Συντάκτης: Νίκος Αραπάκης

Ο Νίκος Αραπάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969. Έχει εργαστεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Κυκλοφορούν δυο μυθιστορήματά του "Και στη μέση η θάλασσα" (Μπατσιούλας), "Το δίκιο" (Λιβάνης), ενώ, οσονούπω, θα κυκλοφορήσει και ένα ακόμη.

Ξύπνησε γεμάτος χαρά. Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα, η μέρα που θα έδιναν το μεγάλο χτύπημα στο λαϊκισμό. Κοίταξε το αφημένο στο κομοδίνο βιβλίο του Σημίτη. Χαμογέλασε… ο πρωθυπουργός της καρδιάς του, ο άνθρωπος που προσπάθησε να κάνει την Ελλάδα πολιτισμένο κράτος, χωρίς βέβαια να τα καταφέρει, χαιρετούσε τα πλήθη. Έκλεισε πάλι τα μάτια· όχι δεν νύσταζε, ήθελε να ονειρευτεί τον Κούλη, τον άξιο διάδοχο του Σημίτη, τον άνθρωπο που θα αναλάμβανε να βάλει την Ελλάδα στην τροχιά της ανάπτυξης και της ευημερίας. Αυτός, ναι αυτός, θα κατάφερνε ότι δεν κατάφερε ο αγαπημένος Κινέζος. Είχε όλα τα προσόντα: μόρφωση, καλλιέργεια,…

Read More

Ακουστά την είχε τη μάνα του Κώστα, πρώτη φορά την έβλεπε. Εκείνη, από υποχρέωση που νοιάστηκε το γιο της, τον πέρασε στο σπίτι για να τον τρατάρει έναν καφέ. Σπίτι τρόπος του λέγειν, μια ετοιμόρροπη τρώγλη ήταν κατ’ ουσίαν. Βιαζότανε, μα ντράπηκε να της αρνηθεί. Φτωχή γυναίκα, όλη της τη ζωή την πέρασε πάνω από τη σκάφη για να σπουδάσει τον γιο της. Κι όταν πήρε το δίπλωμα και έγινε επισήμως καθηγητής φυσικής αγωγής, είπε ότι πήρανε τέλος τα βάσανά της. Θα διοριστεί ο Κώστας, θα παίρνει καλό μισθό ο Κώστας, θα παντρευτεί και θα της κάνει αγγόνια ο…

Read More

Είναι μέρες τώρα που προσπαθώ να γράψω για τις εξελίξεις. Όμως, κάθε που ξεκινούσα και έγραφα λίγες αράδες, τα γεγονότα ανέτρεπαν τα όσα γνωρίζαμε. Μέχρι που κάποια στιγμή, η συμφωνία ολοκληρώθηκε και, πλέον, έχουμε σαφή εικόνα για το τι μας περιμένει. Πριν ασχοληθούμε με την καινούργια συμφωνία, νομίζω ότι είναι ώρα να κάνουμε μια μικρή αποτίμηση της διαπραγματευτικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και πλέον έχουμε τα περισσότερα στοιχεία. Λείπουν, βέβαια, κάποια, τα οποία θα τα μάθουμε εν καιρώ, αλλά και με αυτά που έχουμε στα χέρια μας μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η έλλειψη…

Read More

Κάθε γενιά και ένας πόλεμος ή μια καταστροφή. Μικρασιατική καταστροφή, πόλεμος του ’40, εμφύλιος, χούντα. Ενδιάμεσα χρεοκοπίες, πραξικοπήματα, συνωμοσίες, διώξεις. Στη δική μας γενιά έλαχε να ζήσουμε την καινούργια μορφή πολέμου, αυτού του πολέμου που δε σκοτώνει με βόμβες και σφαίρες αλλά με τον οικονομικό αποκλεισμό. Πιο πολιτισμένη μορφή. Τη θέση των μαζικών σφαγών στα πεδία των μαχών, παίρνουν τα ατομικά δράματα. Ο καθένας τραβάει το λούκι μόνος του. Άντε με τους δίπλα του. Ελάχιστοι θα μάθουν γιατί πήδηξε ο τάδε από την ταράτσα ή γιατί κρεμάστηκε ο δείνα, πως καταστράφηκε ο ένας και ο άλλος. Θα…

Read More

Σήκωσε το κεφάλι του. Με κόπο. Ζαλιζόταν, όλα τα έβλεπε διπλά. Κι απ’ τα χτυπήματα κι απ’ το φόβο του. Ποτέ του δεν είχε νιώσει τέτοιο φόβο. Ποτέ. Ακόμη κι όταν η βάρκα τους βούλιαξε καταμεσής της θάλασσας και έχασε τη μάνα του και τη μικρή του αδερφή, δεν φοβήθηκε τόσο. Πίστευε ότι θα καταφέρει να γλιτώσει. Και γλίτωσε… –Μην το λυπάσαι τον πούστη. Δώσ’ του. Δώσ’ του… Πριν προλάβει να προφυλαχθεί, ο ένας από τους τρεις μπάτσους του έδωσε μια κλοτσιά. Το κεφάλι του έφυγε με δύναμη προς τα πίσω και σταμάτησε επάνω στον λαμαρινένιο τοίχο του κοντέινερ. -Θα…

