Από τον Κώστα Νάκο
Όσο μεγαλώνει το προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύμα σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης και παγκόσμιου συντηρητισμού, η άποψη για έναν «καθαρό πολιτισμό» όλο και θα αποκτά περισσότερους υποστηρικτές. Απόψεις που πριν λίγα χρόνια ακούγονταν ως αποκρουστικές, σήμερα με τη συχνότητα που επαναλαμβάνονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ακούγονται όλο και πιο οικείες. Οι θιασώτες του «καθαρού πολιτισμού» εκμεταλλευόμενοι άριστα ορισμένα αρνητικά γεγονότα φροντίζουν να σπείρουν τη φοβία και το μίσος μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.
Θεωρούν ότι με την είσοδο των μουσουλμάνων στις χώρες της Δύσης υπάρχει ο κίνδυνος της τρομοκρατίας από την ανεξέλεγκτη δράση των τζιχαντιστών. Ότι δεν πρόκειται για κάποιες μεμονωμένες ενέργειες αλλά για μια κουλτούρα που στο σκληρό της πυρήνα έχει τη βία. Χωρίς βέβαια να αναρωτηθούν ποια κουλτούρα είναι περισσότερο υπέρ της βίας, αυτή των μουσουλμάνων ή αυτή των δυτικών; Και για να γίνει αυτό καλύτερα αντιληπτό. Τι θα έλεγαν όλοι αυτοί αν ξαφνικά άλλαζαν οι ρόλοι. Αν οι Λίβυοι βομβάρδιζαν τη Γαλλία και Γάλλοι τρομοκράτες ανατίναζαν το μετρό της Λιβύης; Αν οι Ιρακινοί βομβάρδιζαν και ισοπέδωναν πόλεις της Αγγλίας και οι Άγγλοι γινόταν αντίστοιχα τρομοκράτες στο Ιράκ; Τότε ποιοι θα ήταν οι απολίτιστοι;
Για τους γκεμπελίσκους όμως της Δύσης, όπως και να αντιστρέψεις τις καταστάσεις αυτοί πάντα θα θεωρούν ως τρομοκράτες τους μουσουλμάνους. Γιατί θεωρούν ή τουλάχιστον υποκρίνονται ότι θεωρούν, πως η βία αποτελεί το κισμέτ αυτών των λαών. Θεωρούν ότι είναι υποχρεωμένοι να προχωρούν σε βίαιες πράξεις επειδή το γράφει το κοράνι. Ότι ο φονταμενταλισμός δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο, αλλά μία έννοια ταυτισμένη με το Ισλάμ. Ότι όταν οι ίδιοι βομβαρδίζουν τις Αραβικές χώρες (με τη συγκατάθεση της «πολιτισμένης» κοινής γνώμης) δεν τροφοδοτούν την τρομοκρατία, δε συμβάλλουν στη δημιουργία του κάθε ISIS.
Δεν είναι κακό να έχεις άγνοια. Κακό είναι να μην έχεις επίγνωση της άγνοιάς σου και να υποτιμάς έτσι τους ειδικούς, που δεν είναι και πολλοί. Ένας από αυτούς, ένας άνθρωπος που έχει διδαχτεί το Κοράνι, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος λέει: «Στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή των Αθηνών διδαχτήκαμε το Ισλάμ. Έδωσα μάθημα για το Ισλάμ. Είναι λάθος να πούμε ότι όλο το Ισλάμ είναι τζιχαντιστές και θέλει «ιερό πόλεμο». Βεβαίως, υπάρχουν στοιχεία που όποιος τα παραφράσει ή τα πάρει στα χέρια του για πολιτικούς λόγους, μπορεί να το μετατρέψει σε πολεμική μηχανή. Και το Ευαγγέλιο του Χριστού όμως δεν απέτρεψε τις Σταυροφορίες. Η παρερμηνεία έφερε αίμα. Ως βιβλίο πολιτισμού ο καθένας πρέπει να διαβάσει το Κοράνι και δεν έχει να χάσει τίποτα…»
Πόσο όμορφα το λέει: έχει στοιχεία στο Κοράνι που αν κάποιος «τα πάρει στα χέρια του για πολιτικούς λόγους, μπορεί να το μετατρέψει σε πολεμική μηχανή». Τόσο απλά. Απόψεις έντιμες, απόψεις τεκμηριωμένες που όμως η θρησκευτική εμπάθεια και κυρίως η πολιτική σκοπιμότητα τις καθιστά άγνωστες, δε λαμβάνονται υπόψη για να μπορούν έτσι ορισμένοι ελεύθερα να εφαρμόζουν το παιχνίδι τους.
