Συντάκτης: Γελωτοποιός

“Ολαρία ολαρά, μαύρο τύμπανο χτυπά, τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια, τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά, βρικολάκιασαν σε τούτα τα στιχάκια, στην σκεπή μας κάποιος ξαγρυπνά.” Δ. Σαββόπουλος “Finally I understand The feelings of the few Ashes and diamonds, foe and friend We were all equal in the end” Two suns in the sunset, Pink Floyd ~~~~~~~~~~~~ Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από την παιδική χαρά. Τίποτα πιο απειλητικό από το παιδικό τραγουδάκι. Κάποτε θα μου φαινόταν αστείο κάτι τέτοιο. Τώρα δεν μπορώ να γελάσω. Μόνο ένα πράγμα σκέφτομαι: Να σώσω το παιδί μου. Όλα ξεκίνησαν με τον θάνατο…

“Σ’ έναν ωκεανό από ψεύδη η αλήθεια μοιάζει κι εκείνη ψέμα.” Τζορτζ Όργουελ (;) “What did you dream? It’s alright, we told you what to dream” Welcome to the machine, Pink Floyd ~~~~~~~~~ Σίγουρα θα το ‘χετε δει κι εσείς. Στην εθνική από Λάρισα προς Θεσσαλονίκη, λίγο έξω από την Κατερίνη, υπάρχει μια τεράστια ταμπέλα: Προβατοτεχνική. Εμείς, ως οικογένεια, το είχαμε δει πρώτη φορά πριν δύο χρόνια, αλλά δεν το σχολιάσαμε. Μόνο φέτος, καθώς γυρνούσαμε απ’ το Πήλιο, το επισήμανα στους άλλους δύο, γελάσαμε, κι αναρωτηθήκαμε τι πουλούσε. “Μάλλον θα έχουν ειδικά εργαλεία σφαγής προβάτων”, είπε ο οδηγός που διάβαζε…

“Καταλαβαίνεις. Είναι πολύ μακριά. Δεν μπορώ να πάρω μαζί μου αυτό το σώμα. Είναι πολύ βαρύ.” Ο Μικρός Πρίγκηπας, Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί “My mind takes me back To the years that have passed me by” Demis Roussos and Aphrodite’s Child ~~~~~~~~~~~~~~~~ 15 Αυγούστου Η γιατρός μού έκανε δώρο αυτό το τετράδιο – για τη γιορτή μου. Θα με βοηθήσει, μου είπε, να θυμάμαι. Πώς να γράψω, τι να γράψω; Ξέρεις να γράφεις, μου είπε. Αφού ήσουν συγγραφέας. Συγγραφέας. Γέλασα. Έγραφα ποιήματα μικρή. Μετά κάποια διηγήματα. Ένα απ’ αυτά είχε δημοσιευτεί, στο περιοδικό… Σ’ ένα καλό περιοδικό κι είχε πάρει διθυραμβικές…

Κορινθία, 3 Μαΐου 1986 Εκείνο το Σάββατο οι μανάδες ούρλιαζαν στα μπαλκόνια κι οι πατεράδες έτρεχαν ν’ αγοράσουν γάλα. Όμως μια μεγαλύτερη έκρηξη έγινε στο μυαλό του Μπίλη το πρωί -και γλίτωσε από κάτι χειρότερο το βράδυ. Κι όλα ξεκίνησαν έτσι όπως πρέπει να ξεκινάει μια καλή ιστορία: Μ’ ένα κορίτσι. ~~ Ο Μπίλης τέλειωνε την πρώτη γυμνασίου. Είχε αποκτήσει το καινούριο όνομα λίγους μήνες πριν. Οι γονείς του κι οι καθηγητές τον φώναζαν Βασίλη. Οι συμμαθητές του, μέχρι τότε, τον έλεγαν Μπίλια. Ήταν ένα πενήντα πέντε ύψος κι εβδομήντα κιλά. Πιο πολύ με μπάλα έμοιαζε, παρά με μπίλια. Μόνος…

“Το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός, ο θάνατος είναι η έλλειψη της ζωής.” Λάο Τσε “Black hole sun Won’t you come Won’t you come” Soundgarden ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Τελικά δεν ήρθε όπως το περιμέναμε. Ούτε πυρηνικός όλεθρος ούτε πλημμύρες και σεισμοί, ούτε ζόμπι ή θανατηφόροι ιοί. Ούτε καν ένας αστεροειδής. Ήταν απλώς μια χαλασμένη λάμπα, σ’ ένα φανοστάτη, κάπου στην Μαρτίου, έναν δρόμο μιας μικρής πόλης των Βαλκανίων. Ένας κάτοικος της περιοχής, που καθόταν στο μπαλκόνι του γυμνός, γύρω στις πέντε το πρωί, είδε τη λάμπα να τρεμοπαίζει λίγο και μετά να σβήνει. Από κάτω της χύθηκε σκοτάδι. Απόλυτο σκοτάδι, πιο…

