του Abraham Gefuropoulos
Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα. Αλήθεια! Ίσως τα πιο ιδιαίτερα σε όλη την αχανή έκταση του φυσικού οικοσυστήματος και βεβαίως εντός του ήδη γνωστού οριοθετημένου κόσμου. Ως ευφυή ζώα ζούμε ή προσπαθούμε τουλάχιστον να ζήσουμε την θνητή μας μοίρα, επιχειρώντας να ξεπεράσουμε την εφήμερη υπόσταση μας, που αναπόφευκτα οδηγεί στην γνωστή-άγνωστη, θεοσκότεινη μα σε πλείστες περιπτώσεις (παραίτησης) επιθυμητή, θαλπωρή της λήθης.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά η αφετηρία, κάτι νέο, ένα μεταθανάτιο παιχνίδι μονόπολης, που μηδενίζει το κοντέρ της προηγούμενης ύπαρξης ξεπλένοντας την από τις εμπειρίες και τους πόνους που υπέστη, γεννώντας μία παρθένα ολότητα σε ένα συμπαντικό κύκλο ζωής και θανάτου.
Όπως και να έχει η ανθρώπινη εγγενή ιδιαιτερότητα που την κάνει να ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο, σχετίζεται με την συνύπαρξη της ψυχής και του σώματος. Όλοι ανήκουμε στο ίδιος είδος και επομένως διαθέτουμε αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Ωστόσο το κάθε σώμα που χρησιμοποιούμε για να δράσουμε, όπως και το άθροισμα των σκέψεων, των συναισθημάτων, των επιθυμιών και των ικανοτήτων της πνευματικής συνειδήσεως που αποτελούν την ψυχή είναι συγχρόνως διαφορετικά στον καθένα μας.
Είμαστε αυτό που είμαστε, έτσι και όχι αλλιώς, γιατί διαθέτουμε αυτά και όχι τα άλλα. Ο τρόπος που θα τα χρησιμοποιήσουμε και κυρίως ο βαθμός της έντασης που θα τα αναπτύξουμε καθιστούν και εδραιώνουν τα γνωρίσματα που μας διαφοροποιούν από τη μάζα και παράλληλα μας ενώνουν με έναν αδιαίρετο δεσμό μεταξύ μας.
Όμως ας πάρουμε μία ανάσα. Κουβεντιάζοντας φιλικά και μακριά από τα αδιάκριτα –εξωγήινα- αυτιά, δεν πρέπει να έχουμε και πολύ σωας τας φρένας. Ας είμαστε ειλικρινείς παραδεχόμενοι ότι είμαστε μία στάλα αυτοκαταστροφικοί, έτσι δεν είναι; Αντί να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις βιολογικές μας ικανότητες, ρουφώντας τις ευεργετικές χαρές που προσφέρει η σύντομη, αλλά η πάντα ζωηρή επίγεια παρουσία μας, αναλωνόμαστε σε σχέδια και δολιοφθορές, επιβουλευόμενοι τον ίδιο τον εαυτό μας.
