Τέχνη & Πολιτισμός

Πάλι έξι ποτήρια τζίν

By N.

July 11, 2016

By Nikos Lefou Pierrot Ziakas

Πρώτο ποτήρι τζιν Τριγύριζα όλη μέρα με καρφωμένο στη γλώσσα ένα τετράχρονο παιδί που μπουσουλάει με σπασμένα πόδια μιλάει τρικλίζοντας κι αν το κοιτάξεις θ’ ακούσεις στα μάτια του ένα μάτσο ρημαδιό απο πρόσωπα ονόματα κι έναν γάτο να γκρινιάζει πως δεν γυρίζει το τσιγάρο. Τί τα θες ; Δεύτερο ποτήρι τζιν. Τώρα Γιωργο δεν έχουμε ούτε όνειρα ούτε καίγονται ούτε μας νοιάζει αν θα βρέξει. Μόνο τη φωνή σου θυμάμαι για ένα κορίτσι που γρατζούνισε τις φλέβες της κατάπιε πραγματικότητα και προσπάθησε με χλωρίνη να τη χωνέψει δεν ήταν αρκετό και έτσι ψέλλισε μια πτώση υστερόγραφο επτά δευτερολέπτων όσο κράτησε κι αυτό το ποτήρι. Τρίτο. Έλειπα! Πάντα έλειπα ακόμα και στα είκοσι λεπτά που πήρε η γέννα μου και τα έξι ράμματα ανάμεσα στης μάνας μου τα πόδια δεν το ήθελα της ζήτησα συγγνώμη, αλήθεια αλλά είχε έρθει ήδη η παλίρροια κι εγώ πνιγόμουν στην άμπωτη έξω είχε τριαντα επτά βαθμούς κι εδώ μέσα γενικα μείον θα ξεχάσεις τους Μπίτλς το ροκ εν ρόλ που μου μάθαινες χορο τη σόμπα πετρελαίου το χειμώνα και την υγρασία που μας έκανες παραμύθι στη Μπαλλή. Ελειπα τη πρώτη φορά που πήγα σχολείο κι αναρωτιόμουν αν ήμασταν το αποτυχημένο πείραμα κάποιου άλλου πλανήτη τώρα παίζουμε το σκουπιδιαριό σκουριασμένα τομάρια σε χωματερής ξαστεριά περιμένουμε και περιμένουμε μόνο η Κριστίν τα κατάφερε ένα ματωμένο στραπάτσο λαμαρίνας που σκότωνε μας γυροφέρνει ενα φονικό μια λε-λ-πίδα οι καλύτεροι τα κατάφεραν έγιναν αντάρτες, ποιητές, ερωτευμένοι οι υπόλοιποι βγάλαμε τα παπούτσια μας και κρεμαστήκαμε απο τα κορδόνια σταμάτησα να μιλάω κι εγώ φοβάμαι πως οι λέξεις μυρίζουν ψοφίμι και δεν ξέρω πόσες ακόμα έχω να σκοτώσω. Τέσσερα ποτήρια τζιν. Θερινό Σινεμά, Εκράν, The Moonrise Kingdom Τραγούδησες φάλτσα την ”Αμοργό” Rewind ξανά -πίνω γρήγορα γαμώτο- Πέντε ποτήρια τζίν. Μας βλεπω καμιά φορά στη σειρά ένα τσίρκο βουβό οι θλιμμένοι κλόουν ο θηριοδαμαστής που φοβαται τα ποντίκια τα φρικιά κοιτάζονται στον καθρέφτη και δεν βλέπουν κάτι παράξενο οι θεατες ανοίγουν τις ομπρέλες τους κι όλα γύρω μας έρημος οι γραμμές του ηλεκτρικού για νανούρισμα κι αν κλάψεις μη φοβού βάλε μια προκα κάτω απο τη γλώσσα κλείσε το στόμα κι ανατινάξου υστερα κλείσε το φως και κοιμήσου. Θα περάσει. Πέρασε. Μαλακίες. Πάλι εξι ποτήρια τζίν.