Είναι τέσσερις το πρωί. Δεν θα πάω για ύπνο. Έχει σούπερ-μουν απόψε. Έτσι λένε στα μίντια. Εμένα μου φαίνεται σαν κανονικό φεγγάρι. Ο Σπίθας ήρθε κι εκείνος έξω και ξάπλωσε στον καναπέ, στον καναπέ του. Φαίνεται τόσο ήσυχος, τόσος ήρεμος, τόσο πιστός. Κανένας δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι θέλει να με σκοτώσει. Εγώ το ξέρω. Γι’ αυτό δεν πάω να κοιμηθώ. Τι σκατά ντετέκτιβ θα ήμουν αν δεν το ήξερα; ~~ Είναι καλό να ‘χεις γνωριμίες, μέσο, δόντι. Ο Γιώργος έτσι μπήκε κατευθείαν σε γραφείο υπουργού. Άνετα λεφτά και κουστουμάκι. Εμένα απ’ τη σχολή με στείλανε στην Κόλαση: ΜΑΤ…

Έμπουσα (μυθολογία): Τέρας ή φάντασμα που τρεφόταν με ανθρώπινες σάρκες. Μ’ αυτό τρόμαζαν οι μητέρες τ’ άτακτα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα (μπαμπούλας). Μεταμορφωνόταν συχνά. Μία απ’ τις μορφές ήταν εκείνη της όμορφης γυναίκας. Empusa pennata: έντομο της τάξης Μαντώδη (Μάντισσες) https://en.wikipedia.org/wiki/Empusa_pennata ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Τρόμαξε όταν τον αναγνώρισε. Τον είχε δει από μακριά και κάτι του θύμισε -κυρίως τα ρούχα. Όμως έπρεπε να φτάσει στα δέκα μέτρα για να βεβαιωθεί. Ήταν, πράγματι, ο Στέργιος ~~ Ο Στέφανος έλειπε στο εξωτερικό, όπου έμεινε ένα χρόνο στη Γαλλία και ξεκίνησε το πρώτο του μυθιστόρημα. Μετά του τέλειωσαν τα λεφτά κι επέστρεψε. Αποφάσισε να περάσει…

“Είναι αμίλητη, Δεν μου έχει μιλήσει ποτέ. Την ακούω να μιλάει χωρίς να μιλάει. Δεν μας μιλάνε οι νεκροί που έρχονται στον ύπνο μας, δεν μας μιλάνε. ● Είχατε πιο στενή σχέση με τη μητέρα σας;  Έτσι γίνεται. Η μητέρα είναι η βάση, είναι ο άξονας που όλα γυρίζουν γύρω του. ● Γι’ αυτό και σας «επισκέπτεται» πιο συχνά…  Ναι. Όταν μου μιλάει δεν ανοίγει το στόμα της. Στα όνειρα ακούμε εκείνα που σκέφτονται οι νεκροί.” ~ Ο Μάνος Ελευθερίου, 80 χρονών, στην τελευταία του συνέντευξη ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 1966, Εθνική οδός Κέηπ Τάουν-Γιοχάνεσμπουργκ Στο πίσω κάθισμα της ασημί μερσεντές κάθονται ο…

“I love the smell of napalm in the morning.” Ο Ρόμπερτ Ντιβάλ στο Αποκάλυψη, Τώρα ~~~ Οι άνθρωποι φοβούνται τις κατσαρίδες πιο πολύ απ’ τις πρίζες, τα αυτοκίνητα και τα τσιγάρα. Σίγουρα όμως πιο πολλοί πεθαίνουν από ηλεκτροπληξία παρά από κατσαρίδα. Γιατί τις φοβόμαστε τόσο; Μάλλον επειδή ξέρουμε, βαθιά μέσα μας, μια γνώση προαιώνια από τότε που τρώγαμε ωμά κρέατα και ρίζες, ότι αυτές θα κληρονομήσουν τη Γη. ~~ Ήμουν 18 μήνες άνεργος, μπορεί και περισσότερο -κάποια στιγμή σταματάς να μετράς. Ο Παύλος, ο μπακάλης της γειτονιάς, μου είπε ότι πριν δούλευε σε μια απεντομωτική, κι ότι πάντα χρειάζονταν άτομα…

Στο δρόμο από Θεσσαλονίκη προς Χαλκιδική βρωμάει κοπριά. Βρίσκεται εκεί το εργοστάσιο οινοποιίας του Κάραλη κι ο αμπελώνας του. Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω -ή παραπάνω, εξαρτάται αν έρχεσαι ή πηγαίνεις, οδός άνω κάτω μία και αυτή- υπάρχει ένα μικρό σπίτι που κανείς δεν παρατηρεί. Είναι ένα αδιάφορο κτίριο, που δεν σου τραβάει την προσοχή, δεν το βλέπεις καν, σαν να είναι αόρατο. Μάλλον αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολύ άχρωμο, κοινό, συνηθισμένο. Μπορεί κι η μπόχα του Κάραλη να το καλύπτει, σαν ένας μικρός πλανήτης που βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά στον ήλιο του. Όμως κάποιες φορές στα πιο αδιάφορα μέρη κρύβονται…

