Η τελευταία σύνοδος κορυφής για το προσφυγικό έκλεισε πάλι στη διαχείρισης του ζητήματος με όρους γραφειοκρατικούς από τις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Η απομόνωση τους από το αλληλέγγυο ανθρωπιστικό πρόσημο, η προδιάθεση που βάζουν οι κοινωνίες στην αντιμετώπιση του, η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη αξία των κατατρεγμένων θυμάτων πολέμου επιβεβαιώθηκε μια φορά ακόμη. Στον αποτροπιασμό για τα άψυχα σώματα που ξεβράζονται ολοένα πιο πολλά προστίθεται η ντροπή για τις συνθήκες «φιλοξενίας» τους. Σχεδιάζουν προσωρινά στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκοντας τη κατάλληλη έκφραση hot spots με σκοπό να ανακόψουν τη προσφυγική ροή κερδίζοντας χρόνο θωρακίζοντας τα σύνορα και τις οδούς διέλευσης…
Τελευταίες δημοσιεύσεις:
- Εκείνος κι εγώ: Η στέγη στην Ελλάδα ως ανύπαρκτο κοινωνικό αγαθό
- Σου γυρίζει το μάτι, ν.297 | Από τη Βόλβη στα Τέμπη
- Εκείνος κι εγώ: Τέμπη, ακρίβεια & τριήμερα
- Σου γυρίζει το μάτι, ν.296 | Δικαιοσύνη 2.0
- Σου γυρίζει το μάτι, ν.295 | Ελλάδα χώρα του φωτός
- Εκείνος κι εγώ: Η εγκληματική απαξίωση των μεταφορών
- Σου γυρίζει το μάτι, ν.294 | Άννα, τελικά θα μας πας αίμα;
- Εκείνος κι εγώ – Τέμπη: μπορεί η δικαιοσύνη να σημάνει και δικαίωση;
Πέμπτη, 28 Μαρτίου