Είναι παράδοση πλέον. Όταν υπάρχει μια δύσκολη ψηφοφορία στην Βουλή για την Κυβέρνηση, ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κασσής βγαίνει στον Παπαδάκη για να απειλήσει, ότι αν δεν αλλάξει κάτι από τα εκάστοτε νομοσχέδια, ο ίδιος δεν θα στηρίξει την Κυβέρνηση. Η ίδια ιστορία με τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων πέρσι τον Νοέμβριο. Το ίδιο τροπάρι και με το νομοσχέδιο για το γάλα (τότε μάλιστα, είχε προτείνει και στον Βενιζέλο να τον διαγράψει). Τα ίδια και σήμερα με τον ΕΝΦΙΑ. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Μιχάλης Κασσής παραμένει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Όχι επειδή η κυβέρνηση έκανε πίσω στις απειλές του, αλλά επειδή αυτός υποχώρησε.
Ο Μιχάλης Κασσής δεν είναι ο μόνος θρασύδειλος βουλευτής όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ο εκπρόσωπος μια ολόκληρης “φυλής” βουλευτών, οι οποίοι προσπαθούν να είναι αρεστοί και στον λαό αλλά και στα κόμματά τους. Προσπαθούν εναγωνίως να αποδείξουν ότι δεν υπακούν στα κελεύσματα της τρόικα, αλλά από την άλλη η αντίστασή τους εξαντλείται σε βερμπαλισμούς.
Γιατί όμως οι “Κασσίδες” κάνουν πίσω και δεν προχωρούν με αποφασιστικότητα στην υλοποίηση των απειλών τους; Μήπως επειδή αναλογίζονται την ιστορική τους ευθύνη σε περίπτωση πτώσης της Κυβέρνησης ή μήπως δεν αντέχουν τις πιέσεις από τα επιτελεία των κομμάτων;
Τίποτα από τα δύο είναι η απάντηση. Άλλωστε, οι πιέσεις που θα ασκηθούν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, εάν απολέσουν τις 6.000 ευρώ της βουλευτικής αποζημίωσης είναι πολύ πιο αφόρητες.