του Ανδρέα Βελισσάριου
Ένας αθλητής που κατέρριψε τα παραδοσιακά στερεότυπα του αθλήματος παραδίδοντας μαθήματα πολιτισμού με την απλότητα του. Χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις, χωρίς προώθηση από μάνατζερ και χωρίς να προκαλέσει έκανε την διαφορά. Ένας Καταλανός που λατρεύτηκε από ολόκληρη την Ισπανία, αποχαιρέτησε την ποδοσφαιρική οικογένεια που υπηρέτησε πιστά για 16 ολόκληρα χρόνια. Ο μικρόσωμος Αντρές Ινιέστα μπορεί να έβαλε «τίτλους τέλους» στην τεράστια καριέρα του στην Μπαρτσελόνα, εξασφάλισε όμως κάτι περισσότερο από την υστεροφημία του. Μία θέση στην ποδοσφαιρική αιωνιότητα!
Η Μάρκα, η εφημερίδα της Μαδρίτης, με αφορμή το τέλος του από τη “Μπάρτσα” τον χαρακτήρισε ως «τελευταίο αυτοκράτορα», ενώ ο Ζιντάν τον αγκάλιασε εμφανώς συγκινημένος, δείχνοντας περίτρανα πως η αναγνώριση των αντιπάλων είναι πάντα η αληθινή απόδειξη της καταξίωσης. Ένας παίχτης που θαύμαζες να παρακολουθείς με τα χρώματα των Μπλαουγκράνα αλλά και της Εθνικής Ισπανίας. Τέρας ψυχραιμίας, είχε την ικανότητα να διαχειρίζεται την πίεση, τα νεύρα, και τις εντάσεις ηρεμώντας το παιχνίδι και δημιουργώντας ταυτόχρονα το ποδόσφαιρο που γνώριζε. Το ποδόσφαιρο της υψηλής τέχνης, του χαΪδέματος της μπάλας, και του σεβασμού στους αντιπάλους αλλά και στις αρχές του αθλήματος.
Τρομερά εγκεφαλικός παίκτης, σοβαρός, φιλότιμος, και εξαιρετικός τεχνίτης έμαθε να δουλεύει από μικρός πολύ σκληρά, να κερδίζει και να επιβραβεύεται. Οι γονείς του υπήρξαν σκληροί βιοπαλεστές της ζωής, και κατάφερε να γλιτώσει από την μέγγενη της φτώχιας όταν σκάουτερ τον ανακάλυψαν από την Αλμπαθέτε, τραβώντας τον από τον “βούρκο” της θλίψης, και της μιζέριας. Στα δώδεκα του βρέθηκε στης ακαδημίες της Μπαρτσελόνα ατενίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον του. Άδραξε από νωρίς τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, με τον ίδιο το 2004 να αγωνίζεται σε όλα τα παιχνίδια της ομάδας με τον Ράικαρντ (τότε προπονητή) να δηλώνει: «Να το θυμόσαστε ότι ο Ινιέστα δεν θα λείψει ποτέ από την ενδεκάδα. Δεν γίνεται να λείψει κάποιος, όταν όλοι οι υπόλοιποι τον θέλουν δίπλα τους»!
Έτσι και έγινε! Ο Ίνιεστα από εκείνο το σημείο αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της Μπαρτσελόνα, ειδικά σε ότι αναφορά τα θέματα δημιουργίας και τακτικής. Ένα ακούραστο γρανάζι στο χώρο του κέντρου που “έλυνε και έδενε”, κάνοντας συμπαίκτες και προπονητή ευτυχισμένους. Πάσες “διαβήτης, υπομονή, πλουραλισμός κινήσεων, και αλτρουισμός ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που τον ανέδειξαν σε top-class χαφ. Παρέα με τον διόσκουρό του Τσάβι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα από τα πιο άρτια και αποτελεσματικά δίδυμα-χαφ στο χώρο του κέντρου. Ο προπονητής της Εθνικής Ισπανίας Βιθέντε Ντελ Μπόσκε είχε εύστοχα δηλώσει: «Ο Τσάβι είναι ο καλύτερος χαφ για μια ομάδα που προηγείται στο σκορ: οι μπαλιές του στο χώρο είναι κάτι μοναδικό. Οι συμπαίκτες του κάνουν κίνηση σίγουροι ότι η μπάλα θα φτάσει στα πόδια τους. Όμως ο Ινιέστα είναι ο μεγαλύτερος χαφ του καιρού μας όταν θες ν ανοίξεις μια άμυνα. Πρεσάρει, ντριπλάρει, σκοράρει, πασάρει, δεν κρύβεται ποτέ. Είναι ένας έξτρα κυνηγός που παίζει σαν μέσος γιατί η ομάδα εκεί τον χρειάζεται».
