ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
16 Νοεμβρίου 2017
Γίνηκε η ιστορία αυστηρή και στα πολλά διαγωνίσματα, που μας βάζει, πιανόμαστε αδιάβαστοι.
Δεν είναι θέμα βιβλίων, κοίτα. Δεν βλέπεις τα διδακτορικά χιλιάδες, να ποντάρονται στη ρουλέτα, που το στροβίλισμά της σταματάει σε πόρτες γκρίζων χώρων δουλειάς, για να τις διαβεί η νέα, «βελτιωμένη» γενιά προς ακρωτηριασμό;
Τι σπατάλη, να την απονευρώνεις την ψυχή, όταν ορίζοντας είναι η εξαγωγή της.
Α, μένει μυαλό ατόφιο. Σκέτο χρυσάφι, μα θα τα ρίξουμε τα μούτρα, να το «σκοτώσουμε» για 400 ευρώ μηνιάτικο. Τι δηλαδή, δες και τους άλλους, που, αντί να τουμπανιάζουν το μυαλό τους, περνάγανε τις τάξεις τσίμα-τσίμα και τώρα δουλεύουνε με το χέρι: ε, μη φτάσουμε ως εκεί.
Τι κι αν η ζωή φωνάζει, πως το εκεί είναι εδώ; Μη νοιάζεσαι, θα το καλύψουμε το θέμα με καίρια συνθήματα, σύσσωμες οι προοδευτικές δυνάμεις.
Είμαστε αδιάβαστοι. Ένεκα που, καθώς φαίνεται, δεν έρχεται η εξέγερση σαν μπακάλης με τα μυαλά στην παλάντζα, έρχεται σαν πλημμύρα από ψυχή, συναίσθημα, σχέση και -έτσι μονάχα, ανθρώπινη- με ιδέες φρέσκιες και θαρρετές.
Κρίνε το πού στέκουμε.
«Ψωμί». Εισαγόμενο, όχι σαν αυτό το δικό μας, το παρακατιανό.
«Παιδεία». Τα ρέστα μας στο μηδέν πράσινο.
«Ελευθερία». Να κοιτάμε τη δουλίτσα μας, να καταναλώνουμε και να ζητάμε απ’ τους από πάνω. Παρακάλα ή φώναζε, αρκεί να τα ζητάς έτοιμα και να πιστεύεις ότι εσύ τα αξίζεις περισσότερο απ’ τους άλλους. Πρόσεχε, γιατί όπου νά ’ναι έρχονται και εκλογές. Άσε που μπορεί να σε πάρει και το ξένο μάτι των «θεσμών» κι αλλοίμονό σου, καημένε.
Έτσι τιμάμε και δικαιώνουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου;
Εμείς αδιάβαστοι θά ’μαστε και στις 17 του μήνα. Μιας και που κάτι παραπάνω δεν κατέχουμε ακόμα, λέμε, αντί για πανό, στη φετινή πορεία να κρατάμε ένα χέρι, μια μέση. Έτσι, γιατί κάτι αξίζουμε ο ένας για τον άλλον.
Αυτή την τάξη αν την περάσουμε, θα ’ναι θαύμα μεγάλο σαν τον Άνθρωπο.
Το Δ.Σ. του Σωματείου