του Γιώργου Ε. Μουργή
Όμορφο παρακράτος, ηθικό, «ματατζίδικα» φτιαγμένο
Και πέσαμε όλοι ξαφνικά από τα σύννεφα, για τη βία που βιώσαμε άλλη μια φορά από την επίθεση που δέχθηκαν πολίτες από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής σε μια ειρηνική διαδήλωση.
Δυστυχώς, δεν είναι κακόγουστο αστείο, ούτε η βία που εξακολουθεί να ασκείται από τα επονομαζόμενα «σώματα ασφαλείας» ούτε η έκπληξη ή η αγανάκτηση όπως εκφράστηκε μετά.
Η αλήθεια είναι ότι αν στους τραυματίες δεν είχαμε τη Σοφία Παπαδόγιαννη μαζί άλλα μέλη της Λαϊκής Ενότητας, σύντροφοι μέχρι πριν από λίγο καιρό και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως οι χτυπημένοι από τον άλλο εξωκοινοβουλευτικό φορέα, τη Ροσινάντε, να παρέμεναν ξανά δαρμένα και αφανή θύματα της κατασταλτικής βίας, χωρίς να τρέχει κάστανο, που λένε.
Δεν έχω σκοπό να υποβαθμίσω την άγρια βιαιότητα που ασκήθηκε προς τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας. Τουναντίον η δημοσιότητα των συγκεκριμένων προσώπων στέκεται μια καλή αφορμή ώστε σοβαρά πλέον, και μετά από 15 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ., να αναδειχθεί η πολιτική βούληση της κυβέρνησης. Να μην εφαρμόσει τίποτα από όσα υποσχόταν στον εκδημοκρατισμό των «σωμάτων ασφάλειας» ή της κατάργησης των ΜΑΤ.
Και, φυσικά, παραμένουν οι ίδιες ΕΔΕ, που διατάσσονται όπως οι «παραγγελιές» στις πίστες και ποτέ δεν μαθαίνουμε πώς θάβονται από τους μηχανισμούς που δρουν στο εσωτερικό των ηγετικών γραφείων της ΕΛ.ΑΣ.
Πάντα το μυαλό είναι ο στόχος
Δύο είναι τα βασικά θέματα που αναδείχθηκαν εκ νέου από την επίθεση που δέχθηκαν οι διαδηλωτές. Η διασύνδεση –οργανικά πλέον– ΜΑΤ και χρυσαυγίτικων θυλάκων εντός τους, καθώς και ο τρόπος που χρησιμοποιούνται τα μέσα καταστολής τα οποία έχουν στη διάθεσή τους. Η ευθεία ρίψη προς τους διαδηλωτές –σημαδεύοντας!– των χειροβομβίδων κρότου λάμψης αλλά και των χημικών δακρυγόνων. Στοχευμένα, όχι για να προκαλέσουν πανικό ώστε να διαλυθούν οι συγκεντρωμένοι, άλλα για να υπάρξουν θύματα!
Στη διασύνδεση Χρυσής Αυγής και Ελληνικής Αστυνομίας η σημειολογία της επανεμφάνισης των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου αλλά και η φυσική παρουσία κουκουλοφόρων, που ξεπηδούν πίσω από τις ματατζίδικες διμοιρίες –όπως ακριβώς και στον Πειραιά–, δείχνουν πια ξεκάθαρα ότι επανέρχεται το γνωστό δόγμα Δένδια.
Το εμφατικό στίγμα του προβοκατόρικου ρόλου που θέλουν να διαδραματίσουν, δημιουργώντας κλίμα προκλητικής όξυνσης, πριν καλά-καλά αρχίσει μια ειρηνική διαδήλωση.
Σταματάει η «ασπίδα» προστασίας στο φασιστικό τάγμα και αρχίζει το κόλπο σύμφωνα με το οποίο ΜΑΤ, ασφαλίτες με πολιτικά και κρανοφόροι χρυσαυγίτες σε αγαστή μεταξύ του συνεργασία αλληλοκάλυψης επιτίθενται σε πορείες και συγκεντρώσεις, σπέρνοντας πανικό, στην προσπάθεια να καταστείλουν κάθε κινηματική δράση.
