του Κυριάκου*
Κριμαία, ένα κακό προηγούμενο για την Ελλάδα
Η Κριμαία συζητείται πολύ τελευταία εν μέσω αναζητήσεων τύπου κατά πόσο… το Μαλαισιανό Boeing απήχθη από εξωγήινους, αν ο Ερμής ήταν ανάδρομος ή αν μας ψεκάζουν.
Δικαίως όμως μας απασχολεί καθώς α) έσπασε το ταμπού ότι στην Ευρώπη είναι απίθανη η αλλαγή συνόρων, β) μετά από αρκετά χρόνια οι Ρώσοι κινούνται δυτικά, γ) η Ευρώπη δυσκολεύεται να αντιδράσει στη γειτονία της και δ) η ατμόσφαιρα ξαναγίνεται ψυχροπολεμική. Το σίγουρο είναι ότι ζούμε ιστορικές στιγμές.
Οι κίνδυνοι όμως που εγκυμονεί η ιστορία της Κριμαίας με ανησύχησαν, κυρίως σε σχέση με το έλλειμμα σεβασμού των ανθρώπινων δικαιώματα στην Ελλάδα και τη φύλαξη των νώτων της χώρας μας και της Ευρώπης.
Εξηγούμαι:
Παρατηρώντας εξωτερικά τα φαινόμενα στην Ουκρανία, όλα ξεκίνησαν με διαδηλώσεις στο Κίεβο. Κατόπιν οι ταραχές οδήγησαν στη φυγή του Ρωσόφιλου πρωθυπουργού της Ουκρανίας και την αρχή της φερόμενης άμεσης ή έμμεσης βίας εναντίον του Ρωσικού στοιχείου.
Που οδήγησε όμως τελικά η ανεξέλεγκτη ή κατευθυνόμενη βία στο Κίεβο; – Κατέληξε (έως σήμερα τουλάχιστον) στο αντικειμενικό γεγονός της επέμβασης της Ρωσίας και στον ακρωτηριασμό ενός κράτους.
Με ποια αφορμή ακρωτηριάστηκε όμως η Ουκρανία;
– Για την προστασία ομοεθνών των Ρώσων πληθυσμών, οι οποίοι φέρονταν ως καταπιεζόμενοι από τους ακροδεξιούς Ουκρανούς.
Και εδώ είναι η ανησυχία μου:
Αφού λοιπόν το ταμπού της αλλαγής των συνόρων έσπασε, για φανταστείτε ένα απευκταίο, ας ελπίσουμε υπερβολικό και απίθανο σενάριο με τα εξής δεδομένα:
Ι) Είναι γνωστό ότι το μουσουλμανικό στοιχείο στη Θράκη είναι έντονο.
ΙΙ) Είναι γνωστό επίσης ότι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ισχυροποιείται η άκρα δεξιά και γενικά οι ακρότητες. Πολλοί ημιμαθείς ή κατευθυνόμενοι ή απελπισμένοι, είτε με τη θέλησή τους είτε άθελα, είτε επειδή είναι απλώς οπαδοί είτε διότι λαμβάνοντας χρηματική υποστήριξη υποστηρίζουν και γιγαντώνουν μέρα με τη μέρα με το λιθαράκι τους ακραίες συμπεριφορές. Τα λόγια των ακροδεξιών, ηχούνε ωραία στα κουρασμένα και απελπισμένα αυτιά της κοινωνίας, όπως ηχούσε το τραγούδι των σειρήνων στους κουρασμένους ναυτικούς-μελλοντικά θύματα. (βλ. σχετικά https://www.kathimerini.gr/734142/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/h-anagennhsh-toy-fasismoy)
Ας υποθέσουμε ότι ορισμένοι ακροδεξιοί, μόνοι τους ή με τη βοήθεια πληρωμένων καθοδηγητών τους, καταφεύγουν σε πρακτικές καταπίεσης των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της Θράκης με άμεση ή έμμεση βία.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής:
Αν ήσασταν Τούρκος, θα επεμβαίνατε στρατιωτικά στη Θράκη να βοηθήσετε τους ομόθρησκους μουσουλμάνους Έλληνες αν σας καλούσαν σε βοήθεια;
Φοβάμαι πως η απάντηση είναι μάλλον θετική…
Είναι αρκετά πιθανόν να επεμβαίνατε, ιδίως αν οι τοπικοί πληθυσμοί αισθανθούν βία, επιθυμήσουν την αλλαγή σε συνδυασμό με τα στρατηγικά συμφέροντα κάποιου ισχυρού κέντρου εξουσίας.
