Ξέρεις; Μας ξεγέλασαν. Οι θεοί μας, ψιθύρισαν ψεύτικα οράματα στους προφήτες μας κι αυτοί με τη σειρά τους μας οδήγησαν σε λάθος τόπο. Η Γη της Επαγγελίας έχει υψωμένους φράχτες και hot spot στα σύνορά της. Διαλέγει ποιους θα σώσει και ποιους θα καταγράψει ως απώλειες στις θάλασσές της. Η χώρα των ονείρων μας στρώνει χαρτόκουτες στις εισόδους των πολυκατοικιών για να κοιμίσει τους αστέγους της, μοιράζει φόλες για να καθαρίσει απ’ τα αδέσποτά της. Στην Dreamland νυχτώνει νωρίς και τις γειτονιές λυμαίνονται φασίστες, αγέλες υπανθρώπων, αρπακτικά του αυτονόητου, της συλλογικής ευτυχίας.
Στο Θέατρο Μπιπ, το Σάββατο το βράδυ 26 του Δεκέμβρη, μια σειρά μικρών performances θα μιλήσουν γι’ αυτό μας το ξεγέλασμα. Έξι καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν τη δικιά τους εκδοχή της σημερινής Γης της Επαγγελίας. Όπως διαβάζω στο δελτίο τύπου:
«Φυγή, διωγμός, θάνατος, ξεριζωμός, καταστροφή, όνειρα, επιβίωση, θρησκεία, πίστη, απώλεια, σπίτι, δυτικός κόσμος, εκμετάλλευση, αποικιοκρατία, οικονομικά συστήματα, πόλεμος, ερείπια, αναγέννηση, επαναπροσδιορισμός, μεταμόρφωση, αδικία, οργή.
Πολλές οι φυγές στην ιστορία του ανθρώπου. Τώρα ζούμε ακόμα μία, όντας σε μία χώρα στο άκρο της Ευρώπης (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και η στάση μας αμήχανη. Συμπόνια, ενοχές, ταύτιση, άρνηση, κινητοποιήσεις.
Τι έχει να πει ένας καλλιτέχνης σήμερα για όλα αυτά που συμβαίνουν; Τι έχουμε να πούμε για την αναζήτηση μιας πατρίδας, ενός τόπου να πατάς και να ζεις, ενός τόπου να υπάρχεις; Σε ποιον απευθυνόμαστε; Ποιον αφορά; Γιατί το κάνουμε; Στις ημέρες της DREAM LAND ανοίγουμε τη συζήτηση.»
Κι είναι μια συζήτηση που δε θα κλείσει. Όχι γιατί δεν πρέπει, όχι γιατί είναι πολλά αυτά που έχουμε να πούμε, όχι γιατί είναι πολλοί οι ομιλητές. Είναι μια συζήτηση που θα μείνει ανοιχτή, που θα είναι διαρκώς ζωντανή γιατί πια δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Ας διαλεχθούμε με τις ενοχές μας, ας διαλεχθούμε με τις δυνάμεις μας, ας διαλεχθούμε με κάθε αστερίσκο της έννοιας άνθρωπος κι ας αποφασίσουμε για δράσεις, για εγρήγορση, για πάλη. Όσοι το αποφασίσουμε.
Το Θέατρο Μπιπ βρίσκεται στην Κυψέλη, Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων, το τηλέφωνο για κρατήσεις είναι το 2130 344074 και η παράσταση αρχίζει στις 21:00. Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν είναι η Μαρία Αιγινίτου, η Κύνθια Βουκουβαλίδου, η Βαρβάρα Νταλιάνη, ο Γιώργος Σιδεράκης, η Χριστίνα Χριστοφή και ο Κωστής Γεωργακόπουλος.
Υγ. Κάπου εδώ ξεκινάω ένα μεγάλο υστερόγραφο με πολλή χαρά. Η Μαρία Αιγινίτου και ο Κωστής Γεωργακόπουλος θα παρουσιάσουν την performance «96». 96 είναι το σημειωμένο νούμερο στο χέρι ενός πρόσφυγα από φωτογραφία που τράβηξε ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης. Το κείμενο της performance θα είναι ένα συγκλονιστικό ποίημα της Αγγέλας Γαβρίλη κι ένα κείμενο που έγραψα εγώ εδώ στο Νόστιμον Ήμαρ πριν λίγο καιρό με τίτλο «Φαντάσου ρε» [https://www.nostimonimar.gr/fantasou-re/], ενώ κατά τη διάρκειά της θα προβάλλονται φωτογραφίες του Andrea Bonetti.
Η Μαρία Αιγινίτου, η οποία συνέλαβε την ιδέα κι έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία, σημειώνει στο δελτίο του «96»: «Κάποτε ήταν οι παππούδες σου και οι γονείς των παππούδων σου. Σήμερα είναι ένα παιδί από την Παλαιστίνη, μια γυναίκα με τα παιδιά της από τη Συρία, ένας νεαρός απ ‘ το Μαρόκο, ένας ηλικιωμένος άνδρας που διασχίζει το Αιγαίο μ’ ένα τρύπιο φουσκωτό, είναι τ’ αδέσποτα σκυλιά, είναι τ’ άγρια πουλιά που τους στερούμε το φυσικό τους περιβάλλον. Είναι οι άνθρωποι των μεγάλων πόλεων, που κοιμούνται πάνω σε ανοιγμένα χαρτόκουτα κι εφημερίδες. Μια μέρα θα είσαι εσύ και τα παιδιά σου. Όταν θα σου αρπάξουν τον αέρα, το νερό, τα τρόφιμα, το χώμα που πατάς. Μια μέρα, που θα γίνεις μια παράπλευρη απώλεια.»
Την ευχαριστώ κι από εδώ και ξύνω τα μολύβια μου, ψάχνοντας, με το δικό μου τρόπο, άμυνες να αποτρέψουν όσες απώλειες γίνεται, παράπλευρες και μη. Η κουβέντα εξάλλου, έχει ανοίξει.
*Η φωτογραφία είναι του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη και είναι αυτή που έδωσε το όνομα στην perfonce της Μαρίας Αιγινίτου.