Αναρωτιέται κανείς: μπορεί μια ΕΔΕ να αναιρέσει ό,τι αναπαράγεται από το λοβοτομημένο εξουσιαστικό κέντρο που εκπαιδεύει και διαπαιδαγωγεί δολοφονικούς χαρακτήρες πριν τους εντάξει στην κοινωνία χάριν της δικής μας… «ασφάλειας»;
«Μπάτσοι και ναζί, δουλεύουνε μαζί»…
Με τους μηχανισμούς που γεννούν ή εκτρέφουν τραμπούκους χρυσαυγίτικων χαρακτηριστικών στα σπλάχνα της αστυνομίας, τι κάνει η «πρώτη φορά Αριστερά» που κυβερνά;
Οι κλοτσιές, τα μαχαίρια, τα δακρυγόνα, τα κλομπ, αποτελούν το μακρύ χέρι της ρατσιστικής, ξενοφοβικής, ναζιστικής αντικινηματικής αντίληψης καταστολής που επωάζεται μέσα στα «σώματα ασφαλείας», με την ανοχή –ή προτροπή– της ηγεσίας τους.
Πλέον δεν μπορούν να θεωρούνται αποσπασματικά ως φαινόμενα, πάρα μόνο οργανωμένη κρατική βία που εντάσσεται στο πλαίσιο εντολών ή διατεταγμένης υπηρεσίας σε μια άθλια επίδειξη βαρβαρότητας.
Η σημερινή κυβέρνηση, παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, συνεχίζει να υποθάλπει το ιδιότυπο καθεστώς χρυσαυγιτισμού, όπως καταγράφεται από τα αστυνομικά τμήματα ως τις μονάδες καταστολής.
Παρέχοντας ουσιαστικά ασυλία εντός και εκτός των «σωμάτων ασφαλείας», με άξονα την επιβολή αντιδημοκρατικών κρατικών τρομοκρατικών μεθόδων κατασταλτικής βίας. Μάλιστα, σε βαθμό που το μακρύ χέρι των παρακρατικών μηχανισμών εντός της ΕΛ.ΑΣ. ατιμωριτί μπορεί να σωριάζει πολίτες με κλοτσιές, μπουνιές, δακρυγόνα, αστυνομικά οχήματα και «ζαρντινιέρες».
Όσο καλόπιστοι και να θελήσουμε να είμαστε, δεν μπορούμε να μιλάμε πια για ολιγωρία της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας. Μόνο για μεθοδευμένη εφαρμογή παρακρατικού σχεδιασμού, και για έλλειψη σχεδίου από πλευράς της κυβέρνησης ώστε να εξαλειφθούν τέτοιες τραμπούκικες δράσεις, αφού με τα όποια διοικητικά μέτρα δεν τα σταματάει, αλλά και έτσι δεν εκφράζει δημοκρατική βούληση και ηθική. Αποσπασματικά δεν γίνεται να ξεριζωθεί η νοοτροπία της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας. Και η αγαστή συνεργασία νεοφασιστών και «σωμάτων ασφαλείας» θα συνεχίζεται μέχρι να θρηνήσουμε πάλι αθώους θύματα.
ΥΓ. 1: «Με εντολή του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκα, και με διαταγή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., απομακρύνονται από την Υποδιεύθυνση Αποκατάστασης Τάξης (ΥΑΤ) τέσσερεις αστυνομικοί για τα επεισόδια που σημειώθηκαν την περασμένη Κυριακή, 8 Μαΐου, στο Σύνταγμα» (12/5/2016).
Τέτοια αποφασιστική «πυγμή» είχαμε να ζήσουμε από τις ΕΔΕ του Σαμαρά. Μην τους κάνετε τόσο πολύ «ντα».
ΥΓ. 2: Γιά ρίξτε μια μάτια, εσείς που πανηγυρίζετε για την κατάθεση ερώτησης προς τον υπουργό Προ.Πο., έτσι για το ονόρε, στο: ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΕΔΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015. Σώματα Ασφαλείας: Από την καταστολή στην προστασία των πολιτών, σελίδα 62, άρθρο 2.
Να σημειώσουμε ότι η ερώτηση αφού δεν έχει το χαρακτήρα «επίκαιρης» δεν θα απαντηθεί στη Βουλή δημόσια προς την Ολομέλεια, από τον αρμόδιο υπουργό, παρά μόνο γραπτά στους βουλευτές που την κατέθεσαν.