Επικαιρότητα

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές…

By Έφη Παρασκευοπούλου

September 13, 2016

Από την Έφη Παρασκευοπούλου

Βλέποντας σήμερα την κατάπτυστη ανακοίνωση των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Ωραιόκαστρου και Παλαιόκαστρου, αποφάσισα να διαβάσω ανάμεσα στις γραμμές. Δείτε λοιπόν τι λέει στην πραγματικότητα η ανακοίνωση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων 5ου δημοτικού σχολείου Ωραιόκαστρου.

“Κατόπιν απόφασης της έκτακτης συνέλευσης φασιστικών ανθρωποειδών που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 08/09/206 και ώρα 18:45 με θέμα τα παιδιά του πολέμου που είχαν την ατυχία να εγκλωβιστούν στη χώρα μας, αποφασίστηκε ομόφωνα πως στ’αρχίδια μας που αυτά τα παιδιά έχασαν σπίτια, γονείς, φίλους, αδέρφια, χεστήκαμε αν κοιμήθηκαν στην παγωνιά, ούτε και μας ένοιαξε αν είδαν τους δικούς τους να ανατινάζονται και να πνίγονται, ποσώς μας ενδιαφέρει αν δεν τους έχει μείνει στον κόσμο τίποτα παρά η παρέα των άλλων παιδιών, εμείς θέλουμε να τους το στερήσουμε κι αυτό – όπως και το δικαίωμα στη μόρφωση. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί έχουμε ένα κάρο καραγκιόζηδες για πολιτικούς που διασπείρουν το φόβο για την εξάπλωση ασθενειών – όπως και το φόβο για την κατάλυση της ελληνοθρησκευτικοαξιοπρεπειάς μας. Έτσι, απαιτούμε να αποκλείσετε όλα αυτά τα αθώα πλάσματα από την ένταξή τους στις παρέες των ελληνικών ορθόδοξων παιδιών μας, για να μη μας τα μαγαρίσουν. Γιατί έτσι γουστάρουμε ρε αδερφέ. Σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε μια παντελώς παράνομη πράξη όπως η κατάληψη του σχολικού κτιρίου, αλλά ούτε αυτό μας ενδιαφέρει καθώς πιστεύουμε πως μας ανήκει η Γη, η Ευρώπη, ο παγκόσμιος πολιτισμός, η Ελλάδα, ο νομός μας, η πόλη μας με τα χωριά της, οι δρόμοι τα σπίτια τα σχολεία τα δέντρα τα πουλιά και το οξυγόνο γιατί είμαστε καθαρόαιμοι Έλληνες με pedigree τουλάχιστον εκατό γενεών. “

Άνθρωποι σαν εμένα, που έχουν μάθει να κρατούν και να χαϊδεύουν χεράκια λευκά, καφέ, μαύρα, κίτρινα, χαρούμενα, ταλαιπωρημένα, χεράκια αλλόθρησκα και άθρησκα, χεράκια προσφύγων και ξεριζωμένων παιδιών, σας παρακαλώ να γνωρίζετε πως σας λυπούνται βαθιά. Μα ακόμα περισσότερο λυπούνται τα παιδιά σας, τα οποία μεγαλώνουν με μίσος και φόβο.

Υ.Γ. Για όλες αυτές τις ασθένειες που φοβάστε, απευθυνθείτε στο κράτος που αφήνει το νοσοκομείο της πόλης σας χωρίς καν ράμματα και γάζες.