Από τον “Γιό του Κάιν”
Το παρακάτω απόσπασμα ανήκει στον Χρήστο Αθανασούλη, φοιτητή οδοντιατρικής στο ΑΠΘ και έπεσε στα χέρια μου από έναν κοινό γνωστό μας που το αναδημοσίευσε στην σελίδα του στο Facebook. Η πηγή της είδησης βρίσκεται εδώ.
“Δυσάρεστα νέα, άνθρωποι, καθώς ο Παπαγάλος Μακάο του Σπιξ εξαφανίστηκε επίσημα από την άγρια φύση. Ο Μακάο του Σπιξ με το χαρακτηριστικό μπλε φτέρωμα, έγινε γνωστός ως Μπλου στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Rio», όπου ερωτεύτηκε τη Τζούελ. Επί χρόνια, μονοψήφιος αριθμός ζώων επιβίωνε, στα όρια της εξαφάνισής τους. Σήμερα, μαζί με άλλα 7 είδη, γίνονται τα πρώτα πτηνά που εξαφανίζονται από τη φύση αυτή τη δεκαετία, λόγω καταστροφής της κατοικίας τους και παράνομου εμπορίου ζώων. Γύρω στους 60-80 Μακάο του Σπιξ επιβιώνουν ακόμη στον πλανήτη σε αιχμαλωσία, ωστόσο οι ελπίδες για επιστροφή του ζώου στη φύση δεν είναι μεγάλες. Τελικά, μάλλον ο Μπλου δεν θα γνωρίσει ποτέ τον έρωτά του τη Τζούελ…”
Καθώς διάβασα το παραπάνω απόσπασμα και, στην συνέχεια, ολόκληρη την είδηση από το birdlife.org σχεδόν αυτόματα ήρθε στο μυαλό μου το αγαπημένο μου ποίημα του Τσαρλς Μπουκόφσκι, “Bluebird”.
Το “bluebird” είναι ένα ποίημα το οποίο παρομοιάζει τον συναισθηματισμό και την ευαισθησία με ένα μπλε πουλί, ένα μπλε πουλί το οποίο ο Μπουκόφσκι κρατά κρυφό, φυλακισμένο σε κλουβί. Είναι το μυστικό του, το οποίο δεν πρέπει να μάθει κανείς, όχι γιατί ντρέπεται γι΄αυτό, αντιθέτως το αγαπά με έναν πολύ περίεργο τρόπο, τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί και να πεθάνει, τον γεμίζει ελπίδα το γεγονός ότι ζει ακόμη και κελαηδά καμιά φορά. Δεν πρέπει, λοιπόν, να μάθει κανείς γι’ αυτό του το μυστικό γιατί πολύ απλά στον μοντέρνο κόσμο της στεγνής λογικής, της παντελής έλλειψης ευαισθησίας και ρομαντισμού, τα μπλε πουλιά θεωρούνται αδυναμία, μαλθακότητα, σε καθιστούν στόχο για τα σαρκοβόρρα θηρία του κέρδους, της μετρήσιμης μόνο σε χρήματα επιτυχίας.
Εκείνων των κανίβαλλων, οι οποίοι, παθαίνουν αλλεργικό σοκ στο άκουσμα λέξεων όπως “αλληλεγγύη”,”ανθρωπισμός”,”οικολογία” κ.ο.κ. Εκείνων των ανθρώπων που οι ιδεαλιστές έχουν αφήσει, πλέον, με πενιχρή αντίσταση και παρουσία, να κάνουν κουμάντο εις βάρος της γης και ταυτόχρονα της ανθρωπότητας. Η Αμερική έχει πλέον εγκαταλείψει το παραμικρό ίχνος φιλικότητας προς το περιβάλλον σε όλους τους τομείς της βιομηχανίας της. Η Ευρώπη με τα ψίχουλα μέτρων που εφαρμόζει, πλέον, βρίσκεται σε δύσκολη θέση ως προς το να συνεχίσει λόγω της ανάγκης για οικονομική ανταγωνιστικότητα.
Στην Κίνα, οι πολίτες φορούν μάσκες, για να περπατήσουν στα αστικά κέντρα, λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Ο υπόλοιπος πλανήτης δεν διαφέρει σε τίποτα από τα προαναφερθέντα παραδείγματα. Η σύγχρονη κοινωνία είναι δομημένη πάνω σε μια φιλοσοφία μόνιμης ανταγωνιστικότητας και απληστίας όσον αφορά και την παραγωγή αλλά και την κοινωνική ζωή.
Δεν θα αρνηθώ το κλισέ του συμπεράσματος του κειμένου αυτού, αν μη τι άλλο είμαι κι εγώ παιδί αυτής της κοινωνίας, αν κάτι έμαθα από μικρός, είναι να αυτοσαρκάζομαι κάθε φορά που μου επιτρέπω να σκέφτομαι σαν άνθρωπος και όχι σαν θηρίο που τους βλέπει όλους σαν θηράματα και ανταγωνιστές.
Το Μακάο του Στιξ είναι, πλέον, επίσημα υπό εξαφάνιση και το νέο αυτό είναι ο πιο ταιριαστός συμβολισμός ως προς την ταυτότητα της σύγχρονης κοινωνίας. Θάνατος στα bluebirds, λοιπόν, ζήτω ο ανταγωνισμός! Ζήτω το τέλος της ανθρωπιάς! Ζήτω ο πνευματικός μας θάνατος… Ζήτω και ο επερχόμενος φυσικός… Ζήτω…