By Nikos LeFou Pierrot Ziakas
System Failure… ‘Ετσι η Επιστήμη ονόμασε την κατάσταση στο λογισμικό μου. Οι σκέψεις δεν έχουν επιζώντες όλοι καταλήγουν ξεκοιλιασμένα γλέντια οι φίλοι που στραγγαλίζουν τα ροζ συννεφά τους ξεδιψώντας μ’ ερήμους, παρελθοντικούς χρόνους και όσα ήθελαν ν’ ακούσουν τα κάνουν νανούρισμα κι αποκοιμιούνται. Cheers Darlin’ Η ώρα είναι της ντροπής για τη λέξη ”σύντροφος” που δεν κάνω για τις υπόλοιπες που παίζουν ένα παράλυτο γαϊτανάκι στης γλώσσας το γλέντι κάνουν σιγόντο παλιμπαιδίζουν και γίνονται ανέκδοτο από την Αθηνάς μέχρι την 5η Λεωφόρο. Κάνω στάση Παρίσι μεθάω μ’ ενός λεπτού σιγή και κάπου στην Ανατολή γίνομαι διαμελισμένο παιδικό παιχνίδι. Ίσως ο κόσμος να ήταν καλύτερος αν τα παιδιά μαχαίρωναν τους πατεράδες τους πριν προλάβουν να γίνουν με τη σειρά τους άντρες αν η Μεταπολίτευση δεν ειχε ασελγήσει πάνω μας με σύνδρομα της Στοκχόλμης κάθε τετραετία αν η γενέθλια μέρα μας ήταν πεσμένη ανάμεσα σε αυτό που δεν θέλεις να είσαι και σε αυτό που θα ήθελες δεν θα μιλούσαν για τρομοκράτες αλλά για παιδιά που παίζουνε με βόμβες. Καταλήγουμε στον Φρόϋντ να σκοτώνει τον Τρυποκάρυδο στη Μοσχολιού με τους Στέρεο Νόβα και δυο βιβλία που θα διαβάσεις στο Μπαλκονήσι κρύο αστείο τσόντα στο ποίημα. Πάει καιρός που γυροφέρνω μια βίδα όλο λέει “στρίψε” γίνε χαλκομανία για να ταιριάξεις με τον απολογισμό τροχαίων ατυχημάτων Αύγουστο μήνα στα εικοσιπέντε λεπτά που πήρε η γέννα σου και μια Φαίη που έπρεπε να εφεύρεις. Πάει καιρός που… Που πάει, γενικά..
Nikos LeFou Pierrot Ziakas