Του Κώστα Βλαχόπουλου
Η παραίτηση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά το μεσημέρι τάραξε τα νερά στο πολιτικό σκηνικό. Μετά το χτεσινό υπουργικό συμβούλιο και τις διαρροές για καβγά Καμμένου-Κοτζιά, οι φήμες για οριακές σχέσεις του ΥΠΕΞ με το Μέγαρο Μαξίμου οργίαζαν. Ο Νίκος Κοτζιάς αισθάνθηκε ότι ο Πρωθυπουργός δεν τον υπερασπίστηκε απέναντι στις επιθέσεις που δέχτηκε από τον Πάνο Καμμένο περί μυστικών κονδυλίων και έφυγε πριν καν ολοκληρωθεί το υπουργικό συμβουλιο στην Βουλή, ενώ αργότερα ζήτησε να δει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι φανερό ότι είχε πάρει πλέον τις αποφάσεις του.
Δύο ερωτήματα προκύπτουν από τις σημερινές εξελίξεις:
α) Που οφείλεται η παραίτηση του Νίκου Κοτζιά; Ήταν όντως η προσωπική μομφή του Καμμένου περί μυστικών κονδυλίων η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι ή υπήρχαν άλλοι λόγοι, πιο πολιτικοί που τον οδήγησαν στην έξοδο;
β) Θα αλλάξει κάτι στην εξωτερική πολιτική από εδώ και πέρα;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δεν είναι εύκολη. Ο Νίκος Κοτζιάς, μια ιδιαίτερη πολιτική προσωπικότητα, αρκετά οξύθυμος και ισχυρογνώμων ένιωσε ότι ο Καμμένος έθιξε την αξιοπρέπειά του με την συγκεκριμένη μομφή. Δεν αποκλείεται λοιπόν η απόφασή του να παραιτηθεί να εκπορεύεται απο προσωπική ενόχληση η οποία μάλιστα εντάθηκε από thn στάση ίσων αποστάσεων, που κράτησε ο Τσίπρας. Είναι όμως επίσης γνωστό, ότι ενώ ο Νίκος Κοτζιάς έχαιρε σε γενικές γραμμές της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, αρκετές φορές η ιδιόμορφη και ισχυρή πολιτική του προσωπικότητα τον έκανε να αυτονομείται και να παίρνει πρωτοβουλίες που υπερέβαιναν τον ρόλο του. Το γεγονός αυτό δημιουργούσε τριβές μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά κρατουνταν χαμηλοί τόνοι για να μην επηρεαστούν τα θέματα εξωτερικής πολιτικής που είχε ανοιχτά η κυβέρνηση.
Το δεύτερο ερώτημα είναι πιο εύκολο να το απαντήσουμε, καθώς δεν θα υπάρξουν αλλαγές στις βασικές κατευθύνσεις εξωτερικής πολιτικής. H ελληνική εξωτερική πολιτική είναι στενά συνδεδεμένη με τα ατλαντικά συμφέροντα στην περιοχή. Ειδικά με αυτή την κυβέρνηση, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ έχουν αναβαθμιστεί όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Μια σειρά απο αεροδρόμια χρησιμοποιούνται από τον αμερικανικό στρατό για διάφορες επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σχεδιάζεται η εγκατάσταση μεγάλου πλωτού σταθμου αποθήκευσης, αεροποίησης και μεταφοράς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG), στο Νεώριο της Σύρου τα ιστορικά ναυηγεία πέρασαν σε αμερικανικά χέρια, ενώ η ίδια συνταγή φαίνεται πως θα ακολουθηθεί και στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Η σχέση που αναπτύσσεται με τις ΗΠΑ ήταν επιδίωξη και στρατηγικός στόχος για το υπουργέιο εξωτερικων επί Νίκου Κοτζιά αν και ο ίδιος ήταν υπέρμαχος της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Αυτό δεν θα αλλάξει και η χώρα θα συνεχίσει να βρίσκεται πάνω στις ράγες του ευρωατλαντισμού. Η στάση απέναντι σε όλα τα θέματα που ανακύπτουν στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο θα είναι σταθερά υπέρ της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της Δύσης.