Σαν σήμερα πέθανε ο Πολ Ποτ. Θα μπορούσα να πω δυο λόγια, αλλά όχι. Όποιος θέλει ας ανοίξει την Βικιπαίδεια.
Θα προτρέψω, όμως, όποιον θέλει να δει το “Year zero” πατώντας εδώ.
Το “Year zero” του John Pilger είναι ένα από τα κορυφαία ντοκιμαντέρ που έχουν γυριστεί ποτέ.
Τις πρώτες μέρες προβολής του στην Αγγλία, κατάφερε να μαζέψει 1εκ λίρες, όλα από την φτωχολογιά, μικροποσά στο ταχυδρομείο με την ένδειξη, “Αυτό είναι για την Καμπότζη “.
Προβλήθηκε σε 50 χώρες, είχε 150 εκατομμύρια θεατές και σε αυτό πιστώθηκε η βοήθεια 45 εκατομμυρίων δολαρίων από δωρεές για την Καμπότζη. Με αυτά τα χρήματα αποκαταστάθηκε η παροχή καθαρού νερού στην πρωτεύουσα Πνομ Πενχ, εφοδιάστηκαν και υποστηρίχτηκαν νοσοκομεία, σχολεία, ορφανοτροφεία και άνοιξε ένα εργοστάσιο ένδυσης που χρειάζονταν απεγνωσμένα, επιτρέποντας στους ανθρώπους να πετάξουν τις μαύρες στολές που τους ανάγκαζαν οι Ερυθροί Χμερ να φορούν.
“Που είναι η Καμπότζη;”, αναρωτιέται ο Pilger στην αρχή.
Και συνεχίζει:
“Με την ευλογία των Nixon και Kissinger, η αμερικανική αεροπορία έριξε βόμβες ίσες σε ισχύ με πέντε Χιροσίμες, γυρίζοντας την Καμπότζη στην λίθινη εποχή. Οι νέοι ηγέτες της Καμπότζης, βγήκαν από το δάσος έφηβοι, οπλισμένοι, μαυροφορεμένοι, ξυπόλητοι . Ονόμασαν το 1975 “Year Zero”. Αυγή μιας εποχής στην οποία δεν θα υπήρχαν οικογένειες, κανένα συναίσθημα, καμία έκφραση αγάπης ή θλίψης, κανένα φάρμακο, κανένα νοσοκομείο, κανένα σχολείο, κανένα βιβλίο, καμία μάθηση, διακοπές, μουσική, τραγούδι, θέση, χρήματα μόνο η δουλειά και ο θάνατος …”
Το ντοκιμαντέρ δεν προβλήθηκε ποτέ στις ΗΠΑ.