Το κείμενο συνυπογράφει η συντακτική ομάδα των New York Times
Είναι μία από τις τραγωδίες της Ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσης στην οποία η χώρα με τα λιγότερα μέσα, η Ελλάδα, είναι αυτή που αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών που εγκαταλείπουν τις αναταραχές και την φτώχεια στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Ήταν αναπόφευκτο ότι κάτι θα πάει στραβά, όπως έγινε πρόσφατα, όταν περίπου 1.000 πρόσφυγες στην Κω, ένα από τα πολλά Ελληνικά νησιά που δέχθηκε την μεγαλύτερη ροή μεταναστών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσωρινά κρατήθηκαν σε ένα αθλητικό στάδιο με αποπνικτική ζέστη, χωρίς φαγητό, νερό ή τουαλέτες. Οι πρόσφυγες τελικά έφυγαν από εκεί, αλλά η κρίση συνεχίζεται, με περίπου 7.000 πρόσφυγες στην Κω, και πολλούς άλλους που φθάνουν καθημερινά.
Εντωμεταξύ, η Ευρώπη του βορρά δεν κατάφερε να συμφωνήσει σε μια δίκαιη, ανθρώπινη και επαρκώς χρηματοδοτούμενη αντίδραση. Αν το δυσανάλογο βάρος που φέρει η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, δεν είναι λόγος ικανός για να εμπνεύσει την κοινή και επείγουσα δράση, τότε ο ανθρώπινος πόνος και η αμείλικτη περιπλάνηση των απελπισμένων, παράνομων και άφραγκων μεταναστών σε όλη την ήπειρο, σε συνδυασμό με την απεχθέστατη αύξηση των ρατσιστικών επιθέσεων, θα πρέπει τουλάχιστον να είναι.
Η Γερμανία, η οποία έχει δεχθεί τους περισσότερους αιτούντες άσυλο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι μάρτυρας σε ένα κύμα βίαιων επιθέσεων. Κατά το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, η Γερμανία ανέφερε περισσότερες από 179.000 αιτήσεις ασύλου – και 202 επιθέσεις στους χώρους στέγασης των αιτούντων άσυλο από ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες. Προς τιμήν της, η γερμανική κυβέρνηση καταδίκασε τις επιθέσεις και δεσμεύτηκε να συνεχίσει να δέχεται αιτούντες άσυλο, οι οποίοι αναμένεται να υπερβαίνουν τους 450.000 φέτος.
Στην Ουγγαρία, αντίθετα, η ρητορική κατά των μεταναστών έχει οδηγήσει, σε συνδυασμό με τις επίσημες πολιτικές που προορίζονται να κρατήσουντους μετανάστες έξω από την χώρα, στην κατασκευή ενός ιδιαίτερα υψηλού φράκτη κατά μήκος των συνόρων μήκους 109 μιλίων με τη Σερβία. Η Αυστρία, η Γαλλία και η Ελβετία έχουν στείλει πίσω τους μετανάστες από την Ιταλία, και η Βρετανία έχει ξεσηκωθεί κατά των μεταναστών που είναι συγκεντρωμένοι σε άθλιες κατασκηνώσεις στη βόρεια Γαλλία και προσπαθούν να παρεισφρήσουν στην Αγγλία μέσω του Eurotunnel.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετώπισε την κρίση ως θέμα συζήτησης σε μια σύνοδο κορυφής του Ιουνίου. Αλλά τα κράτη μέλη αποκλείουν οποιεσδήποτε προσπάθειες για τον καθορισμό των ποσοστώσεων τους για τους μετανάστες στη χώρα τους. Το καλύτερο που θα μπορούσε η Ε.Ε. να κάνει ήταν να υποσχεθεί να μεταφέρει 40.000 πρόσφυγες σε δύο χρόνια – λιγότερο από το ένα τρίτο των ατόμων που έχουν ήδη φθάσει στην Ιταλία και την Ελλάδα φέτος.
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στην μαζική μετανάστευση. Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος από μόνος του έχει εκτοπίσει εκατομμύρια, πολλοί από τους οποίους θα συνεχίσουν να προσπαθούν να φτάσουν ασφαλείς στους Ευρωπαϊκούς παραδείσους, όπως θα κάνουν αμέτρητοι άλλοι εκτοπισμένοι και απειλούμενοι άνθρωποι στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι καμία Ευρωπαϊκή χώρα μόνη της, και σίγουρα όχι η Ελλάδα ή η Ιταλία, μπορεί να αντιμετωπίσει την αθρόα προσέλευση ή να την παρεμποδίσουν. Τουλάχιστον, η E.Ε. πρέπει να διαθέσει πολύ περισσότερους πόρους για ανθρωπιστικό και διοικητικό έργο, και θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους για πολύ καλύτερη κατανομή του βάρους.
Κεντρική φωτογραφία παρόντος:Alessandro Penso για New York Times Μετάφραση αποκλειστικά για το Νόστιμον Ήμαρ: Γκουσδουβάς Χρήστος |Επιμέλεια κειμένου – συντακτική ομάδα Νόστιμον Ήμαρ