Οι άνθρωποι που εν μέσω ενός κλίματος διάχυτου και διαχρονικού ρατσισμού, έχουν τη συγκρότηση και την υπομονή να εξηγήσουν ευγενικά και νηφάλια τα αυτονόητα σε ένα κοινό ανεξοικείωτο και προκατειλημμένο, σπανίζουν. Και ειλικρινά, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν.
Στη βιωματική τοποθέτησή της στη Βουλή κατά την ακρόαση φορέων για το ν/σ του Υπ. Δικαιοσύνης για το σύμφωνο συμβίωσης, η Στέλλα Μπελιά (πρόεδρος της οργάνωσης ‘Οικογένειες Ουράνιο Τόξο’) εξηγεί με αξιοθαύμαστη γλαφυρότητα τις απάνθρωπες διακρίσεις που υφίστανται οι οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς και την αδήριτη ανάγκη που ανακύπτει για την προστασία των παιδιών αυτών των οικογενειών από τη ρατσιστική μονομέρεια του ισχύοντος νομικού πλαισίου.
Παράλληλα, κάνει και κάποιες στοιχειώδεις διευκρινίσεις σχετικά με ορισμένα νοσηρά συμπτώματα της ομοφοβίας (π.χ η πεποίθηση ότι η σεξουαλική ταυτότητα είναι επιλογή, το δόγμα “στο κρεβάτι σου κάνε ό,τι θες αρκεί να μη σε βλέπω”), και θέτει τα πράγματα σε σωστή βάση για όσους ηθελημένα ή αθέλητα επιμένουν να τα διαστρεβλώνουν.
Ό,τι πιο σημαντικό θα δείτε/ακούσετε σήμερα: