Από το Πρόβατο όχι Αρνί
–Ça va Manu? Δεν είναι Απρίλης τώρα, ε; Τον Ιούνη σηκώνεις κεφάλι. Τον Ιούνη δεν ανέχεσαι να σε χτυπάν στα αφτιά. Θες και τα κύριε και τα Πρόεδρε και όλα. Τον Ιούνη βγάζεις τις σέλφι που εσύ θες κι επιβάλλεις τις τυπολατρείες στους εθνικούς εορτασμούς που εσύ παραβρίσκεσαι. Ο Ιούνης είναι για να ξανασηκώσεις το ανάστημα που έχασες τους προηγούμενους μήνες. Είναι για να αντιγυρίσεις κόμπλεξ και φόβο μιας κατωτερότητας που καλά την κρύβει η γραμμή Πρόεδρος της Δημοκρατίας-ανύπαρκτος πολιτικός.
Ο Ιούνης δεν είναι ένα τηλέφωνο του Τραμπ. Δεν είναι «απόψε βομβαρδίζουμε». Δεν είναι «φτιάχνουμε ένα ψέμα για τη Συρία, το στηρίζετε, δεν το περνάτε από κοινοβούλια, βομβαρδίζουμε». Ο Ιούνης είναι ακίνδυνος. Δεν περιμένεις να κάνει το διάγγελμα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά η πρωθυπουργός της Αγγλίας και στο τέλος εσύ. Όχι. Τον Ιούνη είσαι σκληρός, ψυχρός, σχεδόν ατσάλι. Παίρνεις τον αφελή παρορμητισμό ενός έφηβου και τον λιώνεις!
–Ça va Manu? Έφυγε κι ο Μάης. Τους γκρέμισες τις σκηνές, καθάρισες το canal Saint-Denis, αρκετά κοιμήθηκαν σε πεζοδρόμια, σκηνές, κάτω από γέφυρες, οπουδήποτε, πρόσφυγες από την Ερυθραία, τη Σομαλία, το Σουδάν, τη Λιβύη. Αρκετούς μήνες τους χάρισες τη βρώμα, το κρύο, τη μηδενική προστασία από τα πάντα. Αρκετά έμειναν χωρίς νερό καθαρό, χωρίς φαγητό τις περισσότερες μέρες, χωρίς περίθαλψη. Δεν είναι να μπαίνει καλοκαίρι με τέτοια εικόνα για το φως της πρωτεύουσάς σου.
Εκεί, στα τελειώματα έκανες την επιχείρησή σου. 1017 μάζεψες, έβαλες μπουλντόζες, διέλυσες στα γρήγορα στημένους καταυλισμούς στο βόρειο Παρίσι. Να κρύψεις, να μαζέψεις, να διώξεις. Ήρεμα, χωρίς φασαρίες. Τι να αντισταθούν οι δύσμοιροι; Όπου κι αν τους πήγαινες καλύτερα θα ήταν από την εξαθλίωση που τους χάρισε η Ευρώπη ως συνέχεια της δικιάς τους ηπείρου.
Αλλά εσύ Manu όπως κι αν ήσουν το χειμώνα και την άνοιξη, τώρα που ήρθε το καλοκαίρι θα είσαι αλλιώς. Τέρμα οι ενδοιασμοί, τέρμα η αναβλητικότητα. Τώρα Manu το χέρι σου το σφίγγεις, τα δόντια σου κροταλίζουν, το βλέμμα σου γίνεται διαπεραστικό. Τώρα είναι Ιούνης, τώρα είναι καλοκαίρι, τώρα δεν ξανακάνεις πίσω. Στο διάβα σου θα αφήνεις μόνο ηττημένους!
–Ça va Manu?
–Όχι, δεν είμαι φίλος σου. Βρίσκεσαι σε μια επίσημη τελετή, δεν συμπεριφέρεσαι σωστά. Μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν ανόητος αλλά σήμερα είναι η ημέρα της Μασσαλιώτιδας και θα με αποκαλείς Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας ή Κύριε. Εντάξει; Να κάνεις τα πράγματα με τη σωστή σειρά. Την ημέρα που θέλεις να κάνεις επανάσταση, να έχεις φροντίσει να έχει πάρει το πτυχίο σου, να έχεις βρει δουλειά και να μπορείς να συντηρείς τον εαυτό σου. Τότε μπορείς να δίνεις μαθήματα σε άλλους.*
–Manu, εγώ δεν είμαι φίλος σου, όχι εσύ. Όπως δε θα είμαι τη μέρα που στον ενικό θα μου απευθυνθείς για να σε ψηφίσω. Ο δικός μου ενικός έχει μέσα κάθε σωστό και κάθε λάθος του παρόντος χρόνου μου. Ο δικός σου θα έχει όλη την υποκρισία του παρόντος και όλη την ξεφτισμένη μνήμη ενός δήθεν αλάθητου παρελθόντος. Εντάξει; Κι όσο για τη σωστή σειρά των πραγμάτων και την επανάσταση, άσ’ τη! Μην πιάνεις εσύ τέτοιες λέξεις στο στόμα σου, τέτοιες ιδέες στον πανικό σου. Κι επειδή φαίνεσαι ακίνδυνα συμπαθητικός τύπος άσε με να σου θυμίσω τι είχε πει ο Μπρεχτ για έναν που σου έμοιαζε και την επανάσταση που ανέφερες: «Δε λέω, καλό παιδί αλλά εκείνη τη μέρα από αυτόν θα ξεκινήσουμε».