Λιγοστοί είναι εκείνοι που αξιοποιούν τα ποιοτικά όπλα που διαθέτει η ανθρώπινη φαρέτρα, παράγοντας αρμονία, συμβάλλοντας στην ατομική και συλλογική ανύψωση. Ρέπουμε προς την καταστροφή με την νόηση μας να επινοεί πραγματικά όπλα, χρησιμοποιώντας τα για να ξεκληρίσουμε συνανθρώπους μας. Για πολλούς αλλά συγκεκριμένης μοχθηρής ψυχοσύνθεσης, η ζωή λειτουργεί ως μία ατέρμονα απέραντη σχέση πλήξης, με τον θάνατο να αποτελεί ένα ακαταμάχητο θέλγητρο καταπολέμησης της καθημερινής ρουτίνας. Σκοτώνουμε την ανία για να μην προλάβει να μας εξοντώσει εκείνη, πάντα ο άνθρωπος σκεφτόταν παράλογα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει πια…
Επονείδιστα κοινωνικά και οικονομικά συστήματα , πόλεμοι θρησκείες καταστολής και αγάπης προς τη βία αποσκοπούν σε μία παρανοϊκή προσπάθεια οριοθέτησης της ζωής και δια του εκμεταλλευτικού πόνου, επιβολής στον αναπόφευκτο θάνατο. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το φαινόμενο φθοράς και εκφυλισμού που προκαλούμε αυτοβούλως στην ίδια την ύπαρξη μας, σχεδόν από την απαρχή της κοινωνικοπολιτισμικής ανθρώπινης έκρηξης όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ξεκινώντας από την αγροτική επανάσταση 10000 χρόνια πριν και η οποία διαιωνίζεται μέχρι σήμερα;
Και πάμε πρώτα στο σώμα, το ένα από τα δύο άρρηκτα κομμάτια του ανθρώπου. Συνυφασμένο με την ίδια τη ζωή, καθώς χωρίς αυτό, απλά υπάρχουμε στα επίπεδα μίας φιλοσοφικής ιδέας. Πόσο και πόσο δεν έχει βασανιστεί και ταλαιπωρηθεί το σκασμένο; Στόμα έχει, αλλά δεν φωνάζει ,ίσως από συστολή έπειτα από την τόση καταστολή που έχει υποστεί ανά τους αιώνες. Θεωρήθηκε, με την πάντα ‘’φιλικά’’ πολύτιμη συμβολή της θρησκείας, ως ένα σκεύος ανόσιας αμαρτωλής πόρνης που έπρεπε να περιχαρακωθεί και να απαγορευτεί δια ροπάλου η οποιαδήποτε εποικοδομητική ανάπτυξη του. Περιορίζεται, στην ‘’εμπνευσμένη θεία αποστολή’’ της αναπαραγωγικής διαδικασίας διαιώνισης του είδους, της περήφανης φυλής και Εκκλησίας.
Ανώμαλες λογικές σε μία προσπάθεια κατάπνιξης των ‘’ανώμαλων’’ επιθυμιών του ανθρώπου. Βασικά των επιθυμιών των λαϊκών στρωμάτων καθώς οι ανώτερες τάξεις και ο κλήρος μία χαρά απολαμβάνουν και ποικιλοτρόπως τις ηδονές που εμπλέκονται με τα σώματα τους(κυρίως το στομάχι). Ο περιορισμός της ηδονής και του σεξουαλικού ερωτισμού αφενός στοχεύει στον έλεγχο και την καθυπόταξη των επικίνδυνων -για την εξουσία-μαζών και αφετέρου στην ποδηγέτηση των καταπιεσμένων ενορμήσεων σε πιο αποδεκτά μονοπάτια όπως είναι η μισθωτή δουλειά, με τάση την χειρωνακτική σκλαβιά.
Αξιοποιήστε το σφρίγος και τη ρώμη σας σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού και των ‘’σοφών’’ εκπροσώπων του, υπακούοντας συγχρόνως με τους δυνάστες σας . Μοναδικός στόχος η γονιμοποίηση των κερδών τους και της περιούσιας περιουσίας τους. Κάθε αντίσταση και εξέγερση σε αυτές τις καλυμμένες με επουράνια σφραγίδα επιταγές, αποτελεί προσωπική προσβολή στον εκάστοτε ευαίσθητο άρχοντα, αλλά θίγει και την αξιοπρέπεια του Ύψιστου.
Φυλάκιση, φρικτοί βασανισμοί και θεσμοθετημένη βία περίμεναν όσους τολμούσαν να διεκδικήσουν ‘’τερατουργικές φαντασιώσεις’’ περί αυτοδιάθεσης του σώματος σε κατευθύνσεις που προάγουν την ολιστική ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Η ενοχική αμαρτία του ποταπού σώματος έχει εντυπωθεί για τα καλά στο DNA μας , ακόμα και στις μέρες μας που θεωρούνται ηθικά και κοινωνικά ‘’αρτιότερες’’ και πιο ‘’ελεύθερες’’ συγκριτικά με τους μονολιθικούς προγόνους μας. Σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες, η ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα και έκφραση , συναντάται αλυσοδεμένη με ασήκωτα ταμπού , με επίσημους εκπροσώπους του κλήρου και της κοσμικής τάξης να οριοθετούν κατά το δοκούν τα επίπεδα της επιτρεπτής αιδούς , να απαγορεύουν δια του νόμου, να ελέγχουν πνεύματα και συνειδήσεις δια αφορισμού.
