Η σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ανταγωνισμός των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων για τον ελέγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής.
Θυμηθείτε ότι, ήδη από τον Β’ΠΠ, ο έλεγχος της περιοχής αυτής – όπως άλλωστε και της Ουκρανίας – ήταν στις βασικές επιδιώξεις του Χίτλερ, η δε μάχη της Βόρειου Αφρικής – περιοχή που σήμερα έχει βυθιστεί στη δίνη εμφύλιων για τους ίδιους λόγους – αποτέλεσε σημείο καμπης για την τελική έκβαση του και το βασικό ανάχωμα στην προέλαση των ναζί προς τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες
Την περίοδο του ψυχρού πολέμου, η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ σοβιετικών και δυτικών. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν φανατικό που εξοπλίστηκε από τις ΗΠΑ μόνο και μόνο για να ελεγχθεί το Αφγανιστάν, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν το όχημα εισβολής στο Ιράν, μια περίοδο που ο τότε ηγέτης του, Αγιατολάχ Χομεϊνί, είχε αυτομολήσει αφού πρώτα είχε χρηματοδοτηθεί- μαντέψτε από ποιους- για να καταλάβει την εξουσία στην Τεχεράνη
Φυσικά και η εξαγωγή τρομοκρατων από εκείνες τις χώρες δεν είναι κάτι το νέο. Την ίδια περίοδο το Ιράν κυρίως εκμεταλλευόμενο το ιδιότυπο νομικό καθεστώς των Πρεσβειών, στην ουσία μετέτρεπε αυτές σε γιάφκες τρομοκρατών. Τα δε κράτη αδυνατούσαν να επέμβουν.
Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, δόθηκε η καλύτερη ευκαιρία στις ΗΠΑ για επέμβαση σε όσες περιοχές ελέγχονταν από τους Σοβιετικούς ή είχαν εκφύγει του ελέγχου τους. Πρώτος τη τάξει στόχος ήταν το Ιράκ, για να ακολουθήσει το Αφγανιστάν και πρόσφατα η Λιβύη η Συρία κτλ.
Τα άλλοθι για τις επεμβάσεις αυτές ήταν προσχηματικά. Από το Κουβέιτ , μέχρι το Αφγανιστάν και τα χημικά όπλα του Ιράκ, κατά βάση οι δυτικοί κατασκεύαζαν αιτίες προκειμένου να επέμβουν. Στην πράξη δεν έκαναν τίποτε άλλο από αναδιανομή του πλούτου.
Τα ίδια και χειρότερα με όσα καταγγέλλουν για τις χώρες που κατά καιρούς εισβάλλουν ισχύουν φέρ’ ειπείν για την Σαουδική Αραβία, χρόνια σύμμαχο τους και από τους βασικούς διαχρονικους χρηματοδοτες ακραίων ισλαμιστών. Γι’ αυτούς βεβαίως δεν κόπτεται κάνεις, ούτε καν ο Νέου Φαλήρου Μπογδάνος που μόλις σήμερα σήκωσε στην ιερά μόνη Σκάι το λάβαρο του πολέμου
Συμπερασματικα, αν κάτι θα έπρεπε να έχει διδαχθει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, είναι πως η κλιμάκωση των επεμβάσεων στις περιοχές αυτές, δημιουργεί χειρότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι φιλοδοξεί να επιλύσει, η δε οδός της ενίσχυσης των αντιφρονούντων -εξτρεμιστών ή μη- οδηγεί σε πρόσκαιρες λύσεις, μιας και σύντομα καταλήγουν ισχυροί και ανεξέλεγκτοι.
Η νέα επίθεση που προαλείφεται, γρήγορα θα φέρει στην επιφάνεια τα αντικρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή. Δεν είναι απίθανο να υπάρξει εμπλοκή με Ρωσία Κίνα και Ιράν με απρόβλεπτες διαστάσεις για όλους. Το δε ποθούμενο ήτοι η ασφάλεια στην Ευρώπη, μετά βεβαιότητας δεν θα εξασφαλιστεί.
Αντίθετα νέες επιθέσεις θα λάβουν χώρα, οι ακραίοι θύλακες θα ενισχυθουν , περισσότερες χώρες θα γίνουν στόχοι και η παγκόσμια ισορροπία θα τέλει σε μόνιμη ακροβασία μιας παγκόσμιας σύρραξης.
Από το Μάνθο Τριαντάφυλλο για το Νόστιμον ήμαρ