Δημήτρης Αγγελίδης
Κάθε προσπάθεια ιατρικοποίησης-ψυχιατρικοποίησης των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων είναι πάντοτε βαθιά αντιδραστική, όχι μόνο επειδή είναι ακραία μη πολιτική, αλλά και επειδή αναπαράγει τα χειρότερα κοινωνικά στερεότυπα εναντίον των ψυχικά ασθενών, που δίνουν αξιοθαύμαστο και πολύ συχνά νικηφόρο αγώνα τόσο εναντίον της ασθένειας όσο και εναντίον του κοινωνικού στίγματος και της άγνοιας.
Το γεγονός ότι η κυρία Αγαπηδάκη και ο κύριος Πολάκης χρησιμοποιούν τάχα τις ιατρικές τους γνώσεις και το προνόμιο του ειδικού αυξάνει εκθετικά τον αντιδραστικό και επικίνδυνο χαρακτήρα των τοποθετήσεών τους. Αντιδραστικές τοποθετήσεις από την πλευρά του πολιτικού, αντιδραστικές από την πλευρά του γιατρού. Στην περίπτωση του πρώην υπουργού, αντιδραστική και από την πλευρά του μεσήλικα λευκού άντρα, που επιτελεί άλλη μία φορά τον ρόλο του μάτσο αρσενικού.
Οπως ο κύριος Πολάκης, έτσι και η κυρία Αγαπηδάκη κρίνεται από τα λόγια της, θα κριθεί και από τις πράξεις της. Το ίδιο ο βοηθός συντονιστής για τους ασυνόδευτους ανήλικους που δεν έχασε την ευκαιρία να πλειοδοτήσει σε χυδαιότητα, προσθέτοντας στην αντιπαράθεση τον κιτρινισμό των αναφορών στη σεξουαλική ζωή.
Αν ήθελε ο κύριος Πολάκης να δείξει ενδιαφέρον για τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες και να ασκήσει κριτική στη βαθιά ξενοφοβική, αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης στο προσφυγικό, έχει πλούσιο υλικό. Στελέχη της δίνουν ρεσιτάλ ξενοφοβίας, σεξισμού, ομοφοβίας και τρανσφοβίας. Μόλις πριν από λίγες μέρες, διόρισε διοικητή του Νοσοκομείου της Κω πολιτευτή που έκανε αναρτήσεις για «λαθροπιθήκους».
Τέσσερις μήνες στην κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός προσθαφαιρεί διαρκώς αρμοδιότητες από τους υπουργούς του, δημιουργώντας διαχειριστικό χάος, ενώ για τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες εξήγγειλε ξανά γενικόλογα μέτρα, γνωστά από καιρό, κάνοντας επίδειξη ευαισθησίας, την ώρα που έχει νομοθετήσει την εξαίρεση των ασυνόδευτων ανήλικων άνω των 15 από την κατηγορία των ευάλωτων, της πλειονότητας δηλαδή, ανοίγοντας τον δρόμο για την εσπευσμένη απέλασή τους.
Η τοξικότητα της κυβερνητικής πολιτικής και οι επιθέσεις σε βάρος ευάλωτων και στιγματισμένων κοινωνικών ομάδων είναι ήδη αρκετές. Ο κύριος Πολάκης δεν δικαιούται ούτε να αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά ζητήματα, στρέφοντας τα βλέμματα πάνω του, ούτε να προσθέτει τη δική του τοξικότητα στον δημόσιο λόγο ούτε να ενισχύει τον κοινωνικό στιγματισμό με συμπεριφορές στις οποίες διαπρέπουν άλλοι πολιτικοί χώροι.