Το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί στη ζωή είναι να βρεις έναν άνθρωπο που θα σ’ αγαπήσει όσο τον αγαπάς κι εσύ. Αυτό μοιάζει να είναι η ολοκλήρωση της ευτυχίας. Όμως, μερικές φορές, αυτός που σ’ αγαπάει δεν μοιράζεται τα πάντα μαζί σου. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν ξέρει. Λίγοι ζωντανοί γνωρίζουν ποιους νεκρούς κουβαλάνε. ~~ Ήταν ένα καυτό καλοκαίρι, το δεύτερο που περνούσα με τη Τζένη. Είχαμε πάει διακοπές στο Ανήλιο, ένα χωριό στο δυτικό Πήλιο, κάτι σαν εξώστη στο Αιγαίο. Η Τζένη είχε καταγωγή από ‘κει. Κι ένα μικρό σπίτι, που το μοιραζόταν όλη η…

Έμεινα τρεις χειμώνες στην Νάξο. Ο τρίτος κόντεψε να γίνει ο τελευταίος της ζωής μου. Αλλά, ευτυχώς, είμαι αδύναμος χαρακτήρας, δειλός και υπέρ του δέοντος αναβλητικός. Γράφω “ευτυχώς”, γιατί ίσως να το ξέρετε ότι οι δαίμονες παίρνουν πάντα τους πιο δυνατούς. ~~ Οι χειμώνες στο νησί ήταν εντελώς διαφορετικοί απ’ τα καλοκαίρια. Ειδικά για τους ξενόφερτους. Οι αυτόχθονες είχαν τα ωραία τους σπίτια και τους συγγενείς τους, είχαν τηλεόραση και χωράφια. Εμείς, οι ξένοι, μέναμε σε δωμάτια άδεια. Το καλοκαίρι δεν μας ένοιαζε. Πολλή δουλειά, πολλή διασκέδαση, θάλασσα, τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο. Συνήθως δεν τα προλαβαίναμε όλα. Να δουλέψουμε,…

Τρεις κανόνες υπάρχουν για να επιβιώσεις: 1) Μην τους κοιτάς στα μάτια. 2) Αν τους κοιτάξεις, κάνε σαν να μην τους είδες. 3) Αν νιώσουν ότι τους είδες κι έρθουν για σένα, τότε κλείσε τα μάτια σου. (Και προσευχήσου, αν πιστεύεις ακόμα στο θεό) ~~ Γράφω στις 4 το πρωί, στο μπαλκόνι. Δεν κυκλοφορεί τίποτα στο δρόμο, το φεγγάρι μπαινοβγαίνει στα σύννεφα ως συνήθως. Μοιάζει σαν ένα κανονικό βράδυ του Ιουλίου -με συννεφιά. Θα μπορούσα να είμαι κάποιος που μόλις έκανε σεξ και βγήκε να καπνίσει, με το χαμόγελο απ’ το ένα αυτί ως το άλλο. Η ζωή είναι ωραία,…

Κι ενώ το Μουντιάλ εξελίσσεται κανονικά, κάθε τόσο κάνουν την εμφάνιση τους στο διαδίκτυο φωτογραφίες των ηγετών που παρακολουθούν τους αγώνες. Ενσταντανέ με πρίγκιπες και πρωθυπουργούς, καγκελάριους, προέδρους, βουλευτές και λοιπούς, που βλέπουν μπάλα, και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι κανονικοί άνθρωποι. Το σφάλμα σ’ αυτή την προσπάθεια τους είναι ότι εμείς ποτέ δεν πιστέψαμε το αντίθετο, ότι είναι κάτι άλλο από κανονικοί άνθρωποι. Μέτριοι σαν κι εμάς. Ίσως για τον Άιχμαν και τους Ναζί να είχαμε μια αμφιβολία, να τους θεωρούσαμε παράξενα τέρατα, μέχρι που η Άρεντ ανέλυσε την κοινοτοπία του κακού, και διαπιστώσαμε ότι ακόμα κι οι…

“I’ve got a strong urge to fly But I’ve got nowhere to fly to” Pink Floyd “Οι συμβουλές των μεγάλων προς τους νέους αποσκοπούν στο πώς να τους κάνουν να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν νέοι.” Francis De Croisset “Οι νέοι ξέρουν τι δεν θέλουν πριν να ξέρουν τι θέλουν.” Ζαν Κοκτώ ~~~~~~~~~ Τις προάλλες ένας ώριμος άντρας (ηλικιακά τουλάχιστον) καθόταν στο μπαλκόνι και προσπαθούσε να γράψει ένα κείμενο για το μπλογκ του. Στο προαύλιο της απέναντι πολυκατοικίας είχαν αράξει τέσσερις έφηβοι, γύρω στα 15. Ήταν αγόρια που έκαναν μια “συζήτηση” του τύπου “τιναφτορεμαλάκα”. Κάθε τόσο, όταν ένα κορίτσι της ηλικίας…