Read More

Ο Λαυρέντης έβγαλε το μαντίλι του, καθάρισε τους φακούς των γυαλιών του, για να βλέπει πιο καθαρά, κι ύστερα φύσηξε τη μύτη του. Οι άνδρες του ανήσυχοι· τη μια χτυπούσαν νευρικά τις ασπίδες τους, την άλλη έριχναν ματιές όλο μίσος και κακία στο συγκεντρωμένος πλήθος. -Αργούμε, αρχηγέ; Ο Λαυρέντης κοίταξε τον νεαρό αστυνομικό και χαμογέλασε. -Λίγο υπομονή. Να μαζευτούν όλοι… -Θα ’ρθουν κι άλλοι; Ρώτησε ξανά ο νεαρός αστυνομικός. Ο Λαυρέντης δεν απάντησε αυτή τη φορά. Έμεινε να κοιτάζει το συγκεντρωμένο πλήθος. Κατά πάσα πιθανότητα θα έρχονταν κι άλλοι, αλλά δεν καθυστερούσε γι’ αυτό. Ήθελε, πρωτίστως, να ξεχωρίσει τους επικίνδυνους,…

Read More

-Εσείς ειδοποιήσατε; Η Βασιλική σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το νεαρό αστυνομικό. Έμεινε για λίγο ακίνητη κι ύστερα ψέλλισε ένα «ναι». Ο αστυνομικός σημείωσε κάτι στο μπλοκ που κρατούσε στα χέρια του και ρώτησε ξανά. -Είσαστε συγγενείς; Η Βασιλική αυτή τη φορά δεν αντέδρασε. Σαν να μην άκουσε. Πώς να του εξηγήσει; Τι θα πει συγγενής; Η δικιά τους η σχέση ήταν πάνω από συγγένειες, δεσμούς αίματος και διάφορα τέτοια. Κι ας ήταν μόνο γείτονες. Απ’ το στόμα της βγήκε ένα ξεψυχισμένο «όχι». Ο αστυνομικός, μολονότι αντιλήφθηκε τη δυσφορία της, συνέχισε να ρωτά. Η Βασιλική απαντούσε με κόπο και μονολεκτικά.…

Read More

Συμπληρώσαμε τέσσερις μήνες διαπραγματεύσεων. Τέσσερις μήνες γεμάτοι εναλλαγή συναισθημάτων. Τη μια ένταση και συγκρούσεις, την άλλη νηνεμία και ελπίδα για συμφωνία. Όμως, μετά από ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, οφείλουμε να συνάγουμε ορισμένα συμπεράσματα. Τόσο για τις διαπραγματεύσεις αυτές καθαυτές, όσο και για τις δυνατότητες και τις επιδιώξεις των διαπραγματευόμενων. Ήταν γνωστό από την πρώτη στιγμή πως η Ελλάδα ήταν ο πιο αδύναμος διαπραγματευτής. Το οπλοστάσιό της ήταν σχεδόν άδειο από σοβαρά όπλα. Και λέω σχεδόν, διότι το μοναδικό σοβαρό όπλο της ήταν και είναι η απειλή εξόδου από το ευρώ (βλέπε, Κούγκι). Επίσης, ήταν γνωστό από την ημέρα εκλογής…

Read More

Μια από τις μόνιμες επωδούς των νεοφιλελεύθερων είναι ότι το μεγάλο κράτος γεννά τη διαφθορά. Αν εκλείψει, αν, δηλαδή, μειώσουμε το μέγεθός του και μεταφέρουμε τους πόρους που διαχειρίζεται στον ιδιωτικό τομέα, όλα θα βελτιωθούν μονομιάς. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ιδιωτών θα αναδείξει τον καλύτερο και οικονομικότερο επιχειρηματία, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος διαφθοράς. Αυτά, βέβαια, στο θεωρητικό πεδίο. Διότι στην πραγματική ζωή, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Ένα κλασικό παράδειγμα του πόσο ψεύτικη είναι αυτή η θεωρία, είναι το ποδόσφαιρο. Τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στο εσωτερικό. Πριν μερικές δεκάδες χρόνια, ο εναγκαλισμός ποδοσφαίρου και κράτους ήταν ασφυκτικός.…

Read More

  Όλα δείχνουν πως μέσα στις επόμενες ημέρες οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας θα ολοκληρωθούν. Οι διαφορές, βέβαια, εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά τα άδεια ταμεία επιβάλλουν άμεση λύση. Κοινώς, πλησιάζει η ώρα της αλήθειας. Οι επιλογές της κυβέρνησης είναι τρεις: α) νέο μνημόνιο και συνέχιση των προηγούμενων πολιτικών, β) μια μέση λύση που θα περιλαμβάνει κάποιες από τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης αλλά και κάποια απ’ όσα ζητούν οι δανειστές, γ) ρήξη. Το πρώτο σενάριο είναι διακαής πόθος των δανειστών και της τρόικας εσωτερικού. Ως εκ τούτου, είναι το σενάριο που συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες. Ακόμη κι αν…

Read More

Όπως όλα δείχνουν βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την τελική συμφωνία με τους Ευρωπαίους. Κι ενώ οι περισσότεροι περιμένουν πως μετά τη συμφωνία όλα θα γίνουν πιο εύκολα, μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Του Νίκου Αραπάκη Γιατί; Διότι η συμφωνία που, κατά τα φαινόμενα, θα υπογραφεί έχει μικρή σχέση με τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ. Για κάποιους, που κρατούσαν εξ αρχής μικρό καλάθι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεδομένων των συνθηκών, αυτό μπορούσαμε να πάρουμε. Για κάποιους άλλους όμως, και πρόβλημα υπάρχει και μεγάλο είναι. Τους δύσκολους πρώτους μήνες η κυβέρνηση κατάφερε να ξεπεράσει τις όποιες διαφωνίες χρησιμοποιώντας το –έξυπνο ομολογουμένως– κόλπο του…

Read More