Το 2008 ανοίγει ένα νέο άκρως επιτυχημένο κεφάλαιο στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, με τον Πεπ Γκουαρντιόλα να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία, και τον Ινιέστα να εξελίσσεται σε ένα από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της περιόδου. Η εποχή “Πεπ” στους Μπλαουγκράνα άφησε ένα διαφορετικό στίγμα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, χάρις στην διαφορετική φιλοσοφία ανάπτυξης και δημιουργίας παιχνιδιού (1 )υψηλό πρέσινγκ, 2)εξαντλητική κατοχή, 3) δημιουργία ρόλου “ψευτοεννιαριού”, 4) αντεστραμένα μπακ) που κατάφερε να διαπεράσει και να διαποτίσει με αυτή τους παίκτες του ο Ισπανός.
Μια εποχή που είχαμε την χαρά και την ευτυχία να απολαύσουμε υψηλού επιπέδου ποδοσφαιρικό θέαμα με Ινιέστα, Βίγια, Ετό και Μέσι να είναι ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές. Μια εποχή που η “Μπάρτσα” σμπαράλιαζε οποιαδήποτε άμυνα, και θέριζε οποιοδήποτε τρόπαιο στο διάβα της (3 πρωταθλήματα, 2 Τσαμπιονς Λιγκ). Για τους περισσότερους η Μπαρτσελόνα της περιόδου ’08-’11 έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο όλων των εποχών με τον Άντρες όμως, να είναι ένας αφανής ήρωας, επισκιαζόμενος σε ένα βαθμό, από το δίπολο Μέσι – Ρονάλντο. Τυχερός μέσα στην ατυχία του να συνυπάρχει με αυτούς τους δύο “διαστημικούς” παίκτες; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια. Το 2010, πλησίασε στην κατάκτηση της χρυσής μπάλας (:καλύτερος ποδοσφαιριστής της σεζόν) με τον Αργεντινό “μάγο” όμως να “καραδοκεί στην γωνία” προσθέτοντας άλλη μία στην πλούσια τροπαιοθήκη του.
Ο Ινιέστα θα είναι πάντα η απόδειξη πως για να κάνεις τρομερά πράγματα ως μέσος δεν χρειάζεται να έχεις τρομερά σωματικά προσόντα, ούτε εξωπραγματική τεχνική. Πρέπει απλά να δουλεύεις πολύ και να είσαι ένας ιδανικός συμπαίκτης. Κατάφερε να ανταγωνιστεί και να ξεπεράσει πολλές φορές, “ιερά τέρατα” και ποδοσφαιριστές τρομακτικά προικισμένους όπως οι Ζιντάν, Κακά, Πίρλο, Νέντβεντ, Βιερά και άλλους πολλούς…! Είκοσι δύο χρόνια ξεχωριστής ποδοσφαιρικής πορείας, 669 αγώνες, 57 γκολ, 32 τρόπαια, ένας μύθος. Στις 27 Απριλίου ανακοίνωσε βουρκωμένος την αποχώρηση του από τον σύλλογο της Καταλονίας, κλείνοντας παράλληλα ένα τεράστιο και απόλυτα επιτυχημένο κύκλο για την Μπαρτσελόνα, αλλά και την ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Ένας ευγενής παίκτης με υψηλό ποδοσφαιρικό IQ, που κατάφερε να διακριθεί με την “σιγή” του, και την δουλειά του.