Του Δημήτρη Δόγκα
Έχουν σχέση τα μαθηματικά με την ποίηση; Απολύτως! Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τα Μαθηματικά με το αφηρημένο και την αφαίρεση του Λόγου τους, προσθέτουν πτυχές στον νου του ανθρώπου για τη θέαση της πραγματικότητας μέσω του συλλογισμού. Ακόμα και όταν δεν τα αντιλαμβάνεσαι πλήρως, οι πτυχές διαμορφώνονται άθελά σου. Η Ποίηση ομοίως, με την αφαίρεση και τον αφηρημένο συχνά λόγο της, προσθέτει πτυχές στον νου μέσω του συναισθήματος. Ακόμα και αν δεν αντιλαμβάνεσαι πλήρως τι θέλει να πει ο ποιητής, τον ερμηνεύεις και οι πτυχές διαμορφώνονται άθελά σου.
Και με τα δυο ανοίγουν οι ορίζοντες του μυαλού και της ψυχής και βλέπουμε πράγματα που άλλοι ίσως δεν βλέπουν. Συμπέρασμα: Αν θες να λέγεσαι Άνθρωπος βάδισε και στους δύο δρόμους ταυτόχρονα. Οι Άνθρωποι είμαστε μείγμα αυτών των δυο. Ούτε μόνο το ένα, ούτε μόνο το άλλο.
Και αυτό δεν προϋποθέτει ούτε πτυχία μαθηματικού, ούτε έκδοση ποιητικών συλλογών. Με αφορμή την μέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών μπορεί να γράφτηκαν πολλά άρθρα με σημαντικά επιχειρήματα. Αλλά ήταν μια ποιητική και εικαστική προσέγγιση εκλεκτής συναδέλφου μου, που με δυο στίχους τα είπε όλα. Μας άνοιξε μια λεωφόρο για να συναισθανθούμε το πρόβλημα.
Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα. Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη. (Κική.Δημουλά)
Όσοι έκαναν την άλλη προσέγγιση με τα άρθρα και τις αναλύσεις περί βίας, μας βοήθησαν να κατανοήσουμε την αιτία και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Τι μπορούμε να καταφέρουμε χωρίς και τις δύο αυτές προσεγγίσεις ταυτόχρονα; Πόσο σωστοί Άνθρωποι μπορούμε να είμαστε χωρίς την παιδεία και των δύο δρόμων;