Συνέντευξη στον Δημήτρη Κανελλόπουλο
Μια ωραία ελληνική ταινία, αυτό είναι «Οι Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Παίζεται από χθες στους κινηματογράφους και σας τη συνιστώ, Σαββατοκύριακο μπροστά μας, ευκαιρία είναι, μην τη χάσετε, θα την ευχαριστηθείτε και με το παραπάνω. Η Λήδα (Γαλανού) χθες στην κριτική της στις σελίδες μας την αποθέωσε.
«Θεωρώ πως κάνω λαϊκό σινεμά», λέει ο Νίκος Τριανταφυλλίδης, «με ενδιαφέρει να δει την ταινία ο κύριος Βάσος, ο γείτονάς μου στην Κυψέλη που έχει τα τυριά, και μετά να έρθει να τη συζητήσουμε». Στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη, συναντηθήκαμε με τον Νίκο και τον Αλέξανδρο Βούλγαρη, τον περίφημο The Boy που υπογράφει το σάουντρακ του φιλμ. Καταπληκτικό και αυτό, θα σας πω παρακάτω. «Οι ταινίες του Νίκου είναι αρκετά λαϊκές, όπως και αυτές του Κούτρα. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να τις δει και να τις καταλάβει» λέει και ο Αλέξανδρος. Και βουτάμε κατευθείαν στα βαθιά. Μην ξεχνάτε πως έχω δύο σκηνοθέτες απέναντί μου.
«Ο λόγος που ήθελα να συνεργαστώ με τον Νίκο, πέραν του γεγονότος πως μου αρέσουν οι ταινίες του, είναι επειδή έχει σχέση με τη ροκ κουλτούρα», εξηγεί ο Boy. «Τα τελευταία χρόνια αφαιρείται από τις ταινίες η μουσική, κάτι που με βρίσκει αντίθετο. Ο Νίκος χρησιμοποιεί μουσική στα φιλμ του, έχει έναν πλουραλισμό».
Tο σάουντρακ, που κυκλοφορεί ήδη σε cd από την ΕΜΙ, είναι καταπληκτικό. Περιέχει από Λευτέρη Μυτιληναίο έως Νίκο Γούναρη με κομμάτια όπως το «Πού να ’σαι τώρα αγαπημένη». Ακούμε Κόρε Υδρο και Georges Bizet (με Enrico Caruso), πρωτότυπες συνθέσεις του ίδιου του Boy, καινούργιους Yell o Yell και Rehearsed Dreams, Αλέκα Κανελλίδου, μέχρι και Αττίκ ρεμιξάρει κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος. Τρελό και ωραίο. «Μπλέξαμε πράγματα που και οι δυο είχαμε στο μυαλό μας. Τα παλιά κομμάτια του Γούναρη τα έφερε ο Νίκος, εγώ χρησιμοποίησα κλασικά κομμάτια. Με ενδιέφερε να γράψω τραγούδια τύπου… σκυλάδικο, το είχα στο μυαλό μου δύο χρόνια τώρα». Ναι, ο Boy γράφει εδώ δύο… σκυλάδικα τραγούδια σε ηλεκτρονικό στιλ.
«Ψάχναμε μουσικές που να έβγαζαν το αίσθημα των αισθηματιών, αυτή ήταν η λογική» συμπληρώνει ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. «Ημουν πολύ τυχερός που ο Αλέξανδρος εκτός από μουσικός είναι και σκηνοθέτης, γιατί αυτό δίνει μια άλλη διάσταση. Είχαμε κοινή γλώσσα. Είναι η αφήγηση κάτω από την αφήγηση, όπως ο Χορός στην αρχαία τραγωδία. Η μουσική στην ταινία μου αποτελεί ένα αυτόνομο φιλμικό πρόσωπο». Τυχερός νιώθει και ο Αλέξανδρος: «Πολλοί σκηνοθέτες είναι άσχετοι με τη μουσική. Σκέφτομαι μουσικά και στις δικές μου ταινίες, οπότε συνεργαζόμενος με τον Νίκο στο μοντάζ θαύμαζα την αίσθησή του στο συγκεκριμένο κομμάτι». Κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος στην κουβέντα μας. «Δεν είναι εύκολο πράγμα να συνδυάσεις την πατριαρχική φιγούρα του Μόσχου με τον Βάγκνερ. Ηταν μία επιλογή του Αλέξανδρου που με ξεκλείδωσε, προσφέροντας μου κι άλλες πτυχές στον συγκεκριμένο χαρακτήρα».
