Από τον Δημήτρη Παπαβασιλείου
Democracy ή στα καθ’ ημάς δημοκρατία. Πρόκειται για αρχαία ελληνική λέξη από προέρχεται από το ουσιαστικό δήμος, όπερ σημαίνει λαός και το αρχαίο ρήμα κρατέω, κρατώ που σημαίνει επικρατώ, υπερισχύω. Πρόκειται για το πολίτευμα στο οποίο επικρατεί η άποψη του λαού και αποτελεί το πολίτευμα που κυριάρχησε ιστορικά ανάμεσα στα άλλα καθώς μόνο μέσα από αυτό εκπροσωπείται η άποψη κάθε λαού.
Στηριγμένα σε αυτές τις αξίες έθεσαν τα θεμέλιά τους τα κράτη της Ευρώπης, με το απόγειο της να αποτελεί η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλά έθνη ένωσαν τις δυνάμεις τους και τους λαούς τους υπηρετώντας τις ύψιστες αρχές της ισότητας, της ανεξιθρησκίας, της ανεξικακίας, την αίσθηση του συνανήκειν και της συνυπευθυνότητας και προ πάντων της δημοκρατίας.
Εν έτη 2016 η Ευρωπαϊκή Ένωση φαντάζει να έχει κάνει τον κύκλο της. Προσκολλημένη σε ιδεοληψίες και ιμπεριαλιστικές τάσεις αδιαφορεί για την ένωση εθνών και λαών και προτάσσει την οικονομική ένωση ως εφαρμογή της με αποτέλεσμα οι εθνοσωτήρες να τρέπονται σε “τοκογλύφοι” και οι δημοκρατίες των λαών σε εθνικές υποταγές. Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση της ισότητας έχει μετατραπεί στο απόγειο της ανισότητας με “υψωμένα τείχη” για τους τους πρόσφυγες, γερασμένους κυβερνήτες και κάτι παραπάνω από “κλειστές πόρτες” για τους νέους και τις ιδέες τους καθώς και τη συμμετοχή τους στην πολιτική.
Η γερασμένη νομισματική πλέον ένωση οδεύει ολοταχώς προς την κατάρρευση που η ίδια δημιούργησε καταστρέφοντας τα θεμέλιά της. Τρανταχτή απόδειξη παρακμής της Ένωσης αποτελεί το πρόσφατο δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η λαϊκή ετυμηγορία απεφάνθη: “Brexit” , έξοδο δηλαδή της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις συνέπειες απο ενα ενδεχόμενο Brexit να είναι καταστροφικές ακόμα και για την Ελλάδα. Ενδεχόμενο; Μα δεν ψηφίστηκε; Εκεί έχει οδηγηθεί το τρένο της Ευρώπης και οδεύει προς το γκρεμό. Η απόφαση ενός ολόκληρου λαού να προσπερνάται, να καταπολεμάται, να υπονομεύεται και να μην λαμβάνεται υπόψη.
Δεν βλέπουν τα κατάλοιπα της πολιτικής τους ή εθελοτυφλούν; Το απόγειο έκφρασης της δημοκρατίας έχει μετατραπεί σε “ισόγειο” και κινδυνεύει να γίνει “το υπόγειο” και “η αποθήκη” της εάν δεν αναλάβουν τα ηνία της Ευρώπης οι νέοι και οι νέες που πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα και στην υλοποίησιμη ισότητα εθνών και λαών. Άραγε τη γνώμη θα είχε ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ για αυτήν “την κατάντια” δημοκρατίας;