Ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις πολλές προεκλογικές δεσμεύσεις που αθέτησε μία προς μία με θρησκευτική ευλάβεια, εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό με σκοπό την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα που λοιδορήθηκε και δαιμονοποιήθηκε κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια από μια νεοφιλελεύθερη συμμορία που φόρτωσε στο δημόσιο όλες τις αμαρτίες του χρεοκοπημένου κράτους.
Αποδεικνύεται καθημερινώς ότι αυτή ακριβώς η λούμπεν αντίδραση που χρεώνει το μνημόνιο στον «σπάταλο» και «πολυάριθμο» δημόσιο, είναι διάφοροι πρώην ευνοούμενοι των ΕΣΠΑ και των κρατικών επιχορηγήσεων που τώρα που στέρεψε η παχιά αγελάδα του κρατικού χρήματος, δαγκώνουν τον χέρι που τόσα χρόνια τους τάιζε.
Σκοπός αυτής της υπέρμετρης και πολιτικά κατευθυνόμενης συκοφάντησης είναι η άμεση ιδιωτικοποίηση των δημόσιων φορέων και η δημιουργία ενός ελαχιστοποιημένου κράτους που θα ευνοήσει τους έχοντες και θα κονιορτοποιήσει τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις. Η επιβίωση σε αυτή την κοινωνία της ζούγκλας καθώς και η πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά θα είναι προνόμιο των οικονομικά εύρωστων κοινωνικών στρωμάτων, περιθωριοποιώντας όλο και περισσότερο τους αδύναμους.
Λάδι στη φωτιά της λαίλαπας της ιδιωτικοποίησης ρίχνει και η σημερινή κυβέρνηση της ντεμέκ αριστεράς που όσο παραμένει όρθια, προσπαθεί να βολέψει όσα περισσότερα δικά της παιδιά μπορεί. Αντιμετωπίζοντας το δημόσιο σαν κομματικό τσιφλίκι, διορίζουν τα τεταρτοξάδερφά τους σε έμμισθες θέσεις με πρόφαση την αναγκαιότητα εμπιστοσύνης στο πόστο που αναλαμβάνουν.
Με αυτό τον τρόπο η αξιοκρατία πετιέται από το παράθυρο και ο νεποτισμός ως πρακτική συνεχίζει να εξασκείται, κάνοντας τα όρια μεταξύ του χθες και του «αύριο», που ευαγγελίζεται ότι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ,όλο και πιο δυσδιάκριτα.
Οι δικαιολογίες περί αποκαταστάσεως του σογιού του προέδρου της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, λόγω ένδοξου παρελθόντος και αγώνων, που πρέπει να εξαργυρωθούν με μετακλητές και ορισμένου χρόνου υπηρεσίες μεν, αλλά έμμισθες και δημόσιες δε, μόνο οργή μπορεί να προκαλέσουν σε όλους αυτούς που έδωσαν και δίνουν τη ζωή τους στο κίνημα, προσπαθώντας να αλλάξουν το σύστημα της αναξιοκρατίας και της ανομίας που ταλανίζει τη χώρα μας χρόνια ολάκερα.
Τέτοιες πρακτικές στο όνομα της αριστεράς είναι κατάπτυστες και αναρωτιόμαστε ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν.
Ο Σχινάς και ο κάθε Σχινάς γνωρίζει πολύ καλά ότι η δημόσια περιουσία και υπηρεσίες κρέμονται από μια κλωστή. Η υπονόμευση αυτών των υπηρεσιών από τις προηγούμενες κυβερνήσεις με σκοπό το ξεπούλημά τους επί πινακίου φακής δεν επιτρέπει πρακτικές που το μόνο που κάνουν είναι να ανοίγουν τον δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων περαιτέρω, προκειμένου οι ημέτεροι να κερδίσουν δύο μισθούς παραπάνω.
Ο οπουρτουνισμός τέτοιων ατόμων είναι εγκληματικός και μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε ότι λειτουργεί σαν δούρειος ίππος ενός συστήματος που θέλει να εξαγοράσει και την τελευταία ρανίδα δημόσιας περιουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του λειτουργούν σαν πεμπτοφαλαγγίτες του νεοφιλελευθερισμού με σαθρό κοινωνικό προσωπείο.
Το θέμα δεν είναι να διορίσουμε και να βολέψουμε οποιονδήποτε δικό μας προλάβουμε, αλλά να προστατεύσουμε τη δημόσια περιουσία που τόσα χρόνια από το αίμα μας πληρώσαμε.
Επιμύθιο:
Όταν έφυγαν οι Ναζί από την Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1944, και μετά την καταδίωξη και εξοβελισμό του Ν. Ζέρβα στην Κέρκυρα και τη διάλυση του ΕΔΕΣ από τον ΕΛΑΣ και τον καπετάνιο του, Άρη Βελουχιώτη, το ΚΚΕ, πρότεινε στον Άρη να κατέβει από το βουνό και να παραδώσει τα άρματα του. Σαν ανταμοιβή των ηρωικών του πράξεων στον αντιστασιακό αγώνα,το κόμμα του υποσχέθηκε να αναλάβει την υπηρεσία της αποκατάστασης των βετεράνων, αντιλαμβανόμενο πολύ καλά την αγάπη των ελασιτών προς το πρόσωπο του.
Τι επέλεξε ο Άρης και τόσοι αγωνιστές που δεν συμβιβάστηκαν μπροστά σε κανέναν συμβιβασμό, το γνωρίζουμε πολύ καλά και είναι ιστορία.