Από τον Δημήτρη Κούλαλη
«Ας το έχουν όλοι αυτό καλά στο μυαλό τους(…)τίποτα και κανένας δε θα ξεχαστεί. Όσοι με πράξεις ή παραλήψεις έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, θα κριθούν από τη δικαιοσύνη για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους.(..) Στο Ελληνικό όλα αυτά τα χρόνια συγκρούονται δύο κόσμοι: Αυτός που υπερασπίζεται με αγώνες το δημόσιο συμφέρον και αυτός που ευνοεί τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Αυτός που υπερασπίζεται την ήπια ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και αυτός που προωθεί την Fasttrack εκποίηση. Αυτός που υπερασπίζεται τη βιώσιμη ανάπτυξη, τους ελεύθερους χώρους, τη πρόσβαση των πολιτών στο θαλάσσιο μέτωπο, τη προοπτική του μητροπολιτικού πάρκου και αυτός που στόχο έχει να μετατρέψει την περιοχή σε ένα θύλακα τζόγου, τσιμέντου και πλούτου για τους λίγους. (..)Είναι πρωτοφανές και αδιανόητο, μια κλίκα να αποφασίζει για το μέλλον του δημόσιου πλούτου, δίχως διαφάνεια, δίχως κοινοβουλευτική εποπτεία και έλεγχο, λες και πρόκειται για τα αμπελοχώραφα που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους.(…)Το Ελληνικό, είναι κομμάτι της συλλογικής μας αγωνιστικής συνείδησης. Είναι το τοπόσημο των αγώνων των κινημάτων πόλης για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου». Όσον αφορά το ΤΑΙΠΕΔ, «είναι ένα απίστευτο σκάνδαλο από μόνο του, ένα εκτροφείο σκανδάλων».
Η παραπάνω τοποθέτηση θα μπορούσε να αποτελεί ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, της ΛΑ.Ε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή οποιουδήποτε άλλου αριστερού, αντιμνημονιακού κόμματος.
Κι όμως· τα φαινόμενα απατούν.
Πριν 2 χρόνια και κάτι, Φεβρουάριος του 2014, 11 μήνες πριν τον σχηματισμό κυβέρνησης από την «πρώτη φορά Αριστερά», ο Αλέξης Τσίπρας, σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, προέβαινε στην άνωθεν «αντιολιγαρχική» δήλωση.
Δυόμισι χρόνια μετά, μετά το «θυελλώδες» καλοκαίρι του 2015,με το δημοψήφισμα, το κλείσιμο των τραπεζών, την μιντιακή τρομοκρατία και τις «17 ώρες», κι αφού είχε προηγηθεί η «διαπραγμάτευση νίκης», η «δημιουργική ασάφεια», η «επώδυνη συμφωνία», οι «47 σελίδες»· μερικούς μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη- του «ξεμπερδεύουμε με το παλιό»·φτάσαμε στο «nonpaper» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» για την σύναψη συμφωνίας-«μνημονίου κατανόησης» για το Ελληνικό, που υπεγράφη ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και την LamdaDevelopment.
***
Δεν έχουμε να πούμε κάτι περαιτέρω, τα γεγονότα, πόσο μάλλον ο παραλληλισμός τους, επιβεβαιώνουν το μέγεθος της απάτης και της πολιτικής αγυρτείας.
Γιατί αυτό κάνατε. Εξαπατήσατε έναν ολόκληρο λαό, έναν λαό που στις 25 Γενάρη του 2015 σας ζήσετε να φτιάξετε ό,τι γκρέμισαν οι προηγούμενοι, να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Έναν λαό που, παρά την πίκρα που του χάρισε η κωλοτούμπα σας με την μετατροπή του στεντόρειου «ΟΧΙ» στο κάλπικο δημοψήφισμά σας, σε ΝΑΙ, σας ξαναψήφισε γιατί πίστεψε σε σάς.
