Γράφει η Ιωάννα
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
Μετά από 2 μέρες παρακολούθησης των γεγονότων στη Θεσσαλονίκη, τόσο στο δρόμο, όσο και απ’το σπίτι, με τη βοήθεια των καταγεγραμμένων βίντεο και φωτογραφιών, έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω:
To παρακράτος έχει αποθρασυνθεί τελείως και με την ανοχή μας η κατάσταση αυτή χειροτερεύει κι άλλο. Χθες στην πορεία εντόπισα καμιά δεκαρια ασφαλίτες μέσα στο φοιτητικό μπλοκ και 2 φορές που κινήθηκα στα πλαϊνά της πορείας άκουγα συνεχώς ασύρματους σε απόσταση 10 μέτρων από τους διαδηλωτές.Επίσης, έμαθα προχθες από φίλους περιστατικά απρόκλητων επιθέσεων σε παιδιά που απλώς έτυχε να περάσουν κοντά από ασφαλίτες που τους αναγνώρισαν (μετά τη διάλυση της πορείας και αρκετά μακριά από το σημείο που έγινε αυτή). Για το περιστατικό στο ZARA: κανένας δε φαίνεται να γνωρίζει τον τύπο που έριξε τον ΔΑΥΛΟ μέσα στο κατάστημα και μάλιστα η κίνηση του επικρίθηκε από τον κόσμο της πορείας. Επίσης, όπως καταγράφηκε και στο βίντεο που παραθέτω παρακάτω, οι διαδηλωτές που βρισκόταν στο σημείο βοήθησαν στον απεγκλωβισμό όσων ήταν μέσα (όσο κι αν αυτό δε θα το πουν ποτέ τα κανάλια, που μας δειχνουν εικόνα με νέα παιδιά με σακίδια στην πλάτη να σβήνουν τη φωτιά και μας τους συστήνουν ως “εργαζόμενους στο ZARA”).
Συμπέρασμα: Έχει ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός προβοκάτσιας που προσπαθεί να δικαιολογήσει τη σκληρή καταστολή όποιας αντίδρασης. Το κράτος φοβάται, τρέμει μια πιθανή νίκη του Ρωμανού, που θα’ρθει να μας θυμίσει πως ακόμη υπάρχουν περιθώρια αντίστασης και ενδεχομένως θα μας ξυπνήσει από το σοκ στο οποίο έχουμε ενδώσει εξαιτίας όσων συμβαίνουν στις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Προσπαθούν να μας κρατήσουν στο λήθαργο, με ό,τι όπλα διαθέτουν, είτε αυτά είναι τα δελτία ειδήσεων που απευθύνονται στους ηλίθιους, είτε είναι τα δακρυγόνα και τα γκλομπς που στρέφονται ενάντια σε όσους ακόμη αντιστέκονται για να τους στείλουν κι αυτούς πίσω στην ασφάλεια του καναπέ τους.
Εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε σε όλο αυτό παλεύοντας τους φόβους μας και να μην ενδίδοντας στην τρομοκρατία τους. Κι οφείλουμε ακόμη να οργανώσουμε καλύτερα την πάλη μας, να ξεβρακώνουμε τους ασφαλίτες που τρυπώνουν στα μπλοκ μας και να συντονίσουμε τις προσπάθειες μας ξεπερνώντας για την ώρα τις αντιπαραθέσεις μας και εστιάζοντας στο σημαντικό. Που είναι να νικήσει ο δίκαιος αγώνας, o αγώνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού και ο αγώνας όλων μας απεναντι στην υποκρισία τους και στο σάπιο καθεστώς που μας επιβάλλουν. Παραθέτω και κάποια video που με οδήγησαν στις σκέψεις αυτές, σε συνδυασμό με όλα όσα έζησα στο δρόμο και όσα βιώνω έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια ως φοιτήτρια και ως άνεργη πλέον. Α) Την εμετική ομιλία του Χ. Αθανασίου στη βουλή που είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα υποκρισίας και σκατοψυχιάς. Β) Το απόσπασμα από το δελτίο ειδήσεων του MEGA που αποδεικνύει το πόσο ηλίθιους θεωρούν τους ανθρώπους που επιμένουν να τους επιλέγουν ως μέσο ενημέρωσης. Γ) Το βίντεο με τα δυο παιδιά που συλλαμβάνουν στην Τσιμισκή και φαίνονται να μην έχουν καν τις αισθήσεις τους.