Σε ένα παλαιότερο σκίτσο του το περιοδικό Charlie Hebdo είχε γράψει «Είναι σκληρό να σε αγαπάνε οι μαλάκες» (C’est dur d’être aimé par des cons). Τα λόγια αυτά επανέλαβε το περιοδικό L’ Express για να απαντήσει στον Αντώνη Σαμαρά και την οικειοποίηση της δολοφονίας των σκιτσογράφων για προεκλογικούς σκοπούς.
Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε σε ομιλία του στη Χαλκίδα ότι ενώ στη Γαλλία οι μετανάστες σκοτώνουν δημοσιογράφους στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ ενθαρρύνει τη “λαθρομετανάστευση”. Εξέφρασε μάλιστα την άποψη ότι ο φράκτης του Έβρου εμποδίζει τρομοκράτες με καλάζνικοφ.
Μερικές ώρες πριν ένας Σύρος πατέρας πέθανε από το κρύο δίπλα στο ποτάμι ενώ προσπαθούσε να ζεσταίνει με το κορμί του το μικρό του κοριτσάκι. Ούτε ο πατέρας, ούτε η κόρη του κρατούσαν καλάζνικοφ. Πάγωσαν μέχρι το κόκκαλο για να αποφύγουν τις σφαίρες του.
Εκτός από το L’Express, κι άλλα γαλλικά μέσα ενημέρωσης αντέδρασαν μετά τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού. Η εφημερίδα Figaro κι η Le Monde ανέφεραν ότι ο Αντώνης Σαμαράς χρησιμοποίησε ως εργαλείο την τραγωδία του Charlie Hebdo για να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Μετά την ομιλία του στη Χαλκίδα ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε και στο Μαρούσι. Εκεί κάποιοι κατάλαβαν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να σταματήσει να είναι ο “μαλάκας” του Charlie Hebdo και έδωσαν εντολή στα μέλη της ΟΝΝΕΔ να σηκώσουν πλακάτ με το σύνθημα “Je Suis Charlie” αντί να φωνάξουν κομματικά συνθήματα.
Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μέρες ο πρωθυπουργός της Ελλάδας επιχείρησε να ταυτίσει τον εαυτό του και το κόμμα του με τους νεκρούς σκιτσογράφους, ενώ ακόμη κυκλοφορούσαν οι πρόσφατες εικόνες του δίπλα στον φράκτη του Έβρου, από όπου κι έκανε νέες ρατσιστικές δηλώσεις λίγες ώρες πριν τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι.
Πολλοί Έλληνες που ζουν στη Γαλλία αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη, μέσω των social media, δηλώνοντας ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες μαλάκες και ρατσιστές σαν τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ κανονικά θα έπρεπε να εξηγήσουν τι άλλο λέγεται από δεκάδες υποψηφίους της Νέας Δημοκρατίας τις τελευταίες μέρες για να κάνουν τον κόσμο να καταλάβει ότι την Ελλάδα την διοικούν περισσότεροι από ένας μαλάκες.
Βέβαια, με αφορμή τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσοι ζουν στο εξωτερικό αξίζει να αναφέρουν ότι οι μαλάκες που κυβερνούν την Ελλάδα τούς έχουν απαγορεύσει να ψηφίζουν από απόσταση. Ένα δικαίωμα το οποίο έχουν κατακτήσει ακόμη και πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Απαγορεύουν επίσης σε 100.000 νέους 18 ετών να ψηφίσουν, επειδή η γραφειοκρατία είναι ισχυρότερη από την αστική δημοκρατία.
Είναι περιττό να αναφερθεί ότι αν ένα περιοδικό σαν το Charlie Hebdo κυκλοφορούσε στην Ελλάδα θα απαγορευόταν με νόμο, και οι δημοσιογράφοι του θα βρίσκονταν στο στόχαστρο εκκλησίας, Χρυσής Αυγής, καναλιών και Νέας Δημοκρατίας (δηλαδή της σοβαρής Χρυσής Αυγής).
Στην Ελλάδα η σοβαρή Χρυσή Αυγή, την οποία κάποτε αναζητούσαν οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΪ, δεν είναι αποκύημα πολιτικής φαντασίας αλλά πραγματικότητα. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μετατρέψει την πάντοτε φιλοχουντική Νέα Δημοκρατία σε μια ελαφρά εκδοχή της Χρυσής Αυγής με μεταπτυχιακό και τρεις ξένες γλώσσες.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στην Ελλάδα η ελευθερία του λόγου είναι ένα περίεργο δικαίωμα το οποίο αναγνωρίζεται σε εκείνους που θέλουν να γράψουν βιβλία που αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα, μισούν τους Εβραίους, ή υμνούν τη χούντα των συνταγματαρχών, αλλά απαγορεύεται για όποιον φτιάχνει την καρικατούρα ενός διάσημου μοναχού στο Facebook ή για έναν καταδικασμένο δολοφόνο που γράφει ένα βιβλίο.
Χαρακτηριστικό είναι ένα πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού Economist, το οποίο επικαλείται στοιχεία του αμερικανικού State Department αναφέροντας ότι στον χριστιανικό κόσμο μόνο μία χώρα καταδίκασε πολίτη της για “βλασφημία”. Η Ελλάδα.
Η ελληνική κοινή γνώμη και οι θεσμοί απέδειξαν μετά την εκτέλεση των σκιτσογράφων του Charlie Hebdo ότι αγαπάνε με πάθος την ελευθερία της άποψης των Γάλλων. Ίσως και των Ιταλών ή των Αμερικανών.
Μόνο με την ελευθερία της άποψης όσων ζουν στην Ελλάδα έχουν ένα θέμα.
(Η ξενοφοβία είναι διάσπαρτη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται όσους τους θυμίζουν ότι υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Κανένας Ευρωπαίος δεν φοβάται έναν πάμπλουτο Μουσουλμάνο. Οι πάμπλουτοι Μουσουλμάνοι είναι φίλοι μας. Εχθροί μας είναι μόνο οι φτωχοί. Διότι ο πραγματικός ρατσισμός δεν έχει καμία σχέση με το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, τη γλώσσα, την καταγωγή ή την ιδεολογία, αλλά μόνο με το πορτοφόλι)
(Οι Μουσουλμάνοι δεν είναι καλοί μόνο όταν πολεμούν τους ισλαμιστές του χαλιφάτου της Συρίας και του Ιράκ. Ας το θυμόμαστε αυτό)