Κι εσείς; Τι την κάνατε αυτή την ψήφο;
Δώρο στα αφεντικά σας. Μειώσατε κι άλλο τις συντάξεις. Αυξήσατε τα ηλικιακά όρια. Αυξήσατε το ΦΠΑ. Καταργήσατε το καθεστώς της «νησιωτικότητας». Δώσατε ελευθέρας στα «κοράκια» να χιμήξουν στα κόκκινα δάνεια. Ιδιωτικοποιήσατε τα αεροδρόμια και τα λιμάνια. Υπογράψατε το ξεπούλημα της χώρας για 99 χρόνια. Παρατείνατε τον επαίσχυντο ΕΝΦΙΑ για άλλα 15 χρόνια. Κι όλα αυτά, την ίδια ώρα, που βαφτίζετε ως «καινοτόμες» αλλαγές της «δίκαιης» ανάπτυξης την «διαφοροποίηση της σύνθεσης των χρηματοδοτικών μέσων με έμφαση σε χρήση φορολογικών απαλλαγών». Ενώ παράλληλα, παρέχετε «στοχευμένες επιχορηγήσεις, προς φορείς με αυξημένη ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης» πάντα στο όνομα της κοινωνικής ευημερίας και της… «ανάστασης»- που τελικά δεν ήρθε το Πάσχα- της ελληνικής οικονομίας.
Το χειρότερο όλων;
Όλα τα παραπάνω, η λογική του δεν ‘’κωλώνω πουθενά, η καρέκλα να ‘ναι καλά’’·τη λογική του «καρεκλοκενταυρισμού», προσπαθείτε να την περάσετε εν είδει αυταξίας, καπηλευόμενοι μάλιστα το όνομα και τους αγώνες της Αριστεράς.
Αλλά ξέρετε κάτι;
Έχουμε κι εμείς τόσο ασθενική μνήμη που, μπορεί, να σας τα συγχωρήσουμε όλα. Το ψέμα, τον εμπαιγμό, την προσπάθεια αποπροσανατολισμού, την ταπείνωση της χώρας μας. Ναι, μπορούμε να σας τα συγχωρήσουμε. Μπορούμε ακόμη, να συγχωρήσουμε τις δηλώσεις του Ντάισεμπλουμ, που, μετά το Εurogroup της Παρασκευής, δήλωσε ότι: «τρέφω μεγάλο θαυμασμό για τον Τσίπρα, που καταφέρνει και μένει στην εξουσία παρά τα τόσα μέτρα». Μπορούμε ακόμη, να σας συγχωρέσουμε τις δηλώσεις του Βαλς, ο οποίος, προφανώς πονοκεφαλιασμένος με τους Γάλλους… «χουλιγκάνους», είπε: «ζηλεύω τον Τσίπρα. Πέρασε 7.500 σελίδες με μέτρα χωρίς καμία αλλαγή».
Μπορούμε, δηλαδή, να σας συγχωρέσουμε που μέχρι και τα παιδιά για τα θελήματα της Μέρκελ και του γερμανικού κεφαλαίου, ο Βαλς, ο Ντάισεμπλουμ, ο Ολάντ- για να θυμηθούμε και τον «σύμμαχο»- απορούν πώς, μετά από 6 χρόνια διαρκούς επίθεσης προς τους Έλληνες εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό, εν γένει, οι αντιδράσεις δεν είναι οι ανάλογες που περίμεναν.
Ξέρετε, όμως, τι δεν σας συγχωρούμε;
Δεν σας συγχωρούμε το ύφος της Μπακογιάννη στον συνταξιούχο του ΙΚΑ, στην εκπομπή του Χατζηνικολάου. Αυτό, όχι! Γιατί αυτό, πονά ακόμη περισσότερο από τα λουλούδια στην Καισαριανή. Πονά ακόμη περισσότερο από το «είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού και θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους».
Δεν θα το ξεχάσουμε αυτό το ύφος, να είστε σίγουροι.
Θα είναι ο οδηγός όσων αποφασίσουν ότι τα 99 χρόνια είναι πάρα πολλά για να τα αντέξει το φιλότιμό τους.
Άλλωστε, όπως, έλεγε ο… «αντιμνημονιακός» κύριος Τσίπρας: «ας το έχουν όλοι αυτό καλά στο μυαλό τους(…) τίποτα και κανένας δε θα ξεχαστεί».