Πολλές φορές τέτοιες μέρες οι περισσότεροι κάνουμε ένα νοερό κατάλογο επιθυμιών ή στόχων που θα θέλαμε να πετύχουμε τη νέα χρονιά. Στο δυτικό κόσμο αυτή η κατά κάποιο τρόπο συνήθεια, έχει δική της ονομασία όπως υποδηλώνει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, σε ελεύθερη μετάφραση «απόφαση της νέας χρονιάς»! Και ο καθένας δεσμεύεται, στα λόγια βέβαια, να συμβάλει σε κάποιο θετικό σκοπό ή σε πράξεις αυτοβελτίωσης.
Θα ήταν ιδανικό να θέταμε όλοι, συνειδητά ιεραρχήσεις, προτεραιότητες και στοχεύσεις για το μέλλον. Ακόμη και αν δεν υλοποιηθούν ποτέ ή ολοκληρωτικά. Έστω και αν είναι υπεραισιόδοξες ή πεσιμιστικές. Το σημαντικό, εκείνο που θα έμενε όφελος από αυτή τη διαδικασία θα ήταν η συνειδητοποίηση της προσωπικής κατάστασης και η ανάλυση και κατανόηση της δημόσιας σφαίρας και ζωής. Η αναγνώριση μειονεκτημάτων ή λάθος επιλογών και η ενεργοποίηση της διανοητικής λειτουργίας που θα απέτρεπε την επανάληψή τους στο μέλλον.
Πέρα από το έλλειμμα παιδείας και τη γενικότερη εγχώρια και διεθνή αβεβαιότητα, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει συνειδητοποιήσει ούτε τη συνολική κατάσταση, ούτε την ιστορική καμπή, ούτε ότι αυτό που ζούμε 6 χρόνια τώρα δεν είναι «μια κρίση»! Ότι είναι η μετάβαση σε μία νέα, πολύ δυσμενέστερη κατάσταση που προϋποθέτει εξουθένωση των ανθρώπων, μεγάλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Και έχει δρομολογηθεί από τους «εταίρους» μας. Είναι αναμφίβολα δύσκολο να αναγνωρίσεις τα σημάδια όταν ζεις την ιστορική στιγμή, αλλά από την άλλη οι αλλαγές και οι ανατροπές είναι τόσο ασυνήθιστα πυκνές, ώστε τα γεγονότα «φωνάζουν» ότι ο κόσμος που ξέραμε αλλάζει και οι αλλαγές αυτές είναι προς το χειρότερο, για αυτή την ίδια μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
- Το προσφυγικό, ο στόχος να διατηρηθεί και να καλλιεργηθεί η κοινωνική συνοχή και οι πρωτόγνωρες, για τις τελευταίες δεκαετίες, έριδες μεταξύ των κρατών της Ευρώπης.
- Η πολυετής ύφεση και η επιδεινούμενη αφαίμαξη των νοικοκυριών.
- Τα σχέδια και η όρεξη των μεγαλοκαρχαριών εις βάρος του περιβάλλοντος που βρίσκουν αφορμή τη φτώχεια και υπόσχονται θέσεις εργασίας.
- Η αυταρχικότητα και ο απροκάλυπτος κυνισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εκπρόσωπος οικονομικών συμφερόντων.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό σκηνικό, ανατρέπουν αυτονόητα, διαλύουν αυταπάτες, και κυρίως, για την ώρα, αποτελούν σαφή, τεράστια ήττα και υποχώρηση της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως όταν οι πολίτες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη μονιμότητα της κατάστασης, το συνολικό πλαίσιο, τη γενικότερη εικόνα και την πορεία που νομοτελειακά επιφυλάσσεται για τη χώρα, ίσως τότε να πάρουν «αποφάσεις για τη νέα χρονιά».
Μακάρι. Ευτυχές το νέο έτος 2016!