της Ευφροσύνης Κυριαζή
“Η πραγματική ζωή δεν μπορεί να βιωθεί με του νου, χρειάζεται ένστικτο, ενσυναίσθηση, αγάπη, παραδοχή και παράδοση στο απίθανο”…
“Γιατί σου αρέσει τόσο πολύ η Θεσσαλονίκη”, με ρώτησε πρόσφατα ένας φίλος, και αυθόρμητα απάντησα, για δύο πράγματα: καλό φαγητό και αυθεντικά γκρουπάκια που δεν συμβιβάζουν τους ήχους τους.
Η Θεσσαλονίκη είναι ένας γαστρονομικός παράδεισος με ένα φυτώριο μουσικών στον κήπο της…και κάπου εκεί στα τραπεζάκια της αυλής σερβίρονται οι ΕΚΜΕΚ. Για εμάς τους μουσικόφιλους με τάσεις υπογλυκαιμίας αυτό το συνταίριασμα αισθήσεων είναι μια έκφραση ευτυχίας. Που βρίσκεται όμως η ευτυχία για τους ΕΚΜΕΚ;
“Κάπου μέσα στον κήπο της δημιουργικότητας φυτρώνει για κάποιους η ευτυχία. Μουσική κάνουμε για να ευτυχήσουμε. Αυτήν αναζητάμε, γι’ αυτό είμαστε εδώ. Όπως προκύπτει είναι και ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθεις τον εαυτό σου. Δεν γίνεται κι αλλιώς δηλαδή. Τα τραγούδια βγαίνουν καλά μόνο όταν είσαι έτοιμος να εκτεθείς. Αν είσαι διατεθειμένος να βρείς την προσωπική σου αλήθεια και να την φωνάξεις, μπορείς να ελπίζεις πως θα γράψεις κάτι καλό, κάτι που έχει δύναμη. Αν όχι θα υστερείς πάντα ως καλλιτέχνης. Έχει τύχει να κοιτάξω εκ των υστέρων στίχους που έγραψα και στους οποίους δεν είχα δώσει πολύ σημασία εκείνη την στιγμή, και να δω οτι έλεγαν κάτι που κι εγώ δεν είχα καταλάβει πόση σημασία είχε για μένα. Σαν να προσπαθούσε ένα κομμάτι του εαυτού μου να επικοινωνήσει μαζί μου.”
Τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας τους, αρέσκονταν στο να διασκευάζουν τραγούδια, δείχνοντας προτίμηση στα ρεμπέτικα και τα λαϊκά. Πως μπορεί όμως μια μπάντα να αφήσει τα μουσικά της χνάρια μέσα από τις διασκευές;
“Με το “Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω” την διασκευή στο τραγούδι του Χιώτη σκάσαμε στα ραδιόφωνα. Πήγε καλά. Ήταν ο πρώτος μας δίσκος και η ταυτότητα μας ακόμα ήτανε πιο ανοιχτή, λιγότερο διαμορφωμένη. Ο “Άγγελος ξένος” όμως λίγα χρόνια αργότερα ήταν το τραγούδι που μας έκανε να αισθανθούμε πως αγγίξαμε κάτι σημαντικό και ιδιαίτερο. Πως μέσα απο τον δρόμο της αναζήτησης φτάσαμε σε ένα στιχουργικό και ηχητικό τοπίο προσωπικό, αποκλειστικά δικό μας. Mέσα σε αυτό το τοπίο χτίσαμε στην συνέχεια το επόμενο άλμπουμ, ο “Φυγάς”. Η αίσθηση πως προσγειωθήκαμε σε μια μουσική πατρίδα μας έδωσε την ασφάλεια να ελευθερωθούμε και να βουτήξουμε σε βάθος μέσα μας.”
“Για εμάς τα τραγούδια μας ήτανε πάντα η προτεραιότητα. Πιστεύαμε και πιστεύουμε ακόμη πως έχουν σημασία. Πως αυτά είναι ο καταλύτης στην όλη υπόθεση. Μπορεί να χτίσεις κάτι πολύ δυνατό επικοινωνιακά, μπορεί να γίνεις εξαιρετικός σε όλους τους υπόλοιπους τομείς, να παίζεις καταπληκτικά διασκευές άλλων καλλιτεχνών, αλλά αν δεν υπάρχουν τα original τραγούδια το πράγμα πάντα θα χωλαίνει.”
Έχετε γράψει την “μπαλάντα” της λογικής. Η λογική με τη μουσική, είναι αντίζηλα θηλυκά, πως τα συμφιλιώσατε;
“Η λογική είναι μέρος της ύπαρξης. Απαραίτητο. Αλλά αν της το επιτρέψεις θα γίνει τύραννος. Κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε αν η λογική ήτανε πολύ ισχυρή και δεν μας επέτρεπε να βρώ το νόημα που ζητούσαμε. Και έτσι ήτανε. Η πραγματική ζωή δεν μπορεί να βιωθεί με του νού, χρειάζεται κάτι παραπάνω, κάτι άλλο. Χρειάζεται ένστικτο, ενσυναίσθηση, αγάπη, παραδοχή και παράδοση στο απίθανο, στο ακατανόητο.”
Κλείσατε αισίως 8 χρόνια, με 2 άλμπουμ και 1 single… κανείς δεν ξέρει ο χρόνος τι θα φέρει, αλλά ώρα δεν είναι για ένα καινούργιο άλμπουμ;
Εδώ και πάνω απο έναν χρόνο δουλεύουμε πάνω σε υλικό για τον επόμενο δίσκο ο οποίος θα κυκλοφορήσει λίγο πριν ή λίγο μετά το καλοκαίρι. Το στοίχημα είναι να αισθανθούμε πρώτα εμείς πως αξίζει, πως μας συγκινεί και πως είναι ένα ακόμη βήμα μπροστά. Επίσης συνεχίζουμε την συναυλιακή μας παρουσία. Εκεί, στο live, τεστάρουμε τον εαυτό μας σε πράγματα καινούρια και προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας και με τον κόσμο όσο πιο βαθιά γίνεται. Οι επόμενες εμφανίσεις μας είναι στην Αθήνα στο Faust και στη Θεσσαλονίκη, στη Μαύρη Τρύπα.