Ο Αύγουστος λένε θέλει ταξίδι στη θάλασσα 26 Αυγούστου, μεσημέρι, Τήλος: Το λιμενικό οδηγεί στα Λειβάδια (το λιμάνι της Τήλου) ένα νοικιασμένο σκάφος με γερμανική σημαία. Επάνω οι τρεις “ενοικιαστές” προσποιούνται τους τουρίστες και κάνουν ηλιοθεραπεία. Κάτω 64 πρόσφυγες στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Καθένας τους έχει πληρώσει 2.400 ευρώ γι’ αυτό το ταξίδι.
Ο Αύγουστος λένε θέλει ειδυλλιακά τοπία 26 Αυγούστου, μεσημέρι, Τήλος: Και οι 64, γυναίκες, άντρες κι ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, μεταφέρονται σε ένα παλιό στρατόπεδο κοντά στο λιμάνι που πια δε λειτουργεί (το κέντρο φιλοξενίας δεν έχει καταφέρει να φτιαχτεί ακόμα). Προσπαθούν να δουν αν χρειάζεται κάποιος γιατρό. Δύο μεγάλα δωμάτια που δε φτάνουν παρά για ελάχιστους, στρώματα και sleeping bags στο προαύλιο. Δύο τουαλέτες που έχουν φτιαχτεί πρόσφατα για να καλύψουν προσωρινά τις ανάγκες, ένα λάστιχο για μπάνιο. Ο φωτισμός ελάχιστος και λάμπες lux.
Ο Αύγουστος λένε θέλει φαγητό 26 Αυγούστου, βράδυ, Τήλος: Οι εθελοντές μαγειρεύουν στο προαύλιο στο στρατόπεδο. Μια μεγάλη κατσαρόλα, φακές με μακαρόνια, και οι εθελοντές βάζουν τα πιάτα σε ένα μεγάλο τραπέζι. Λένε πως υπάρχει έλλειψη σε σκεύη, πιάτα και μαχαιροπήρουνα. Λίγη ώρα αργότερα ένας-ένας μπαίνει υπομονετικά στη σειρά. (το φαγητό παίρνει πάντα κάτι από αυτόν που το φτιάχνει αλλά και από αυτόν με τον οποίο το μοιράζεσαι. Κι αυτό ήταν από τα καλύτερα)
Ο Αύγουστος λένε θέλει παιχνίδι 26 Αυγούστου, βράδυ, Τήλος: Παιδιά – μεγαλύτερα και μικρότερα τρέχουν στο προαύλιο. Στέκονται μπροστά στη φωτιά με το φαγητό, πλησιάζουν, ξαναφεύγουν, γελάνε. Ένας πιτσιρικάς παίζει μόνος του στο ένα από τα δύο δωμάτια. Στα σκοτεινά. Με μια λάμπα lux για φως.
Ο Αύγουστος λένε θέλει αγαπημένους ανθρώπους και καινούργιες γνωριμίες 26 Αυγούστου, Τήλος: Ελάχιστοι μιλούν Αγγλικά. Πώς γίνεται όμως, μερικές φορές να συνεννοείσαι καλύτερα με νοήματα και σκόρπιες λέξεις! Εξάλλου τα βλέμματα, η απορία, η απελπισία, η ελπίδα δε χρειάζονται αλφαβήτα. Όπως και η υπερηφάνεια (πιτσιρικάς περιμένει υπομονετικά για το φαγητό και αφού βεβαιωθεί πως όλοι έχουν φάει, τότε και μόνο τότε αποφασίζει να σερβιριστεί). Όπως και οι ανάγκες. Ο Κερέμ σε αυτές τις συνθήκες – που δεν μπορεί καν να καταλάβει – περιμένει να του φτιάξουν το γάλα του. Και καθώς η ώρα περνάει παίρνει το χέρι μου και προσπαθεί να το βάλει στο στόμα του. Ο Κερέμ είναι 3-4 μηνών… (και είναι η πιο μικρή γνωριμία του καλοκαιριού)
Ο Αύγουστος λένε θέλει να μοιράζεσαι Αύγουστος 2015, Τήλος: Μια χούφτα ανθρώπων προσπαθεί να καλύψει ανάγκες (που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα) αφήνοντας πίσω ζωή, δουλειές, μαγαζιά. Άλλοι προσπαθούν με τον τρόπο τους συγκεντρώνοντας πράγματα στους χώρους τους ή τρέχοντας να βοηθήσουν τους μετανάστες που εγκαταλείπονται σε διάφορα μέρη του νησιού. Αύγουστος 2015, Τήλος: Κάποιοι φεύγοντας από το camping αφήνουν πίσω τους για τους πρόσφυγες σκηνή, σεντόνια, sleeping bags ή οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.
——-
Στο παραπάνω κείμενο δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Υπάρχει ένας κόσμος έτσι ακριβώς όπως τον φτιάξαμε. Κυρίως, όμως, υπάρχουν άνθρωποι. Που μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα, να μην περπάτησαν στα ίδια μέρη, να μην έχουν κοινά βιώματα. Αισθάνονται όμως το ίδιο. Και ελπίζουν. Και σε κάνουν να ελπίζεις λίγο περισσότερο.
Υ.Γ.1 Σχεδόν καθημερινά ή ανά δύο μέρες φτάνουν στην Τήλο πρόσφυγες. Οι συγκεκριμένοι μετανάστες ήταν “τυχεροί” γιατί βρέθηκαν στο λιμάνι. Πολλοί εγκαταλλείπονται σε άλλα σημεία του νησιού και χρειάζεται η βοήθεια των κατοίκων για να οδηγηθούν εκεί. Δεν ξέρω τι θα γίνει το χειμώνα αλλά σε κάθε περίπτωση οι ανάγκες είναι μεγάλες σε σκηνές, σκεπάσματα, σκεύη και τρόφιμα.
Υ.Γ.2 Ευχαριστώ πολύ την Έλενα, τον Charlie, την Karen, τους ανθρώπους που μαγειρεύουν καθημερινά, την Αναστασία και την Ελένη. Υποκλίνομαι και έχω μια μεγάλη αγκαλιά για τον καθένα.
Υ.Γ.3 Ξέρω πως δε θα το δει ποτέ, αλλά θα ήθελα μετά από χρόνια να ξαναδώ τον Κερέμ και να μου πει ή να μου περιγράψει με νοήματα πως τώρα πια έχει μια όμορφη ζωή…