Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η πορεία που ακολουθείται είναι λάθος και ότι οδηγείσαι με ταχύτητα στον τοίχο, το μοναδικό πράγμα που σκέφτεσαι είναι να αλλάξεις αμέσως πορεία πριν γίνεις κομματάκια.
Οι εξέχοντες των αντιλαμβανομένων αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση της Ελλάδας μέσα από την κυβέρνηση είναι ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου και ο Βαρουφάκης, μαζί με αρκετούς άλλους. Οι βουλευτές αυτοί, που είχαν την αξιοπρέπεια να αρθρώσουν το ΟΧΙ απέναντι σε αυτά τα βάναυσα, ανεπανάληπτα και καθόλα καταστρεπτικά μέτρα που υπερψηφίστηκαν, θα έπρεπε αυτήν την στιγμή να έχουν ήδη παραιτηθεί από το έγκλημα που αναπτύσσεται αυτήν την στιγμή στην χώρα.
Προτιμούν, λένε, να στηρίξουν την κυβέρνηση για να μην αποτελέσει μια μικρή αριστερή παρένθεση, τον Πρωθυπουργό στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει, να μην γυρίσει η χώρα πίσω, χωρίς ούτε ένα βήμα προόδου. Μια πρόοδος που οδηγεί άμεσα την χώρα σε μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση εξ ολοκλήρου τριτοκοσμική, με επιβεβλημένους κανόνες χρήσης της δημοκρατίας, της λαϊκής ετυμηγορίας, της απελπισίας και εν τέλει της ανθρωπιάς.
Για την ακρίβεια, οι προαναφερθέντες αντιλαμβάνονται την εξουσία με μια τελείως διαστρεβλωμένη έννοια. Θεωρούν ότι είναι κάτι υπεράνω αμφισβήτησης, κατηγορίας, πόσο μάλλον κατάργησης της όταν κρίνεται αναγκαίο, δηλαδή όταν η εξουσία δεν επιτελεί τον ρόλο για τον οποίο εξελέγη. Έχουν μια θεολογική αντίληψη, όπου οι εκλεκτοί, οι κατέχοντες τα έδρανα, δεν πρέπει να εγκαταλείψουν, καθώς θα θέσουν σε κίνδυνο την χώρα και τους πολίτες της. Σκέτη αρρώστια και καπηλεία της δημοκρατίας.
Με την παραμονή τους όμως στα εσωτερικά της κυβέρνησης και του ‘κόμματος’, το μοναδικό πράγμα που κάνουν είναι να στηρίζουν θεμελιακά το σαθρό καθεστώς που επιβάλλει ο Αλέξης Τσίπρας, δήθεν απειλούμενος, εμπνέοντας στους υποστηρικτές τους ανοχή, επιτείνουν την κοινωνική καταστροφή που επίκειται και γίνονται εν τέλει συνεργοί στο ειδεχθές έγκλημα που συντελείται για άλλη μια φορά σε βάρος ενός λαού πολλά παθόντα πλην επιθυμούντα, όπως φαίνεται, να πάθει πολλά χειρότερα.
Έτσι, ακόμη και αυτοί που φαινομενικά παρουσιάζονται ως πιο ριζοσπαστικοί, ‘ευρωσκεπτικιστές’ και ‘έντιμοι’, με την παραμονή τους αξιώνουν το αδιέξοδο του εδραιωμένου πλέον TINA (There Is No Alternative). Αυτοί που υπονοούν πως θα πρέπει να υπάρχει και άλλος δρόμος παραμένουν στην ευθεία του μονόδρομου, πείθοντας ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, καθώς ακόμη και οι ίδιοι -παρόλο ριζοσπαστικοί- δεν μπορούν να στηρίξουν κάποια.
Δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει. Αν τους ενδιέφερε θα είχαν ήδη δράσει, καθώς όλα όσα συμβαίνουν ακολουθούν μια σειρά πολύ προβλέψιμη για το κοινό μάτι, πολύ περισσότερο δε για το πολιτικό.
Λόγοι οικονομικοί; Πολιτικοί; Εμμονές και εξουσιολαγνεία; Ο καθένας μπορεί να εικάσει πολλά, χωρίς κανένα όριο. Αυτοί οι άνθρωποι φέρουν πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από όσο νομίζουν. Τα μάτια είναι κυρίως στραμμένα επάνω τους. Όσοι είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν στο καθεστώς είναι ήδη καταδικασμένοι, τομάρια πουλημένα που εξαπάτησαν εκατομμύρια ανθρώπους. Οι υπόλοιποι που το παίζουν αρνητές της κατάστασης, μένει να το αποδείξουν στην πράξη. Αλλιώς, στην ίδια κατηγορία θα ενταχθούν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.
ΥΓ Μην αναρωτιέται κανείς, πουλημένα τομάρια είναι όσοι μένουν. Κυρίως ο Αλέξης Τσίπρας, που ποιος ξέρει με ποια ανταλλάγματα καταδέχθηκε να πουλήσει σε διεθνείς μαφιόζους την περιουσία μιας ολόκληρης χώρας. Διότι μην πει κανείς ότι οι γενοκτονίες συμβαίνουν από πολιτική αφέλεια, όπως πολύ λέγεται – κινδυνεύει να αυτοχαρακτηριστεί αυτό που ξεστομίζει.