Οι υποστηρικτές του «καθαρού πολιτισμού» βέβαια δεν περιορίζουν το μίσος τους κατά των άλλων πολιτισμών μόνο στο θέμα της βίας. Μέχρι και η εμφάνιση (κυρίως των γυναικών) τους ενοχλεί. Η μαντίλα. Θεωρούν ότι δε μπορούν να έρχονται στις χώρες μας με τις δικές τους (αναχρονιστικές) παραδόσεις και να μην αποδέχονται το δικό μας προηγμένο πολιτισμό. Γιατί και η δημοκρατία λένε, έχει τους κανόνες της. Άρα όλες οι μουσουλμάνες που έρχονται στα μέρη μας πρέπει τουλάχιστον να βγάζουν τις μαντίλες τους. Αυτό θυμίζει τη δεκαετία του 1920, όταν ερχόταν οι πρόσφυγες από τον Πόντο και οι εδώ ελληναράδες έβρισκαν ως αρνητικό τους χαρακτηριστικό τη μεγάλη τους μύτη που θα αλλοίωνε τα δικά τους… αρχαιοελληνικά χαρακτηριστικά.
Η μαντίλα λένε ότι είναι θρησκευτικό σύμβολο. Αυτό είναι που ενόχλησε το δυτικό «ορθολογισμό». Από τόσα και τόσα που γίνονται γύρω μας, στις χώρες τους, η μαντίλα τους ενόχλησε ως θρησκευτικό σύμβολο. Ακόμα όμως και να γίνει αποδεκτή η ενόχλησή τους, οφείλουν να ομολογήσουν ότι πρόκειται για ένα σχετικά ήπιο συμβολισμό. Όχι χειρότερο από τους σταυρούς που εμφανίζουν οι χριστιανοί στο ντύσιμό τους ως κόσμημα, στο αυτοκίνητό τους ως μπρελόκ ή ακόμα και σε τατουάζ. Και κανείς (σωστά) δεν τους υποχρέωσε να τα αφαιρέσουν.
Ας δεχτούμε λοιπόν ότι πρέπει να επιβάλλουμε τον πολιτισμό μας σε όλους τους μουσουλμάνους, που έρχονται στα μέρη μας. Αυτό βέβαια πρέπει να προϋποθέτει ότι είμαστε και εμείς έτοιμοι να αποδεχτούμε υποχρεωτικά το δικό τους πολιτισμό όταν πηγαίνουμε στις χώρες τους. Με το που θα κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο π.χ. της Δαμασκού ή της Κωνσταντινούπολης, να συμπλέουμε υποχρεωτικά με τις αυστηρά μουσουλμανικές παραδόσεις. Γιατί δεν μπορεί να είναι επαναστατική ενέργεια, όταν αρνείται να φορέσει μαντίλα μια γυναίκα της Δύσης η οποία παραβρίσκεται σε μουσουλμανική χώρα και να είναι πράξη ανεπίτρεπτη, όταν μουσουλμάνα υπερασπίζεται το δικό της πολιτισμό βρισκόμενη σε χώρα της Δύσης. Ας υπερασπιστεί λοιπόν ο καθένας το δικό του «ανώτερο» πολιτισμό, ας υψώσουμε απαγορευτικά τείχη μεταξύ μας, ας γίνουμε κοινωνίες που η μία δεν επισκέπτεται την άλλη, που η μία δεν αποδέχεται την άλλη. Δύση και Ανατολή δύο διαφορετικοί πολιτισμοί, άρα και δύο κόσμοι που δε συναντιούνται. Κάπως έτσι οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και των ελεύθερων συνόρων οδηγούνται όχι στο θρησκευτικό, αλλά στον κοινωνικό μεσαίωνα.
Γιατί εκ προοιμίου κανένας πολιτισμός δεν είναι ανώτερος από κανέναν άλλον. Προηγμένοι πολιτισμοί είναι αυτοί που αποδεικνύουν την αξία τους χωρίς φοβίες και αποκλεισμούς, γιατί ακριβώς είναι προηγμένοι. Υποστηρικτές του δυτικού πολιτισμού είναι αυτοί που γνωρίζουν καλά ότι δεν κινδυνεύουν τα παιδιά τους ή οι γυναίκες τους από τις παραδόσεις των μουσουλμάνων. Γνωρίζουν καλά ότι δεν πρόκειται να παιδιά τους να φορέσουν μαντίλα επειδή θα συναναστρέφονται με παιδιά που θα φορούν μαντίλα. Γνωρίζουν καλά ότι μάλλον το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Και όχι μόνο με τη μαντίλα.
Κατά τον Αίσωπο τη μαντίλα της μουσουλμάνας δε θα τη βγάλει ο δυνατός αέρας και το κρύο (η βία), αλλά ο ζεστός ήλιος (η δημοκρατία).