Ο Τhe Boy δηλώνει φαν του ελληνικού σινεμά. «Πάντα γαμάτο μού φαινόταν. Πάντα μου άρεσαν οι ελληνικές ταινίες, το πρόβλημα που έχει ο κόσμος με αυτές είναι δικό του ζήτημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρούν πως είναι περίεργες και δύσκολες. Η ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα, που βγήκε τώρα, είναι μια χαρά, επιπέδου Ιναρίτου. Στις 20 ταινίες που γυρίζονται κάθε χρόνο τρεις-τέσσερις αξίζουν. Δεν μπορείς να ζητάς να γυρίζονται καλές ελληνικές ταινίες κι εσύ ως θεατής να μην πηγαίνεις. Πρέπει κάποια πράγματα να τα στηρίζεις». Σε αυτό είναι και ο Νίκος κάθετος: «Βλέπεις τα εισιτήρια που κόβει ο Τζάρμους στην Ελλάδα και θέλεις να βγεις στο μπαλκόνι και να πηδήξεις».
Η συζήτησή μας δεν περιορίζεται στα κινηματογραφικά. Περπατάμε άλλωστε στην Κυψέλη, μια χτυπημένη από την οικονομική κρίση γειτονιά. Εχουν προηγηθεί και τα γεγονότα με τον Νίκο Ρωμανό και τα επεισόδια στην Αθήνα. «Προφανώς και δεν καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» λέει ο Αλέξανδρος. «Είναι λίγο μπερδεμένο όμως το πώς διαβάζονται αυτές οι έννοιες. Υπάρχει καλή βία λέω εγώ, αλλά πώς να το εξηγήσεις να το καταλάβει ο άλλος;» Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νίκος: «Υπάρχει μεγαλύτερη βία από την πείνα; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από την εξολόθρευση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού μόνο και μόνο για να παρουσιάσουν κάποια οικονομικά στατιστικά στοιχεία; Υπάρχει μεγαλύτερη βία από τα να στρέφεσαι εναντίον παιδιών και ηλικιωμένων;»
Είναι λύση ωστόσο η βία; Οι φωτιές και οι καταστροφές σε δημόσια κτίρια λόγου χάριν; «Προσωπικά με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, να κάψεις τα δημόσια κτίρια δεν μου λέει τίποτε. Αντιθέτως, ο Νίκος Ρωμανός με την απεργία πείνας που έκανε τους γάμησε. Ανεξαρτήτως αν συμφωνώ ή όχι μαζί του, έκανε όλο το κράτος να κλάσει πάνω του με το τι θα γίνει αν πεθάνει. Αν με ρωτάς ποια βία με ενοχλεί, η βία του καψίματος ενός καταστήματος ή μιας τράπεζας είναι στο νο150 της λίστας μου. Σιγά με τα τόσα που γίνονται μην το πρόβλημά μου είναι ο τύπος που θα κάψει μια τράπεζα» λέει ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. Εχει κι άλλους φόβους, ας τους πούμε φόβους δηλαδή: «Ο θεός να σε φυλάει από τους νοικοκυραίους, όπως το “Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη. Ολοι οι διαχειριστές, όχι μόνο της εξουσίας αλλά ακόμα και της πολυκατοικίας, θέλουν προσοχή».
Αποχαιρετώντας μας ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μας δίνει και μία είδηση: «Ετοιμάζω την καινούργια μου ταινία. Τώρα τη μοντάρω, του χρόνου θα βγει στις αίθουσες και λέγεται “Νήμα”». Θα παίζει έναν μικρό ρόλο και ο Τριανταφυλλίδης. Οπως παίζει και ο Αλέξανδρος στους «Αισθηματίες». Κάνει τον γιατρό. Απόλαυση.
Ο αρχιραψωδός Λευτέρης Μυτιληναίος
Στους «Αισθηματίες» υπάρχει και μια μεγάλη έκπληξη. Σε μια σκηνή βγαίνει ένας τραγουδιστής και υποδύεται τον… εαυτό του. Πώς βλέπαμε στις παλιές ελληνικές ταινίες τον Ζαμπέτα και τον Χιώτη, έτσι κι εδώ. Λευτέρης Μυτιληναίος, κυρίες και κύριοι. «Είναι ο αρχιραψωδός» λέει ο Νίκος με σεβασμό. «Με σάρκα και οστά. Ενας crooner από άλλη εποχή, ένας πρίγκιπας του ελαφρολαϊκού. Είναι και κατεξοχήν αισθηματίας ο Λευτέρης, χάρηκα τη συμμετοχή του. Τον γνωρίζω πολλά χρόνια, ήπια πολλά μπουκάλια ουίσκι στα κέντρα που δούλευε. Πήγαινα και πηγαίνω ακόμα, είχα την τύχη λόγω του πατέρα μου να τον γνωρίζω από παιδί. Ηταν μια δραματουργική επιλογή για το σαβουάρ βιβρ που εκπροσωπεί, του ερωτευμένου άντρα που δεν υπάρχει πια».