του Νικήτα Φεσσά
Χρονικά η νέα ταινία με πρωταγωνιστή τον Spider-Man τοποθετείται την επαύριον των σεισμικών γεγονότων του Infinity War και του Endgame. Ωστόσο οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης ξεπερνούν αμέσως τη δυνητικά βαριά δραματική σκιά, και επικεντρώνονται στις ερωτικές αγωνίες και τα δυσανάλογα ‘ενήλικα’ προβλήματα του (πολύ) νεαρού Ανθρώπου-Αράχνη.
Όχι τυχαία λοιπόν η ταινία θυμίζει έντονα εφηβική ρομαντική κομεντί του John Hughes. Μία διαφορά είναι ότι εδώ ο Spider-Man/Peter Parker (Tom Holland) αλλάζει περιβάλλον, φεύγει για λίγο από το Queens της Νέας Υόρκης, και ταξιδεύει μαζί με φίλους, συμμαθητές (ένα αναζωογονητικά — αν και με μια υποψία επιτήδευσης — φυλετικά ποικίλο καστ), και καθηγητές του στην Ευρώπη — ουσιαστικά μεγάλο κομμάτι της ταινίας παραπέμπει στο φιλμ Eurotrip του 2004.
Παράλληλα, η ταινία του Jon Watts (που σκηνοθέτησε με μπρίο και την προηγούμενη live-action κινηματογραφική περιπέτεια του ήρωα, και μας συνέστησε με επιτυχία τον Holland κάτω από τη μάσκα) συνιστά ένα ιδιοσυγκρασιακό μετα-σχόλιο πάνω στο κινηματογραφικό είδος που έκανε τη Marvel γίγαντα στο box office. Αυτό γίνεται μέσω μιας κεντρικής ανατροπής που δεν θα αποκαλύψω καθόλου εδώ, από αυτές που μας έχει συνηθίσει το κινηματογραφικό τμήμα της Marvel, όταν το είδος πάει να κουράσει.
Ωστόσο, αυτή η ανατροπή είναι ‘τόσο-όσο’. Η υπόλοιπη ταινία βασίζεται σε καλοφτιαγμένα CGI και γραμμική πλοκή, με κάποιες μικρές λογικές τρύπες, που ξεπερνιούνται αν μπεις στο ανάλαφρο κλίμα.
Μπόνους οι ψυχεδελικές σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από πάνελ κόμικς.
*Μείνετε για τη σκηνή μετά τους τίτλους τέλους, γιατί δεν είναι διακοσμητική, αλλά έχει άμεση σχέση με το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον ήρωα.
Βαθμολογία 4/5
Ευχαριστούμε τον κινηματογράφο Τρία Αστέρια για τη φιλοξενία