Ελλάδα με κυβέρνηση ”Αριστεράς”…
Γιώργος Μουργής
– Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα· κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
– Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν.) Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες, κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν. Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα, και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Μαύρη μέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων πόλεμου.
Η ντροπή για τη ριζοσπαστική αριστερά είναι μεγάλη και δεν ξεπλένεται με καμιά δικαιολογία περί μη εναλλακτικής λύσης, διπλωματικού ρεαλισμού ή εξαναγκασμού-συμβιβασμού που επήλθε υπό την απειλή του πιστολιού που η επικυρίαρχη ευρωπαϊκή ελίτ μας έβαλε στον κρόταφο άλλη μια φορά.
Η πολιτική και πολιτισμική οπισθοδρόμηση, απόρροια της συμφωνίας, το κρεσέντο μισανθρωπισμού των Ευρωπαίων ηγετών συμπληρώνεται σήμερα με την ανθρωποθυσία της απέλασης -και όχι επαναπροώθησης, όπως αρέσκονται κάποιοι να ονομάζουν- των προσφύγων πολέμου προς την Τουρκία.
Την ώρα, μάλιστα, που η Διεθνής Αμνηστία φέρνει στο φως ανατριχιαστικές εικόνες με την έκθεσή της για τις μαρτυρικές συνθήκες κράτησης προσφύγων στη γείτονα «ασφαλή τρίτη χώρα».
Νοιάζεται πια στα αλήθεια κάποια από τις ηγεσίες του «δυτικού πολιτισμού» για την ανθρώπινη υπόσταση και τη ζωή των ψυχών αυτών; ή τα σκοτεινά παράκεντρα μισαλλοδοξίας και συγκαλυμμένου εκφασισμού βρήκαν τον ενδεδειγμένο τρόπο να πετάξουν στην απέραντη φυλακή της Τουρκίας την ελπίδα, την αγωνία και το όνειρο για ζωή των «βαρβάρων»;
Ταυτόχρονα, ο πολιτικός πολιτισμός, το ηθικό πλεονέκτημα και το αριστερό αποτύπωμα που αφήνουν καθημερινά χιλιάδες πολιτικοί αλληλέγγυοι συμπαραστεκόμενοι στο δράμα των προσφύγων, μαζί με το κίνημα του πολιτικού ανθρωπισμού και των δικαιωμάτων σε όλη τη χώρα, εξοργισμένοι, ντροπιασμένοι παρακολουθούν τους πραιτωριανούς τις FRONTEX να επιτηρούν τη διαδικασία που ακολουθείται κατά την απέλαση, ως συνοδοί καταστολής.
Η συλλογική προστασία που οφείλαμε να επιδείξουμε στα αθώα θύματα της προσφυγιάς που γεννά ο πόλεμος ή οι πολιτικές διώξεις, ουσιαστικά μετατρέπεται σε αποτυχία προάσπισης των δικαιωμάτων τους, με κίνδυνο αυτό να σημαίνει τη βέβαιη καταδίκη της ύπαρξής τους.
Η ευθύνη, δε, που βαραίνει όσους ψήφισαν αυτή τη συμφωνία, μαζί με αυτούς που την επέτρεψαν με την απουσία τους, δεν ξεπλένεται ούτε με κροκοδείλια δάκρυα ούτε με εκ του ασφαλούς δήθεν διαφοροποιήσεις.
Το χυδαίο ιστορικά νομοσχέδιο καταπάτησης κάθε διεθνούς συνθήκης προστασίας των δικαιωμάτων που υπερψηφίστηκε από τη Βουλή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος άλλη μια φορά, καθώς και οι τροπολογίες που το συνόδευαν, καταργώντας στην ουσία το θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του πολιτικού ασύλου, αποτελούν τη μαύρη σελίδα για όσους εξακολουθούν να θεωρούνται μέλη της παγκόσμιας οικογένειας της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Μαύρη σελίδα, μαύρη μέρα, μαύρα πολιτικά συναισθήματα.
Σαν το μαύρο σκοτεινό κενό στα μάτια των πρώτων προσφύγων που επιβιβάζονταν στα πλοία της απέλασης, όπως τα είδαμε όλοι μας σήμερα αποτυπωμένο στις φωτογραφίες.
Αυτά τα μαύρα μάτια στα κατεβασμένα κεφάλια που κοιτάζουν με θλίψη το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον τους μην τα ξεχάσετε, σύντροφοι και συντρόφισσες.
Το ημερολόγιο λέει Δευτέρα, 4 Απρίλη 2016.
Ελλάδα με κυβέρνηση Αριστεράς. «Και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν»…