Ευτυχώς οι περισσότεροι εξ ημών τους γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι , άντε και στα ξεσκισμένα παλιά μας υποδήματα, επιλέγοντας για εμάς το δρόμο και την πορεία που επιθυμούμε. Ωστόσο δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που υπακούουν καταναγκαστικά, επηρεασμένοι από την έξωθεν μετάγγιση ενοχής και από το ειδικά σχεδιασμένο περιβάλλον του δόγματος πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Διοχετεύουν τη συσσωρευμένη ενεργητικότητα τους σε γυμναστήρια ή κυνηγώντας μετανάστες, όπως πράττουν οι νεοναζί. Η σεξουαλική καταπίεση και η φυλάκιση της επιθυμίας ή η διαστρεβλωμένη ερμηνεία της επιστρέφει μπούμερανγκ ανοίγοντας τα κεφάλια αθώων και ένοχων.
Παρόμοια με το σώμα, η ψυχή, το επιστέγασμα των διεργασιών της εγκεφαλικής μας δραστηριότητας , όπως μεταφράζεται ο συναισθηματικός , συνειδησιακός, θυμικός κόσμος, εν ολίγοις αυτό που ονομάζουμε καρδιά , έχει πληγωθεί βάναυσα με τη σειρά της στο πέρασμα της αιματοβαμμένης ιστορίας.
Κάποια ‘’εξυπνοπούλια’’ φοβούμενα για την ορθή διατήρηση της κεφαλής τους στο κυρίως ειπείν σώμα τους, υπό την σκιώδη, μα ακονισμένη επαναστατική αγανάκτηση του λαού και του πιθανού ξεσηκωμού του απέναντι στην δαμόκλειο σπάθη της εξουσιαστικής καταπίεσης, άλλαξαν τροπάρι και στόχευση.
Άφησαν, τρόπος του λέγειν, το σώμα στην ήδη ενοχική ησυχία του και στράφηκαν προς τον εσωτερικό του πλούτο, τον κόσμο της ψυχής του ατόμου. Άλλωστε τα ψυχικά τραύματα και οι πνευματικοί ακρωτηριασμοί δεν γίνονται συνήθως ορατά με το μάτι και επομένως μπορούν να περάσουν υπογείως και συφιλιδικά υποχθονίως . Δεν λένε ότι οι ισχυρότερες αλυσίδες είναι εκείνες οι νοητές, της συνείδησης, που δεν φαίνονται ;Δεν έχουν και άδικο, σωστά;
Τακτικές αποστράγγισης της ελεύθερης κριτικής σκέψης και του υποχρεωτικού εμβολιασμού με ορούς χειραγώγησης, κατευθείαν στο κεντρικό νευρικό σημείο της ανθρώπινης νόησης. Όσο πιο κεντρικά και βαθιά ίσαμε το μεδούλι, τόσο οι άνθρωποι δυσκολεύονται να περπατήσουν όρθιοι καμαρωτά και πέφτουν στα τέσσερα, χάνοντας μαζί με την ισορροπία και την αξιοπρέπεια τους. Κάπου, κάπου ορισμένοι κατορθώνουν με πολύ κόπο, δάκρυα και αίμα να ξαναστηθούν στα πόδια τους, όμως κινδυνεύουν με τιμωρία ή ακόμη και θάνατο.
Είσαι ένοχος και αμαρτωλός γιατί έτσι πρέπει, εμπέδωσε το επιτέλους άχρηστε τεμπέλη και πρόσφερε μου ότι ενεργειακό πολύτιμο έχεις και δεν έχεις, την ίδια σου την ζωή άμα λάχει για να επιτύχω εγώ ο κύριος και άρχοντας σου. Φράση που εμπεριέχει τη επιζήμια για την ακεραιότητα μας εξουσιαστική συλλογιστική. Κοσμική και θρησκευτική εξουσία συνεργάζονται σαν αγαπημένα κολλητάρια, με κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις .Να ενσταλάξουν στα μύχια της λαϊκής πνευματικής αρτηρίας με φόβο την ανάγκη τους για δύναμη, στουμπώνοντας την με εντολές, οδηγώντας κοινωνίες και κοινωνίες στον ολικό (πνευματο-υλικό)αφανισμό.
