Χιλιάδες άνθρωποι που δε χωρούν σε κανένα σύνορο.
“Δε φύγαμε γιατί πεινούσαμε – φύγαμε για να γλιτώσουμε από τον πόλεμο. Αυτή είναι η μοίρα μας; Να πεθάνουμε κι εδώ;”
Η μοίρα τους. Εκεί να μη ζουν. Εδώ να είναι χαρτί στα χέρια διαπραγματεύσεων , μπαλάκι ανάμεσα σε χώρες “πολιτισμένες” , εργαλεία των κυβερνήσεων , των τοκογλύφων , ανεπιθύμητοι. Εκεί νεκροί , εδώ χειρότερα.
Φαγητό που δε φτάνει , σκηνές σε λάσπες και σε χωράφια , εθελοντές και αλληλέγγυοι να τρέχουν και να μην επαρκούν ποτέ , και μέσα σε όλα αυτά να ανθίζουν νέες ζωές – μωρά που δεν έχουν σπίτι , δεν έχουν φάρμακα , δεν έχουν πάνες . Δίπλα τους παιδιά που δεν έχουν συνοδούς , δεν έχουν γονείς , δεν έχουν παιχνίδια. Ζωές που ανθίζουν μαραμένες.
Σύνορα κλειστά. Χώρες που δε δέχονται. Δε θέλουν. Υπό την αιγίδα της Ε.Ε. αγνοούν ένα πρόβλημα πανανθρώπινο. Μια συμφωνία διεθνή , μια ανάγκη. Αγνοούν τον άνθρωπο.
Η τωρινή συμφωνία έχει ως εξής : η αφρόκρεμα των μονάδων καταστολής της ΕυρωπαΪκής Ένωσης θα συνοδεύσει τους πρόσφυγες έναν προς ένα , προκειμένου να πεταχτούν στα παράλια της Τουρκίας και να γίνει πλέον εμφανές πως η Ε.Ε. δεν ενδιαφέρεται για τη Σύμβαση της Γενεύης. Όχι, κανείς πια δεν έχει την ηθική υποχρέωση να προστατεύει όσους φεύγουν από εμπόλεμες περιοχές. Όχι, την Ε.Ε. δεν την αφορά κανένα ανθρώπινο δικαίωμα.
Η Σύμβαση της Γενεύης ορίζει τον πρόσφυγα και την προστασία που δικαιούται με αυτή του την ιδιότητα.
Παραθέτω απόσπασμα από τη σελίδα της Ύπατης Αρμοστίας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες. «Ποιος είναι ο πρόσφυγας;
Το άρθρο 1 της Σύμβασης καθορίζει ακριβώς το ποιος είναι ο πρόσφυγας. Είναι ένα άτομο που βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του ή του τόπου κατοικίας του, έχει δικαιολογημένο φόβο δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων και εξαιτίας αυτού του φόβου δίωξης αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να απολαμβάνει την προστασία αυτής της χώρας ή την επιστροφή σ’ αυτήν.
Τι είναι η προστασία;
Οι κυβερνήσεις θέτουν σε ισχύ τους νόμους μιας χώρας και προστατεύουν τους πολίτες σύμφωνα με τις διατάξεις τους. Όταν οι κυβερνήσεις αδυνατούν ή δεν είναι πρόθυμες να το κάνουν αυτό, συχνά κατά τη διάρκεια συγκρούσεων ή εμφύλιας διαμάχης, πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τις εστίες τους, μεταβαίνοντας ακόμη και σε άλλη χώρα, όπου μπορεί να θεωρηθούν πρόσφυγες. Καθώς δεν απολαμβάνουν πλέον την προστασία της χώρας τους, το ρόλο αυτό αναλαμβάνει η διεθνής κοινότητα.
Πώς η ‘Yπατη Αρμοστεία διαχωρίζει τους πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες;
Ένας οικονομικός μετανάστης εγκαταλείπει τη χώρα του με τη θέλησή του προς ανεύρεση μιας καλύτερης ζωής, συνεχίζοντας να απολαμβάνει την προστασία της χώρας του / της. Ένας πρόσφυγας δεν έχει επιλογές όταν εγκαταλείπει τη χώρα του εξαιτίας του φόβου δίωξης. Χώρες που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση, μπορούν να αρνηθούν να δεχθούν υποψήφιους πρόσφυγες;
Όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση, είναι υποχρεωμένες να παρέχουν βασικές αρχές προστασίας, βάσει του διεθνούς δικαίου. Κανένας πρόσφυγας, για παράδειγμα, δεν πρέπει να επιστραφεί σε έδαφος όπου υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του.
Το να ανέχεται κανείς πρόσφυγες αντί να τους παρέχει νομική παρουσία, μπορεί να συντελέσει στη δημιουργία μιας “γκρίζας ζώνης” η οποία θα μπορούσε να υποτροπιάσει και να προκαλέσει ένα σοβαρό ζήτημα πολιτικό ή ασφάλειας. »
Χρόνια τώρα ο φασισμός, ο νεοναζισμός, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η φυλετική βία έχουν κάνει θεαματική επάνοδο στον ευρωπαΪκό χώρο. Χρόνια τώρα το συζητάμε , το φωνάζουμε , προειδοποιούμε.
Για ακόμα μια φορά , το μίσος ξεκινά από τις μάζες με μικρές ενέσεις πατριωτισμού. Ανθίζει και αναδύεται σε επίσημα πόστα. Και τώρα, όπως και τότε , οι κεφαλές δίνουν εντολή για σύγχρονες , πια , γενοκτονίες.
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, η Γενοκτονία ορίζεται ως
” …οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις με στόχο τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, όπως:
1. Θανάτωση των μελών της ομάδας
2. Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας
3. Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο το φυσικό αφανισμό, ολικό ή μερικό, μελών της ομάδας
4. Επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση γεννήσεων εντός της ομάδας
5. Δια της βίας μεταφορά ανήλικων μελών της ομάδας σε κάποια άλλη.”
Σύμβαση για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, Άρθρο 2. Κι εμείς κοιτούμε ατάραχοι.