Πρακτικές καταπίεσης των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της Θράκης θα έδιναν ικανό πάτημα πιθανόν όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε μουσουλμάνος από αλλού να επέμβουν, όπως έκαναν οι Ρώσοι στην Ουκρανία (Για κάτι αντίστοιχο σε σχέση με τους μουσουλμάνους Τατάρους στην Κριμαία μας προειδοποιεί το άρθρο του Jochen Bittner https://www.kathimerini.gr/758711/article/epikairothta/kosmos/einai-h-krimaia-h-epomenh-gioygkoslavia, ότι δηλαδή «…ανησυχίες…. ότι η εντύπωση και μόνο πως ευσεβείς μουσουλμάνοι απειλούνται θα είναι αρκετή για να τραβήξει θερμόαιμους ισλαμιστές στην περιοχή» της Κριμαίας.»)
Και η απλή εντύπωση λοιπόν ότι ευσεβείς μουσουλμάνοι μπορεί να απειλούνται στη Θράκη από φανατικούς Έλληνες, θα είναι αρκετή να τραβήξει θερμόαιμους ισλαμιστές στην περιοχή.
Προσοχή! Δε θέλουμε κάτι τέτοιο! Γιατί πρόσφατα έχουμε και εμείς ζήσει κάτι παρόμοιο. Η κίνηση στην Κριμαία θύμισε έντονα τη δικαιολογία των Τούρκων για την επέμβαση στην Κύπρο, δηλαδή την καταπίεση των Τουρκοκυπρίων πληθυσμών από τους Ελληνοκύπριους και Έλληνες.
Οι διαδηλώσεις στο Κίεβο, τηρουμένων των αναλογιών, θύμισαν τις ταραχές στην Αθήνα. Ευτυχώς στην Αθήνα δεν είχαμε τέτοια κλιμάκωση και οι ακρότητες δεν έγιναν ακόμα δούρειος ίππος για άλλες εξελίξεις.
Μία είναι η λύση:
Πρώτα από όλα, για αυτονόητους και αδιαπραγμάτευτους λόγους ανθρωπιάς και δικαίου, η λύση είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που διαβιούν στην Ελλάδα.
Και η παραπάνω λύση πρέπει να είναι οδηγός καθημερινότητας, ανεξαρτήτως αν επαληθευτεί ή όχι το παραπάνω σενάριο.
Ο καθένας από μας, ο αστυνομικός, το στρατιώτης, ο συμμαθητής, ο γείτονας, ο συντοπίτης, ο δημόσιος και ιδιωτικός υπάλληλος, οφείλει να καταλαβαίνει το καθαρά ελληνικό πνεύμα ότι είναι στοιχείο πολιτισμού ο σεβασμός στο διπλανό, ό, τι αυτός και αν πιστεύει! Ο Θουκυδίδης μας δίδαξε ότι πρέπει «την πόλη μας την παρέχουμε ανοιχτή, και ποτέ δεν αποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τους ξένους από οποιοδήποτε μάθημα ή θέαμα, από το οποίο, αν δεν το κρατήσουμε μυστικό και το δει κανείς από τους εχθρούς μας, είναι δυνατόν να ωφεληθεί….»
Φοβάμαι ότι αν αργήσουμε να καταλάβουμε την ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που ζουν στη χώρα μας, δε θέλει και πολύ να ανοίξει η πύλη της κόλασης και για μας, καθώς οι αιτίες υπάρχουν και οι προφάσεις κατασκευάζονται.
*Ο Κυριάκος εργάζεται ως νομικός στην Γαλλία και είναι απόφοιτος πολιτικής επιστήμης