Η εφεύρεση του Παραδείσου, το ξεπέταγμα των κατ ουσία συγγενικών θρησκειών της αμαρτίας , έλυσαν το γόρδιο δεσμό της κατάπνιξης της βούλησης και της αυτοδιάθεσης της προσωπικότητας. Επιθυμείς να είσαι ενάρετος πολίτης και να σε καθαγιάσει ο παπάς της ενορίας σου, για να μην πας στη κόλαση; Απεμπόλησε τα επίγεια επιθυμητά δικαιώματα σου, αποποιήσου την ανθρώπινη ανάγκη ισότιμης κατανομής των υλικών και όχι μόνο αγαθών και δέξου με χαμόγελο ως άλλος αρλεκίνος την καθοδήγηση που προσφέρουν τα ενοχικά βάσανα και οι πνευματικές αποστερήσεις της (ηθικοπνευματικής) νηστείας που θα βρεις μπρος σου στο μονοπάτι της ζωής.
Δεν θα βγεις χαμένος, καθώς μόλις τινάξεις τα πέταλα και αποδημήσεις για τόπο χλοερό, οι πύλες του Παραδείσου θα σε προσμένουν ανοικτές και εσύ πεθαμένος θα είσαι ελεύθερος επιτέλους να γευτείς πλουσιοπάροχα γεύματα από πανέμορφες παρθένες αγγελικές υπάρξεις που τόσο στερήθηκες καθ όλα τον επίγειο βίο σου. Δείξε εγκράτεια λοιπόν και καλογερική σύνεση και δεν θα βγεις ζημιωμένος. Διαφορετικά σε περιμένουν τα αχνιστά καζάνια της κόλασης , με τον πεινασμένο για την ψυχή σου Διάβολο να σε αναμένει με ανοιχτά τα σαγόνια.
Το μεσαιωνικό μαστίγωμα και ο αποκτηνωμένος βούρδουλας της καρδιάς συνεχίζεται και στην παρούσα ‘’φιλελεύθερη’’ πραγματικότητα, διαμέσου των φορέων της ‘’αγάπης’’ που με τα ‘’μελιστάλαχτα’’ κηρύγματα τους εξακολουθούν να στιγματίζουν ανθρώπους, διαχωρίζοντας ψυχές σε πλούσιες και φτωχές, ντόπιες και ξένες, ανώτερες- κατώτερες, σε μία επαίσχυντη πανήγυρη των ζουρλών προς τέρψη της επίσημης, αλλά και παρακρατικής άρχουσας τάξης.
Καινούργιος σύμμαχος στο παιχνίδι πόκερ της εξουσίας, τα ΜΜΕ , τα οποία με την βοήθεια της υπερφυσικής εικόνας και των ευτελών προγραμμάτων ευρείας αποχαυνωτικής κατάποσης, μολύνουν με επιτηδευμένη ευγένεια πιότερο τις ψυχές, ξύνοντας με τα κιτρινισμένα νύχια τους τις ήδη πληγιασμένες σκέψεις και δράσεις πρωτοβουλίας.
Θα επιτρέψουμε στους εχθρούς της ανθρώπινης ακτινοβολίας να την μαυρίσουν μέχρι αυτή να σβήσει ολότελα, για πολύ καιρό ακόμα; Έχουμε σώμα και ψυχή, είμαστε ελεύθερα πνεύματα , ρασοφορεμένε διάολε! Μπορούμε και απαιτούμε να αναπτύξουμε την προσωπικότητα μας στο έπακρο, στο άπειρο, όπως γουστάρουμε εμείς, για να φτάσουμε στον τελικό προορισμό της αρμονίας μας, στην αυτοπραγμάτωση με τον τρόπο που ΕΜΕΙΣ γουστάρουμε.
Ζώντας, δημιουργώντας, αγαπώντας. Στην καρδιά μας κατοικεί η αλληλεγγύη, ο έρωτας, η φαντασία. Ποιοι είστε εσείς που θα μας τα στερήσετε; Για κοπιάστε λοιπόν να απλώσετε τα αιματοβαμμένα, σάπια ξερά σας πάνω μας και αν δεν σας κοπούν από την ανέρωτη ρίζα να μην μας λένε Άνθρωπο…