Από τον Νίκο Νικολέτο
Σύγχρονε άνθρωπε θέλω να σου πω το πόσο πολύ σε οικτίρω,
Εσένα που, πεπλανημένος στοχάζεσαι και ζεις εγωκεντρικά.
Κάποτε είχα ακούσει ότι ο πιο βάναυσος μισανθρωπισμός είναι ο ανθρωποκεντρισμός.
Αισθάνεσαι μονάρχης στην κορυφή της αλυσίδας που εσύ δημιούργησες, αγνοείς τους κανόνες της φύσης, της μητέρας όλων.
Ολετήρας, δολοφόνος της πλάσης και των ομοειδών σου,
Μάζα, δεν ξέρω και δε με αφορά, η συντριπτική πλειοψηφία,
Ευνουχισμένος και ευνουχιστικός, εγωιστής, εγωπαθής και θιασώτης της μεταφυσικής σχιζοφρένειας.
Θαυμάζεις νοιώθοντας δέος τα επιτεύγματά σου, σπρώχνοντας με την άκρη του ματιού σου τις εκατόμβες νεκρών ψυχών στο κατώφλι της λήθης.
Δεν έχεις κανέναν προδιαγεγραμμένο σκοπό σε αυτό τον κόσμο,
δεν είσαι η εικόνα ενός θεού που εσύ ονειρεύτηκες και μου επέβαλλες,
δεν σε βρίσκω γοητευτικό ούτε κυρίαρχο της γης που σου δάνεισαν,
Είσαι μονάχα μια μοναδική στιγμή μέσα στο σύμπαν, και την χαραμίζεις.
*Αφιερωμένο στον Χρόνη Μίσσιο, τον αληθινό Άνθρωπο που ακόμα ζει μετά θάνατον..