Συντάκτης: Άρης Κεραμάρης

Ο Άρης ζει που και που στα Γιάννινα. Τα βράδια ,συνεχίζει, όταν κοιμάται να παίζει βιολί με τους Waterboys, να μεθάει με τους Pogues, να διορθώνει τα ακόρντα του Hendrix, να στέλνει σήματα καπνού στον Marley, να είναι ο έβδομος monty python, να πηγαίνει ακάλεστος σε γάμους του Κουστουρίτσα, να δίνει την πάσα στον Μαραντόνα πριν αυτός βάλει το δεύτερο γκολ με την Αγγλία, να βρίσκει τον Μπάτη στη σπηλιά του δράκου, να στέλνει κρυφά τον Τσε στην Κούβα αφού πρώτα έχει σχεδιάσει την επανάσταση. Όταν ξυπνάει γράφει ότι θυμάται.

Ο έρωτας είναι μια δύσκολη λέξη γιατί στην ορθογραφία, έχει «ω» αντί το εύκολο «ο». Η Σοφία και η Ήβα, είναι δύο εντυπωσιακές καλλονές 6 και 8 χρονών, που κάνουν διακοπές με την μητέρα τους. Τρώνε πάντα στο ίδιο τραπέζι. Βεράντα γωνία. Με την Σοφία γνωριστήκαμε, μετά από έναν εξαντλητικό διάλογο ανάμεσα σε «yes, it is» και «no, it’s not», σχετικά με το αν το πιάτο της είναι άδειο. Διακρίνοντας την ίδια ξεροκεφαλιά αλληλο-συμπαθηθήκαμε. Θα μπορούσε να είναι Γιαννιώτισσα. Άνετα. Προχτές μια γάτα, γυρόφερνε το τραπέζι τους και οι δεσποινίδες ενοχλήθηκαν. Με όλη την συμπιεσμένη θηλυκότητα των χρόνων τους, έβρισκαν…

Read More

Του Άρη Κεραμάρη «Το γεφύρι της πλάκας, υπήρξε το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων. Φτιάχτηκε το 1864 από τον πρωτομάστορα Κώστα Μπέκα.» Έτσι είναι ο τόπος μας. Αυτοδίδακτος. Εξελίσσει μόνο τις θύμησες από χαραυγή σε χαραυγή και αυτές τραγουδάει σε κηδείες, γάμους και πανηγύρια. Χρόνια ακόμα, αυτό είναι το σωτήριο παραμύθι τους. Τις ώρες που ακούγεται μόνο το σύρσιμο της ομίχλης και το ζωντανό νερό της βροχούλας. Κι όσες φορές έφυγα, η δική μου θύμηση ήταν πότε σαν ύπνος σε παγωμένο χιόνι και πότε σαν ζάλη από την μυρωδιά λιβανιού, στο μαντήλι της γιαγιάς. Ο δικός μου κήπος της Γεσθημανής.…

Read More