Aπό την Εύη Νικολοπούλου*
Το ειδησεογραφικό άγχος, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο.
Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με άσχημες ειδήσεις από κάθε γωνιά του πλανήτη, για πολέμους, μαζικές δολοφονίες, καταστροφές από φυσικά φαινόμενα. “Καταστροφολογική κόπωση” επέρχεται από τη διαρκή πληροφόρηση και ανάγνωση άσχημων νέων.
Σύμφωνα με τις έρευνες, τσεκάρουμε τα κινητά μας γύρω στις 150 φορές/μέρα.Αυτές οι ειδήσεις, εκτός από πληροφορίες όμως,μας μεταφέρουν και άγχος. Μια σειρά μικρών εκρήξεων ορμονών του στρες λαμβάνει χώρα στο σώμα μας, κάθε φορά που διαβάζουμε ή βλέπουμε μια δυσάρεστη είδηση που μας επηρεάζει ψυχολογικά..
Σα να μη μας έφταναν τόσο καιρό οι δυσοίωνες ειδήσεις για την οικονομία,την ανεργία και την κλιματική αλλαγή, η ζωή μας εδώ και μήνες περιστρέφεται γύρω από το θέμα της πανδημίας του covid19.
Στο άγχος της καθημερινής επιβίωσης, έρχεται να προστεθεί και η ανασφάλεια για την υγεία,την δική μας και των αγαπημένων μας προσώπων, την επιβίωση μας και το μέλλον μας. Ο όγκος των πληροφοριών που λαμβάνουμε, και μάλιστα πολλές φορές μέσα στην ίδια μέρα, είναι δυσανάλογα μεγαλύτερος από εκείνων που μπορούμε να επεξεργαστούμε και να διαχειριστούμε.
Το να νιώθουμε συμπόνοια, είναι ανθρώπινη ιδιότητα, καθώς είμαστε κοινωνικά όντα και η επιβίωση μας ως είδος βασίζεται σε αυτές τις δεξιότητες που μας δένουν σαν ομάδα. Η υπερφόρτωση του εγκεφάλου όμως με πληροφορίες για τις οποίες μπορούμε να κάνουμε ελάχιστα πράγματα ή και τίποτα, και όταν μάλιστα οι πληροφορίες αυτές είναι αγχογόνες και δυσάρεστες, μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην ψυχοσωματική μας ευημερία.
Δεν μπορούμε φυσικά να αποκοπούμε από το περιβάλλον εντελώς, αλλά μπορούμε να βάλουμε ένα όριο ή ένα φίλτρο στον καθημερινό “θόρυβο” της ειδησεογραφίας.
1.Αυτό που μπορούμε να κάνουμε αρχικά είναι μια “ειδησεογραφική δίαιτα¨. Να περιορίσουμε δηλαδή τον αριθμό των φορών που τσεκάρουμε το κινητό μας για νέες ειδήσεις, ή που ανοίγουμε την τηλεόραση για να μάθουμε τα νέα της ημέρας. Οι ειδήσεις και η πραγματικότητα δεν θα αλλάξει αν δεν παρακολουθήσουμε όλα ανεξαιρέτως τα δελτία, στο τέλος της ημέρας ο απολογισμός θα είναι ο ίδιος.
2.Να διοχετεύσουμε το στρες σε δημιουργία και σωματική εκτόνωση. Ο περιορισμός και ο εγκλεισμός στο πλαίσιο της καραντίνας, είναι ζωτικό να μην μας παραλύσει σε απλούς δέκτες ειδήσεων. Να αναλάβουμε όσο μπορούμε ενεργητικό ρόλο, και μέσα στο σπίτι,αλλά και να βγαίνουμε καθημερινά για σωματική άσκηση και περπάτημα, καθώς είναι ο καλύτερος μηχανισμός ενάντια στο στρες και την κατάθλιψη. Η σωματική άσκηση,το οξυγόνο και η επαφή με τη φύση αποτελούν όχι μόνο αντίδοτα, αλλά λειτουργούν και προληπτικά ενάντια στη συσσώρευση άγχους και τοξικών συναισθημάτων και σκέψεων.
3.Η επικοινωνία με φίλους, συγγενείς και γνωστούς είναι πέρα από ανθρώπινη ανάγκη,ευεργετική λειτουργία καταπολέμησης του στρες και ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης μας.
4. Το να νοιαστούμε για την υγεία μας και τον εαυτό μας, δεν είναι εγωιστικό,αλλά απαραίτητο για την επιβίωση μας και την ψυχική μας υγεία.Το να συμπονούμε και να φροντίζουμε και να ανησυχουμε διαρκώς για τους άλλους παραμελώντας τον εαυτό μας, μπορεί να οδηγήσει σε αυτο που λέμε “κόπωση συμπόνοιας” και ένα συναισθηματικό μούδιασμα.
Μπορεί να μην είναι στο χέρι μας να επηρεάσουμε άμεσα τις πολιτικές για την υγεία,αλλά μπορούμε και επιβάλλεται να έχουμε, σε κάποιο βαθμό, τον έλεγχο της δικής μας ζωής.
* Η Εύη Νικολοπούλου είναι Ψυχολόγος MSc Εξαρτησιολογία-Θεραπεία Εξαρτήσεων