Ο υπουργός οικονομικών χθες με μία ανακοίνωση στον τύπο εξέθεσε την πρόταση με την οποία προσήλθε η ελληνική πλευρά στη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης.
Μία πρόταση που δεν αποτελεί απλώς σχέδιο “συμφωνίας” αλλά σχέδιο λύσης. Ας δούμε γιατί.
1.Επιλύει το ζήτημα του χρέους όσον αφορά στην αβεβαιότητα και στο συνεχές κρίσεων που προκαλεί το σχήμα απαίτηση-δόση-αποτυχία στόχου-νέος στόχος-νέες απαιτήσεις κτλ, επομένως δημιουργεί ένα περιβάλλον οικονομικής και πολιτικής ηρεμίας, κάτι που δεν έχουμε στην Ελλάδα τα τελευταία 6 χρόνια.
Προσοχή: το χρέος δεν γίνεται βιώσιμο, αλλά προσφέρεται “αέρας” στην ελληνική οικονομία για να δουλέψει υπό συνθήκες κανονικότητας για τα επόμενα χρόνια χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των αποπληρωμών, και αφήνει το χρονικό περιθώριο για περαιτέρω συζητήσεις για την τελική βιωσιμότητα υπό συνθήκες ανάκτησης της αξιοπιστίας και της εικόνας της χώρας επικοινωνιακά.
2.Επιλύει το ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που στην κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία θα είναι έντονα αναζωογονητικό το αποτέλεσμα της νέας αυτής ρευστότητας.
3.Ανοίγει το δρόμο για επενδύσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, λοιπούς οργανισμούς και παρόμοια επενδυτικά προγράμματα.
4.Αποφεύγει νέα λιτότητα. Μπορεί ο ΕΝΦΙΑ να παραμείνει, με φθηνές δικαιολογίες όπως μέιωση αντικειμενικών, μπορεί ο ΦΠΑ να αυξηθεί σε ορισμένα αγαθά, αύξηση όμως που δεν θα είναι άμεσα αισθητή -μπορεί πχ να αυξηθεί 30 λεπτά η τιμή της κονσέρβας αλλά δεν πρόκειται να αυξηθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.
Όμως, αποφεύγει αισθητές περικοπές του εισοδήματος των αδυνάμων και έτσι περισώζει την αξιοπιστία της κυβερνώσας παράταξης, και δεν επιφέρει νέα βαθιά ύφεση καθοδηγούμενη από την απώλεια ενεργού ζήτησης που θα τροφοδοτούσε ξανά την κρίση.
5.Πραγματοποιεί όλα τα ανωτέρω χωρίς νέο δανεισμό από τον ευρωπαίο φορολογούμενο πέραν των συμπεφωνημένων που προβλέπονται από τη δανειακή σύμβαση της οποίας η παράταση λήγει στις 30 Ιουνίου. Επίσης δημιουργεί την αίσθηση αξιοπιστίας ότι “δεν θα ξαναπληρώσει ευρωπαίος για ελληνικό έλλειμμα”. Πρακτικά, λοιπόν, πρόκειται για μία συμφωνία η οποία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Είναι μία προσφορά που δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί.
Κι όμως την αρνούνται.
Αποκαλύπτοντας ότι στόχος είναι είτε η συνέχιση των κρίσεων και άρα της εξάρτησης από την εκάστοτε δόση προς εμπέδωση του καθεστώτος παραχώρησης κυριαρχίας, ή ο πολιτικός εξευτελισμός της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Εγώ θα έλεγα “και τα δύο”.
Έχουμε, λοιπόν, μία πρόταση για λύση, η οποία είναι αδύνατον να απορριφθεί με τη λογική, που όμως αν συμφωνηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα μήνα θα γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του εγχώριου πολιτικού παιχνιδιού.
Και γι’ αυτό δεν έχει ήδη συμφωνηθεί.
Αυτό από μόνο του αποτελεί για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη προκλητική έκφραση αυταρχισμού, παραλογισμού, και άρνησης της δυνατότητας των λαών να επιβάλουν τη βούλησή τους.
Το ξεγύμνωμα της πολιτικής των “Θεσμών” στην ευρωπαϊκή αλλά και στην ελληνική κοινή γνώμη, η οποία θα αναγκαστεί τότε να συνειδητοποιήσει ποιο είναι το μέλλον που προορίζεται για την ελληνική κοινωνία, αυτό το ξεγύμνωμα ανοίγει το δρόμο είτε για έντιμο συμβιβασμό, ή για έντιμη ρήξη.